Η Ρεπούση και το πούσι

Του Θανάση Καρτερού

Χρόνια και χρόνια έτρεφαν τους Έλληνες οι αποκλειστικοί αντιπρόσωποι της εθνικής μνήμης, οι και εθνικόφρονες αποκαλούμενοι, με ένα αχταρμά από αλήθειες, μισές αλήθειες, θολές κατασκευές και πεντακάθαρα ψέματα - λες και φοβόμαστε ως έθνος την Ιστορία μας. Και κάθε προσπάθεια συζήτησης, αν, για παράδειγμα, υπήρξε όντως κρυφό σχολειό ή αν όντως άρχισε η ελληνική επανάσταση με τους παπάδες και τους προύχοντες να σηκώνουν το λάβαρο της ελευθερίας ανήμερα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, επέσυρε και διασυρμό αλλά και πολύ πιο σοβαρές τιμωρίες.

Κι αφού κλήθηκε η εγκεκριμένη υπό του Κράτους Ιστορία της Ελλάδας να υπηρετήσει το συμφέρον της εθνικοφροσύνης, φυσικό κι επόμενο ήταν να φτάσουμε και στη νεότερη μυθολογία, στον εμφύλιο και στα χρόνια μετά απ' αυτόν. Μαθαίναμε τότε πώς οι κομμουνιστές ανακάλυψαν ειδικές χρήσεις για τα κονσερβοκούτια, πώς η πατρίς γέννησε ερυθρούς μητραλοίες και κατσαπλιάδες και πώς υφάνθηκε ο ιστός της αράχνης περί το σώμα της Ελλάδας. Με στοιχεία, μαρτυρίες, περιφερόμενους εθνοδιδασκάλους, πρόθυμους ιστορικούς. Κανονικό και καλοπληρωμένο εθνικό στρατό - επί της Ιστορίας και της αθάνατης δάφνης.

Και ποιος ο λόγος να τα σκαλίζουμε τώρα όλα αυτά; Μα αυτοί τα σκαλίζουν. Είναι εκπληκτικό πως ακόμα και σήμερα πάλλεται κάτω από την ευρωπαϊκή αβρότητα και τη δημοκρατική επιδερμίδα η εθνικόφρων καρδιά τους. Πόσο έτοιμοι και πρόθυμοι είναι να λιντσάρουν με μανία τη Ρεπούση για το Ζάλογγο, τον Ζίζεκ για τα Γκουλάγκ και τον Τσίπρα για τον Στάλιν. Και όχι μόνο οι οξυδερκείς και αντικειμενικοί ιστορικοί της χιτλερικής σχολής, αλλά και στελέχη της Ν.Δ., κυβερνητικοί παράγοντες, βουλευτές, δημοσιογράφοι, δεσποτάδες - ένας νέος εθνικός στρατός Ιστορίας υπό διαμόρφωση.

Ειδικά η περίπτωση της Ρεπούση δείχνει τη ραγδαία πρόοδο της εθνικοφροσύνης μέσα σε λίγα χρόνια. Το βιβλίο της Ιστορίας που την έκανε κόκκινο πανί εξετάστηκε, κρίθηκε και εγκρίθηκε επί κυβέρνησης Ν.Δ. - με πρωθυπουργό τον Καραμανλή. Η εθνικοφροσύνη τότε είχε θεωρηθεί όχι μόνο σκουριασμένη, αλλά και επιζήμια - ο έρωτας του μεσαίου χώρου επέβαλε κάποια ανοχή. Σήμερα όμως, λίγο η εθνική ταπείνωση των Μνημονίων, λίγο οι ναζί στα δεξιά τους, λίγο τα ακροδεξιά τους μυαλά, καθιστούν αναγκαία την επιστροφή στις ρίζες. Ζάλογγο και συνωστισμός εναντίον Μέρκελ - κάπως έτσι.

Επιγραμματικά: Δώστε στο έθνος τη Ρεπούση, να ξεχάσει το εθνικό μας πούσι...

Πηγή : Η Αυγή