Και λαϊκή χωρίς λαό;

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Είδα το βίντεο Θριαμβικής Περιηγήσεως του υπουργού Ανάπτυξης στη λαϊκή της Νέας Φιλαδέλφειας και το μυαλό μου πέταξε στο βίντεο Απαράμιλλου Ηρωισμού που είχε ανεβάσει ο νυν υπουργός Υγείας τις προεκλογικές μέρες του 2019. Ο κ. Θάνος Πλεύρης είχε καταφέρει να βρεθεί στην ανταρτοκρατούμενη πλατεία Εξαρχείων, να στηθεί στην κάμερα και να στείλει μήνυμα απελευθέρωσης και «ανάκτησης» («τέρμα τα άβατα, τέρμα η ανομία»), χωρίς να συναντηθεί με κανέναν, Εξαρχειώτη ή μη. Οσο κρατάει ο μονόλογός του, δεν περνάει ούτε σκυλί από την πλατεία. Βλέπετε, ο σώφρων πολιτευτής μας είχε πάει το ξημέρωμα, όταν οι αναρχοτροτσκισταί κατηχούν τον Μορφέα, για να τον εντάξουν επιτέλους στη σέχτα τους.

 

Το βίντεο αυτοθαυμασμού του κ. Αδώνιδος Γεωργιάδη κρατάει πολύ περισσότερο από το βιντεάκι του ομογάλακτού του στον ΛΑΟΣ: τεσσεράμισι λεπτά. Μεγάλου μήκους οι φιλοδοξίες τού ενός, μικρομηκάς ο έτερος. Ο κ. Γεωργιάδης λοιπόν κατάφερε να διασχίσει –με βήμα ταχύ και με ένα επαναλαμβανόμενο «πάμε!» να δίνει τον ρυθμό– μια ολόκληρη λαϊκή, φρούτα, χόρτα, ψάρια, ρούχα, χωρίς να συναντήσει ούτε έναν αγοραστή. Μονταρισμένο είναι το φιλμάκι, μια παραγωγή της Παναττικής Ομοσπονδίας Σωματείων Πωλητών Λαϊκών Αγορών, στην οποία οφείλεται και το ακριβοδίκαιο πανό, στην είσοδο της λαϊκής: «Καλωσορίζουμε τον Υπουργό Αδωνι Γεωργιάδη και τον ευχαριστούμε για την στήριξη στις λαϊκές αγορές». Αν ήταν με περισπωμένες και δασείες, τα αισθήματα ευγνωμοσύνης θα δηλώνονταν σαφέστερα.

 

Ο υπουργός περιέφερε το αμήχανο χαμόγελό του, πληροφορήθηκε εγκύρως για τις τιμές των αγγουρακίων και την ωραιότητα και τη φρεσκάδα των κολοκυθακίων, έδωσε συγχαρητήρια, αντάλλαξε χειραψίες μετρίως θερμές με τους πωλητές και έφυγε ευτυχής. Στο υπουργείο, ανάμεσα σε δύο συνεντεύξεις, έλεγξε με το μέτρο του ναρκισσισμού του την ποιότητα των φωτογραφιών που παράγγελνε κάθε τόσο («για βγάλε εδώ!») και τουιτάρισε ευτυχής τις καλλιτεχνικότερες.

 

Το υπουργικό ύφος την ώρα της περιήγησης, τα βεβιασμένα χαμόγελα, που έδιναν στο πρόσωπο γνωρίσματα μάσκας, η κασετοφωνική επανάληψη τριών-τεσσάρων κλισέ («να ‘στε καλά», «πάμε!», «για βγάλε εδώ»), όλα αυτά δείχνουν και με την πρώτη και με τη δεύτερη ανάγνωση πως ούτε καν ο ίδιος ο κ. Γεωργιάδης δεν πιστεύει στην αλήθεια του σκηνικού στο οποίο επέλεξε να πρωταγωνιστήσει, ψηφοθηρίας ένεκεν. Πώς να έχει έπειτα την απαίτηση να πειστούν οι αθέατοι πελάτες των λαϊκών;