Τα διδάγματα της πανδημίας

 

γράφει ο Γιώργος Μπουλμπασάκος*

 

Η διαχείριση των μεγάλων υγειονομικών κρίσεων ενέχει αρκετά προβλήματα που οδηγούν σε λάθη, αστοχίες και παλινωδίες. Η αυτάρεσκη διαπίστωση της κυβέρνησης ότι έκανε ό,τι καλλίτερο μπορούσε αδικεί τη δυνατότητα του συστήματος υγείας αλλά και της χώρας συνολικά. Ζώντας αυτά τα προβλήματα στην πανδημική κρίση του Covid-19 ως εργαζόμενος στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, έχω να καταθέσω τη δική μου μαρτυρία για ορισμένα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν προκειμένου να επιλυθούν για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα την επόμενη φορά. Χρειάζεται η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για τη διαχείριση του ιατρικού δυναμικού της χώρας και όλων των δομών υγείας.

 

Σαφώς τον επιτελικό και αποφασιστικό ρόλο θα τον έχει το δημόσιο σύστημα υγείας. Σε περιόδους όμως μεγάλης πίεσης ο ιδιωτικός τομέας οφείλει να έχει την ετοιμότητα να αντιμετωπίζει και αυτός ολοκληρωτικά τα περιστατικά της πανδημίας. Προς τούτο χρειάζεται συγκεκριμένο σχέδιο και πρέπει να δημιουργηθεί και το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο. Τέτοιες περιπτώσεις δεν προσφέρονται για κερδοσκοπία και μεταφορά υπηρεσιών υγείας στον ιδιωτικό τομέα υγείας αλλοιώνοντας τον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ.

 

Εκτός από την αναγκαία ενίσχυση του ΕΣΥ, χρειάζεται να υπάρχει εσωτερική κινητικότητα εντός του συστήματος για να μη δημιουργούνται νοσοκομεία δύο ταχυτήτων. Δηλαδή, να έχουμε –και αυτό παρουσιάστηκε σε αρκετά νοσοκομεία– κάποια που να είναι υπό καθεστώς αργομισθίας και κάποια να τελούν υπό καθεστώς κατάρρευσης. Εγινε ένας άναρχος τρόπος ενίσχυσης του συστήματος υγείας. Ετσι βρέθηκαν δερματολόγοι και άλλες ειδικότητες γιατρών μη σχετικές με τη νόσο να ασχολούνται σε κλινικές Covid και πνευμονολόγοι να διενεργούν εμβολιασμούς.

Ενα άλλο ζήτημα είναι αυτό των εμβολιασμών. Αποδείχθηκε ότι δεν αρκεί να στήσεις ένα ομολογουμένως άψογο οργανωτικό σχήμα για να εξασφαλίσεις την επιτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος. Εάν δεν συνοδεύεται από σωστή, έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, εάν καθυστερείς να κάνεις την υποχρεωτικότητα στους υγειονομικούς και εάν μάλιστα βάζεις αντιεμβολιαστές να κάνουν καμπάνια για τους εμβολιασμούς έχεις σίγουρη αποτυχία. Ετσι αργήσαμε να φτάσουμε στο επίπεδο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και αυτό μεγάλωσε τις απώλειες.

 

Η απουσία οργανωμένης Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διασπορά της νόσου, στην ιχνηλάτηση των επαφών και στην ανεπαρκή αντιμετώπιση των νοσούντων. Δεν ίσχυσαν, επίσης, υποχρεωτικά πρωτόκολλα θεραπείας και αυτό δημιούργησε αρκετά προβλήματα. Επί προσθέτως καθοριστικής σημασίας υπήρξαν τα χρόνια προβλήματα των νοσοκομείων της περιφέρειας. Μεγάλες ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό αλλά και σε δομές υγείας σαφώς έπαιξαν ρόλο στις απώλειες που είχαμε.

 

Η Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας του υπουργείου Υγείας πρέπει να αναζητήσει όλες τις πιθανές αιτίες που τελικά οδήγησαν τη χώρα σήμερα να βρίσκεται στις χειρότερες θέσεις όσον αφορά τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα πολλά, αλλά θεωρώ ότι πιο ειδικοί εμού θα εισφέρουν την πολύτιμη εμπειρία τους. Αλλωστε, σκοπός αυτής της παρέμβασης είναι να ανοίξει μια συζήτηση πώς θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε τις μελλοντικές προκλήσεις.

 

Τα εργαλεία που έχουμε –και αυτό απέδειξε η υγειονομική κρίση σε όλο τον πλανήτη– είναι η άσκηση πολιτικών που ενισχύουν τα δημόσια συστήματα υγείας και θωρακίζουν το κράτος πρόνοιας.

 

Με την κοινωνία μπροστά και μαζί, αυτές τις πολιτικές θα ακολουθήσουμε για να υπηρετήσουμε τους πολίτες και τις ανάγκες τους.

 

*Διευθυντής Πνευμονολογικής Κλινικής Ευαγγελισμού, μέλος Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής