Εθνικό αδιέξοδο

Στο σημείο χωρίς επιστροφή οδεύει η χώρα μας που επέλεξε επί 7 συναπτά έτη με απίστευτη εμμονή την αυτοκαταστροφή της. Από την πρώτη νύχτα της κρίσης η καταστροφή αποτέλεσε το όπλο προάσπισης μίας σηψαιμικής κοινωνίας που διευθύνεται επί δεκαετίες από το παρακράτος-κράτος. Όποτε έχανε ή στριμωχνόταν, άλλαζε Κυβέρνηση κερδίζοντας χρόνο ευελπιστώντας σε ένα γεγονός διάλυσης για τη διαγραφή των χρεών της και ανανέωσης του παρωχημένου μοντέλου λειτουργίας της.

Όταν οι άλλοι λαοί εξερευνούν τον Άρη, ταξιδεύουν γύρω από τη Γη και συναλλάσσονται στο παγκόσμιο δίκτυο αξιών του 21ου αιώνα,  με απίστευτη ταχύητα, εμείς επιλέγουμε κατ' εντολή των εξουσιαστών μας το αδύνατο. Την παγκόσμια δικτατορία του σκοταδισμού για την προάσπιση των αξιών μας, των βρώμικων καταθέσεων στην Ελβετία και των offshore ευυπόληπτων πολιτών μας.

Το παραμύθι τελειώνει όπως και κάθε πόλεμος με νικητές και χαμένους. Σ' ένα λαό που χρεώνει τους απογόνους του το 2060 επιχαίροντας, που ξεπουλά τη γη του, που αρνείται να ξεθάψει την ιστορία του, που ταξιδεύει του ωκεανούς για να βρει ομοϊδεάτες ηγέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων, τίποτα δεν προμηνύεται ευοίωνο κατ' επιλογή τους.

Οι κ.κ. Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας, όπως και οι προκάτοχοί τους, έπραξαν το καθήκον τους. Ζημίωσαν τη χώρα. Αγωνίστηκαν για τις συντάξεις και αδιαφόρησαν προκλητικά για τους μισθούς των νέων , το αύριο της χώρας. Μοίρασαν ανελέητους φόρους κερδίζοντας χρόνο σε μία χαμένη μάχη. Ακολούθησαν πιστά τις εντολές των πολέμιων της Ελλάδας. Έκρυψαν τον ήλιο της Ελλάδας συνειδητά.

Τώρα, εθνικό αδιέξοδο. Σκοπίμως ή όχι θα δείξει η ιστορία που θα γραφτεί από τους νέους νικητές. Δόξα σε αυτούς που χάθηκαν άδοξα, ζωντανοί νεκροί αρνούμενοι να σκύψουν το κεφάλι. Αλίμονο στους ηττημένους.

Ιταλία, Αυστρία, Αλβανία και Τουρκία οι νέες ελπίδες του παρακράτους. Μία διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης που αλώθηκε και βιάστηκε από το ευρωπαϊκό παρακράτος που ανησυχεί τώρα για τους ομοϊδεάτες του τζιχαντιστές, μία διάλυση της Ελλάδας, τη μήτρα της δημοκρατίας που ακόμα χιλιάδες χρόνια μετά γεννάει. Η πιο καυτή εβδομάδα ξεκινά ξημερώνοντας Κυριακή. Την άλλη Κυριακή εκλογές ή παράδοση στον εχθρό. Στημένες αποκαλύψεις, στημένες διενέξεις, στημένες αλληλοκατηγορίες, στημένες διασπάσεις κομμάτων. Στον αγώνα αδελφές και πατεράδες. Να μην ξημερώσει η άλλη Κυριακή για την Ελλάδα. Όλοι μαζί προσκυνημένοι στην αφέντρα τους.

Ο Αϊ Νικόλας να μας σώσει. Συμπτωματικά στον ίδιο χώρο το ένδοξο ελληνικό ναυτικό και το τουρκικό όπως το 1912. Στον ίδιο χώρο και οι πολιτικοί. Στημένο ατύχημα; Με ποιον χαμένο; Ο χρόνος τελειώνει, οι λίστες ξεθωριάζουν έξω από τα συρτάρια της Μεταπολίτευσης του Καραμανλή και του Τσίπρα. Το μαγικό χαλί δεν φτάνει πια να κρύψει τα ανομήματά μας. Οι καουμπόηδες της Άγριας Δύσης έρχονται και το παρακράτος ετοιμάζεται να φάει τον εαυτό του για να επιβιώσει. Δεν έχει άλλη λύση. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.

Η πολιτική αστάθεια, μία προεκλογική έστω περίοδος, μία μη δημοκρατική εκλεγμένη κυβέρνηση αποτελεί το τελευταίο τρένο διαφυγής του παρακράτους. Όλοι στριμώχνονται για ένα εισιτήριο, ο σταθμάρχης και ο εισπράκτορας τα είπανε τα συμφωνήσανε στο μυστικό δείπνο στην ανεξάρτητη γωνιά μας. Η γυνή να έιναι καλά. Το αίμα νερό δεν γίνεται. Όλοι πρώτη θέση και οι αγέννητοι Έλληνες το κάρβουνο.

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη δημοκρατία.    

Λέττα Κλαμαρά