Λεφτά γιοκ, σανός πολύς

Πώς θα αντέξει μια ευαίσθητη αριστερή κυβέρνηση να επιστρέψει στους «ολιγάρχες» και «νταβατζήδες» της ενημέρωσης την προκαταβολή για τις τηλεοπτικές άδειες; Πού είναι η Ολγα Γεροβασίλη που οδυρόταν για τα 15.000 παιδιά που θα έμεναν εκτός παιδικών σταθμών;

Του Γιώργου Καρελιά

Ο,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο, που λέει και το λαϊκό άσμα. Πόσοι θυμούνται, άραγε, σήμερα τους πανηγυρικούς κομπασμούς του τύπου «τα πήραμε από τους πλούσιους για να τα δώσουμε στους φτωχούς», μόλις τελείωσε ο διαγωνισμός-παρωδία για τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών;

Πανηγύριζαν σύμπαντες οι κυβερνητικοί με πρώτον τον Αλέξη Τσίπρα (εδώ). Πανηγύριζαν κι άλλοι, όπως ένας εκ των λεφτάδων, αλλά επειδή θα πλήρωναν άλλοι λεφτάδες (εδώ). Πολλή ευαισθησία είχε πέσει, ρε παιδιά.

Ο καιρός πέρασε, ο διαγωνισμός ακυρώθηκε και τώρα ήρθε η ώρα της αλήθειας. Η ώρα, δηλαδή, που τα λεφτά της προκαταβολής θα επιστραφούν στους λεφτάδες, όπως ανήγγειλε ο εμπνευστής του διαγωνισμού-παρωδία (εδώ). Σεμνά και ταπεινά σήμερα, ενώ τότε περίσσευαν οι βεβαιότητες – η αλαζονεία της εξουσίας γαρ (εδώ).

Τώρα, λοιπόν, που όλα αυτά πήγαν περίπατο έχω μια απορία. Πώς θα αντέξει η ευαίσθητη αριστερή μας κυβέρνηση να επιστρέψει στους «ολιγάρχες και νταβατζήδες της ενημέρωσης» τα λεφτά της προκαταβολής; Δεν πονάει η καρδιά τους; Δεν θα κλάψει ο Σπίρτζης; Πού βρίσκεται, άραγε, η Ολγα Γεροβασίλη, που οδυρόταν ότι, με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, 15.000 θα έμεναν εκτός παιδικών σταθμών και δεν θα προσλαμβάνονταν 4000 νοσηλευτές (εδώ); Αλήθεια, τι έγινε τελικά; Είχαν καμιά σχέση με την αλήθεια αυτά ή μήπως επρόκειτο για άλλο ένα αναίσχυντο ψέμα (εδώ);

Ας δούμε τώρα τι θα γινόταν αν μια κανονική κυβέρνηση φερόταν έξυπνα σε ένα αβανταδόρικο θέμα. Αν προκήρυσσε έναν κανονικό διαγωνισμό μέσω του ΕΣΡ, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και της είχαν επισημάνει ακόμα και φιλικοί της συνταγματολόγοι. Και αν όριζε ένα λογικό τίμημα όχι για τέσσερις, αλλά για διπλάσιες ή και περισσότερες άδειες. Τότε ο διαγωνισμός δεν θα έβγαινε άκυρος, οι καναλάρχες θα πλήρωναν και το κρατικό ταμείο θα γέμιζε με πραγματικά εκατομμύρια και όχι με αέρα που γέμισε με τον διαγωνισμό- παρωδία.

Αλλά για να γίνουν έτσι όλα αυτά έπρεπε να έχουμε μια κανονική κυβέρνηση, που δεν θα πουλούσε τζάμπα μαγκιές και δεν θα τάιζε με σανό το πόπολο.