Προσωπικά δεδομένα

 

γράφει ο Μάνος Τσαλδάρης

 

Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και ιατρικό απόρρητο. Δύο έννοιες που, θεωρητικά τουλάχιστον, θα έπρεπε να σέβονται όλοι. Κι όμως, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι έτσι. Ιδίως όταν θεωρείς ότι είσαι «Λουδοβίκος».

 

Μπορείς τότε να βγαίνεις στην «πλατεία» του twitter και της τηλεόρασης και να ανακοινώνεις μια σοβαρότατη ασθένεια που βασανίζει -όχι εσένα- αλλά ένα πρόσωπο του στενότερού σου οικογενειακού περιβάλλοντος. Πρόσωπο που είναι άγνωστο εάν το ρώτησες μήπως θέλει και συμφωνεί να ανακοινώσεις δημόσια αυτά τα συγκεκριμένα ευαίσθητα προσωπικά του δεδομένα.

 

 

Εκτός εάν υποθέτεις ότι επειδή το έκανε ιδία βουλήσει ένα άλλο ιδιαίτερα προβεβλημένο μέλος της οικογένειάς σου, έχεις κι εσύ το δικαίωμα να εκθέσεις και το μέλος εκείνο που ώς τώρα φροντίζει να κρατά για τον εαυτό του χαμηλά τους τόνους.

 

Τόνους τέτοιους που δεν θα του επιτρέψουν να βγει δημόσια και να εκφράσει την αντίθεσή του στην εκμετάλλευση της ιατρικής πάθησης και της μάχης που έχει μπροστά του, για να κερδίσεις, έστω και περιστασιακά, τη συμπάθεια του κόσμου.

 

Συμπάθεια που έχεις τόσο ανάγκη, ιδιαίτερα όταν είσαι στριμωγμένος στα σχοινιά της γωνίας του ρινγκ και σε χτυπούν, από όποια πλευρά μπορούν, όχι μόνο «εχθρικά» αλλά και «φιλικά» προς «Εσέ» Μέσα Ενημέρωσης. Ιδιαίτερα όταν βλέπεις να επικρίνουν τις «θεόπνευστες» ώς τώρα επιλογές σου.

 

Επιλογές, που, όταν είναι λάθος, συνηθίζεις να λες ότι αναγκάστηκες να τις κάνεις και επιρρίπτεις τις ευθύνες σε όλους τους άλλους εκτός από σένα ή τις σκορπάς στους «υπηκόους», αφού πρώτα τις μετατρέψεις σε προσωπικές. Οσο για την ντροπή αποδεικνύεις και πάλι ότι αυτή είναι ξένη λέξη για «Εσένα».