Μετά τις αντιδράσεις διορθώνεται ο επίμαχος στίχος του Καβάφη

Το Ίδρυμα Ωνάση ανακοίνωσε πως θα διορθώσει τις διαφημίσεις στα ΜΜΜ με το στίχο από το ποίημα του Κ. Καβάφη «Εν μεγάλη Ελληνική αποικία 200 π.Χ.» καθώς ο τρόπος με τον οποίο προβάλλεται οδηγεί σε παρερμηνείες.

Ειδικότερα ο στίχος που έχει γραφτεί στα ΜΜΜ αναφέρει «Είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία». Ωστόσο σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για τη βιασύνη αλλά δεν γίνεται κατανοητό αν κάποιος δεν γνωρίζει τους προηγούμενους στίχους. Έτσι το Ίδρυμα Ωνάση μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, μεταξύ αυτών καταγγελίες για πολιτική σκοπιμότητα και κυβερνητική προπαγάνδα, ανέφερε πως θα συμπληρώσει και τον προηγούμενο στίχο στο απόσπασμα που προβάλλεται «Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία».

Διαβάστε επίσης: Ο Καβάφης όπως μας βολεύει, της Ν. Χατζηαντωνίου

Στην ανακοίνωσή του το Ίδρυμα Ωνάση που είναι υπεύθυνο για την καμπάνια αναφέρει: «Οι στίχοι που επελέγησαν για την καμπάνια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στόχο είχαν την πρόκληση της περιέργειας και του προβληματισμού εκείνων που δεν γνωρίζουν ήδη το έργο του. Στόχος επίσης, ήταν το να ξεκινήσει μία ευρεία συζήτηση γύρω από τους τρόπους με τους οποίους η ποίηση μπορεί να συνομιλήσει με τον πολίτη στο περιβάλλον της καθημερινότητάς του, γεγονός το οποίο συνέβη με απίστευτη δυναμική και δημιουργικότητα, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Συγκεκριμένα ως προς το στίχο «είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία», κομματικές ή πολιτικές σκοπιμότητες ούτε υπήρξαν, ούτε υπάρχουν. Σε καιρούς έντονης πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής, κατά τους οποίους λέξεις και φράσεις αποκτούν διαστάσεις διαφορετικές από εκείνες που θα είχαν σε άλλες χρονικές στιγμές, ακόμη και η πρόθεση χρήσης ενός στίχου μπορεί να παρερμηνευθεί. Θεωρώντας, όμως, ότι ο διάλογος και η συζήτηση έχουν νόημα πάντοτε, ο συγκεκριμένος στίχος, θα συμπληρωθεί όπου έχει αναρτηθεί ως εξής: Να μη βιαζόμεθα· επικίνδυνον πράγμα η βία».

Ολόκληρο το ποίημα του Καβάφη

Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

  http://tvxs.gr/