Το τέρας ως συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας

 

Αν ο κακός λύκος είναι ο ίδιος ο συγγραφέας, πώς μπορείς να εμπιστευτείς ξανά οποιονδήποτε παραμυθά;

 

γράφει ο Δημήτρης Πολιτάκης

 

  

ΦΑΝΤΑΣΟΥ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΦΡΙΧΤΟ, ανόσιο και εγκληματικά διεστραμμένο χωράει ή δεν χωράει στον νου σου και είναι στατιστικά βέβαιο ότι έχει συμβεί. Και πιθανότατα συμβαίνει τούτη την ώρα κάπου στον κόσμο.

 

Η περίπτωση του επιφανούς Έλληνα συγγραφέα παιδικών βιβλίων που συνελήφθη για κατοχή παιδικής πορνογραφίας μπορεί να μην είναι ό,τι πιο ειδεχθές κυκλοφορεί εκεί έξω (άλλο παιδόφιλος κι άλλο παιδοβιαστής), σίγουρα όμως είναι από αυτά που κάνουν τον νου να μουδιάζει. Ειδικά αν έχεις παιδιά. Και ακόμα πιο ειδικά αν τους είχες πάρει να διαβάσουν κάποιο από τα βιβλία του έγκριτου και βραβευμένου συγγραφέα.

 

Τι μπορείς, τι πρέπει να νιώθεις τώρα; Το λες στο παιδί, ειδικά αν είναι ακόμα παιδί; Ή αναζητάς στο δωμάτιό του το βιβλίο ή τα βιβλία του συγγραφέα με σκοπό να τα αφανίσεις αφού πρώτα αναζητήσεις τρέμοντας στις σελίδες τους επιβαρυντικά στοιχεία ή κάτι που να μπορεί να εξηγήσει όλη αυτή την παράνοια που σου καίει το μυαλό;

 

Αρχίζει να σέρνεται μέσα σου μια παραλυτική καχυποψία για την παιδική λογοτεχνία εν γένει; Αν ο κακός λύκος είναι ο ίδιος ο συγγραφέας, πώς μπορείς να εμπιστευτείς ξανά οποιονδήποτε παραμυθά;

 

«Είναι σα να έχουν alter egos οι άνθρωποι αυτοί. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν οικογένεια και φίλους που δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα». 

Όσο κι αν μοιάζει εξωφρενικό και ανήκουστο και σα να ανατρέπει την ίδια την τάξη των πραγμάτων (συγγραφέας παιδικών βιβλίων απολαμβάνει τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών) δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι πρωτοφανές. Ασχέτως αν μας σοκάρει ή εμφανιζόμαστε να μας σοκάρει συθέμελα ενώ συγχρόνως λειτουργούμε σαν καταναλωτές-ζόμπι της νοσηρής επικαιρότητας, καλλιεργώντας ενοχικά σύνδρομα και συλλογικές ευθύνες υπό την καθοδήγηση ξεδιάντροπων τηλε-εισαγγελέων.  

 

Μια αντιστοίχως εξωφρενική περίπτωση ήταν εκείνη του Αμερικανού συγγραφέα παιδικών βιβλίων K.P Bath ο οποίος συνελήφθη το 2010 στα 52 του (ίδια ηλικία περίπου με τον Έλληνα ομότεχνό του) για κατοχή μπόλικου και ιδιαζόντως σκληρού υλικού παιδικής πορνογραφίας, και καταδικάστηκε σε εξαετή φυλάκιση.

 

Το προφίλ του (μονήρης, μεσήλικας, άγαμος, άτεκνος) φαντάζει στερεοτυπικά ύποπτο από μόνο του, αλλά ο εισαγγελέας που είχε αναλάβει τότε την υπόθεση είχε δηλώσει στα μέσα ότι θα μπορούσε να είναι σχεδόν οποιοσδήποτε. «Είναι σα να έχουν alter egos οι άνθρωποι αυτοί» είχε πει. «Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν οικογένεια και φίλους που δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα».  

 

Μια πρόχειρη αναζήτηση πάντως δείχνει ότι τα βιβλία του (με πιο γνωστό βιβλίο το The Secret of Castle Gant) μια χαρά εξακολουθούν να διατίθενται προς πώληση στην βιτρίνα της Amazon, συνοδευόμενα από μια σειρά ευνοϊκές κριτικές που είχαν λάβει, προφανώς πριν από τη σύλληψη του συγγραφέα.

 

Σα να λέμε, άλλο ο άνθρωπος, άλλο το (εγκληματικό) alter ego του και άλλο το έργο του;