Πολιτική βαρυχειμωνιά

Σε στρατηγικό αδιέξοδο το βαθύ Κράτος της Ελλάδας, η πραγματική  μεταπολιτευτική Κυβέρνησή μας, εναποθέτει πια, μέσα στην απελπισία του, τις δραχμικές ελπίδες του στη διείσδυση του στη νέα Κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη διάλυση της Ελλάδας. Μηδενιστικά δημοσιεύματα και έρευνες προπομποί προλειαίνουν το έδαφος για την επιλογή της εθνικής καταστροφής από τον ίδιο το λαό για την απαλλαγή των ευθυνών για τα όργανα του παρακράτους. Ψυχολογικές επιχειρήσεις του 20ού αιώνα, εκεί όπου έχει μείνει καθηλωμένη η χώρα μας, με την τάση μάλιστα να γυρίζει όλο και πιο πίσω.

Όλα παγωμένα σε κοινωνία και οικονομία που εξαθλιώνεται και εξαγοράζεται εκδιδόμενη με γεωμετρική πρόοδο και πολιτική εξουσία που αρέσκεται και χαμογελά με τη μηδενική μας ανάπτυξη. Ανύπαρκτη αντιπολίτευση χωρίς σχέδιο περιμένει να μαζέψει τα ώριμα φρούτα της κοινωνικής σήψης. Το χειμώνα όμως δεν υπάρχουν ποτέ ώριμα φρούτα, κ.Μητσοτάκη. Έναν ευρωπαϊκό χειμώνα που δεν θα φύγει πριν από τις γερμανικές εκλογές. Αυτό έπρεπε να σας το έχουν πει οι προβεβλημένοι συμβουλάτορές σας που έχουν αναλάβει τον επανασχεδιασμό της Νέας Δημοκρατίας.

Μόλις λίγο παραπάνω από έναν χρόνο μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές και ο ελληνικός λαός εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις να διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική προσποιούμενος τον εξαπατημένο πελάτη στο δικό του μαγαζί. Πτώση Τσίπρα και αποκλεισμός Μητσοτάκη με κατάλυση δημοκρατίας οικουμενικά στοχεύει το παρακράτος και τίποτα δεν πηγαίνει ούτε μπροστά ούτε πίσω. Κανείς δεν βγαίνει στο προσκήνιο και η ζωή μας συνεχίζει να κυκλά στο παρασκήνιο της παγκοσμίας κοινωνίας. Η Αφρική ανέρχεται και η Ελλάδα  του Τρίτου Κόσμου υποδέχεται τους εργαζόμενους των 240 ευρώ μηνιαίως της Μαρινόπουλος και τα περήφανα γηρατιά των 340 ευρώ εθνικής σύνταξης. Το ΕΦΚΑ των γενεών με το 1 διεκατομμύριο έλλειμμα. Ο συμπαθής κ.Ψώρας μας έλειπε για να μας θυμίσει πως η Τροιζήνα που εξέλεξε τον δολοφονημένο από πατριώτες Ιωάννη Καποδίστρια αλώθηκε συμβολίζοντας σήμερα την κατάληψη της χώρας από το "γκιουλενικό" δίδυμο που τα πάντα ορά και τα πάντα ακούει με μόνο σκοπό τη διάλυση της Ελλάδας, τη "Γιουγκοσλαβοποίησή" της.

Άνετα διαβολίστηκαν τα μικρότερα κόμματα ώστε να μην συνενωθούν κεντρικά, να διασπαστούν εις το όνομα της πατρίδας, της εξαπατημένης και εξευτελισμένης φυσικά. Πρόθυμοι βουλευτές εγκατέλειψαν την ιδεολογία τους για το καλό της πατρίδας φυσικά. Ένα προς ένα τα ελληνικά επιχειρηματικά σχήματα έγιναν φορείς της διαπλοκής καταλήγοντας στον κάδο της ιστορίας με αμέτρητα οικονομικά θύματα, άνεργους και οικογένειες με τριτοκοσμικές αμοιβές. Ακόμη και οι επιφανείς φορείς της επιχειρηματικής διοίκησης ταυτίστηκαν με τους ιθύνοντες νόες της καταστροφής για λίγα δηνάρια. Τίποτα και κανείς δεν έμεινε χωρίς το άγγιμα του Έλληνα Γκιουλέν και της φίλης του κυρίας Όλγας.

Η Άνοιξη δεν ήρθε όμως ούτε με τον Αντώνη Σαμαρά ούτε με τον Αλέξη Τσίπρα και ας πέρασαν 24 χρόνια σαν μία νύχτα στα μπουζούκια με τον Αντώνη. Όλοι επί δεκαετίες χρησιμοποιήθηκαν σαν τελειωμένοι πολιτικοί αναπτήρες για να υποδουλωθεί η Ελλάδα, για να χρωστούν οι αγέννητοι απόγονοί μας, για να μεταναστεύουν σαν αποδημητικά πουλιά τα πιο λαμπρά μυαλά μας και να υπηρετήσουν τους ισχυρούς. Όποιος αντιστάθηκε, χώρισε, λοιδορήθηκε, χρεοκόπησε, έσβησε από τον κοινωνικό και επαγγελματικό χάρτη. Μόνο όσοι αποδέχθηκαν τις επικύψεις στην ευλογία του Έλληνα Γκιουλέν και της μαθήτριας του εις την Λωζάννη έμειναν στο ροζ φως της Ελλάδας, που ακόμα οι μάγκες της Ευρώπης και οι Έλληνες αντιπρόσωποι τους γλεντούν ασύστολα. Τι Κοζάνη τι Λωζάννη και η Κόστα Ρίκα βρήκε το χαμένο φως καλύπτοντας στο 98% τις ενεργειακές της ανάγκες από ανανεώσιμες πηγές. Την καλή θέα μας τη ρούφηξε το μαύρο σκοτάδι χορεύοντας με τα μαχαίρια εκεί στη Νέα Σμύρνη, στη νέα εθνική καταστροφή, τον πνευματικό παροπλισμό μας.

Πολιτική βαρυχειμωνιά μέχρι το νέο Καγκελάριο, πνευματικό παιδί της κυρίας "Ο", που με το πατριωτικό της παραμύθι εκτέλεσε την Ελλάδα εις το όνομα της πατρίδας μας και της σκόνης της και περιμένει τα λύτρα της προδοσίας.

Καμμένη γη, καμμένα μυαλά, καμμένα κορμιά. Σκοτεινοί συνωμότες ανήμποροι να κοιτάξουν το φως το ελληνικό που καίει τα σπαρτά.

Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό, μα δεν υπάρχουν δρόμοι... 

Λέττα Καλαμαρά