Ο σπουδαρχίδης κύριος Βελόπουλος

Γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Εάν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ο κ. Βελόπουλος, εκτός από σπουδαρχίδης και τηλεπωλητής, κατάφερε να είναι και αρχηγός κόμματος, το οποίο κόμμα, παρακαλώ, μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, εισήλθε πανηγυρικά στη Βουλή των Ελλήνων. Αντε λοιπόν να τον μαζέψει η ας την πούμε δημοκρατική και πολιτισμένη κοινωνία, ειδικά τώρα που το ναζιστικό κόμμα έμεινε εκτός βουλευτικού νυμφώνος και μπορεί και καρπώνεται άνετα το σκληρό αυτό τμήμα ψηφοφόρων. Με άνεση και οίηση απευθύνεται ο κύριος αυτός σε έναν κόσμο που πιστεύει [τυφλά] στα «ιερά και όσια» της φυλής, της ελληνικής δε, μην ξεχνιόμαστε. Το τι ξεφεύγει καθημερινώς από το έρκος των οδόντων του δεν περιγράφεται.

Είναι αποφασισμένος, στο όνομα της αγλαΐας και της καθαρότητας της φυλής, των διαιώνιων τάχα αξιών του ελληνισμού, να κόβει το χέρι όσων παρεκκλίνουν από αυτές τις αξίες από τον ώμο -να μη μείνει χέρι για δείγμα. Τώρα, πώς τον ανέχεται αυτόν τον έκφρονα η ελληνική κοινωνία είναι ένα θέμα της κοινωνίας· πώς του δίδεται, όμως, βήμα τηλεοπτικό στην επικοινωνία είναι θέμα του πολιτισμικού επιπέδου της «φυλής» -για βρούβες επιθυμείτε να πάτε; Ιδού, ο Βελόπουλος. Και να που όλοι προστρέχουν στις βρούβες.

Ο άνθρωπος αυτός έχει κόψει εντελώς καπίστρι. Ξέροντας ότι είναι αδύναμος να απευθυνθεί σε εχέφρονες πολίτες, έχει επιλέξει να καταπιαστεί με τα χαμηλότερα των ενστίκτων που εγκαταβιούν σε πολλούς από εμάς και παίζει το θλιβερό, άμα τε και επικίνδυνο για το μέλλον της χώρας παιγνίδι του. Πάντως το καταδικό του πολιτικό μέλλον φαίνεται προς στιγμήν να το έχει εξασφαλίσει. Και, προσοχή! Μην του πειράξει κανείς από τα κατεστημένα (sic) κόμματα το ελληνικό χώμα, τον Χριστό του και την Παναγία του [και δεν θυμάμαι τι άλλο ιερό και όσιο ανέφερε σε ένα κανάλι, τηλεπωλήσεων κυρίως].

Κάπου είδε το σήμα της αναρχίας πάνω σε μια ελληνική σημαία. Φρίκη. Πώς να το ανεχτεί κάτι τέτοιο η ελληνική του συνείδηση (sic); Λαθρομετανάστες; Μουσουλμάνοι; Πρόσφυγες εξ ανατολών; Στην πυρά.

Αμα Ελληνας είναι αυτό που ξερνά καθημερινά ο κύριος αυτός, ζήτω που καήκαμε. Του επιτρέπεται εντούτοις να εκσφενδονίζει τους λήρους του προς την Παιδεία και τον Πολιτισμό, αφού ουδενός το ους ιδρώνει [από τον τρόμο και την αφόρητη αντιαισθητική που διαχέει ο λόγος του στην ελληνοσφαίρα]. Απαξιούν οι πανεπιστημιακοί και οι λογοτέχνες να ασχοληθούν με το απόρριμμα αυτό της πολιτικής (το ίδιο οι μουσικοί, οι εικαστικοί και οι πολιτικοί επιστήμονες -α, και οι δημοσιογράφοι [αυτούς -εμάς- πού τους πας;]).

Εδώ που τα λέμε ουδείς γνωρίζει από τι συνίσταται η έννοια Ελληνας. Εχει να κάνει με την αρχαιότητα; Με την επί χίλια οχτακόσια χρόνια «νόσφιση» του ονόματος του ρωμιού [Ρωμαίου]; Με το Βυζάντιο και τον χριστιανισμό; Με την κρητική αναγέννηση; Με την εξέγερση του ’21; Με το αλβανικό έπος και την Εθνική Αντίσταση; Με τις δικτατορίες; Με το Πολυτεχνείο; Με τα Μνημόνια; Με τις δηλώσεις υποταγής, προς τα γεωπολιτικά αφεντικά, των ελληνικών κυβερνήσεων;

Εδώ δεν μπορούν τα πανεπιστήμια να απαντήσουν, από τον Βελόπουλο περιμένουμε; Πάλι καλά να λέμε που έχει περιοριστεί στο 3% ο κύριος σπουδαρχίδης αυτός.