Αναρτήσεις
Τηρουμένων όλων -μα όλων- των αναλογιών, ο Φρανσουά Ολάντ επιφυλάσσει για το άλλοτε κραταιό Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Ο Ολανδρέου δεν εκλέχθηκε βέβαια με την γραμμή «λεφτά υπάρχουν», υποσχέθηκε όμως στους Γάλλους μια πολιτική ανάπτυξης, κόντρα στον νεοφιλελευθερισμό των Βρυξελλών και την θρησκευτική εμμονή της Μέρκελ στη λιτότητα.
Με το που ανέλαβε την εξουσία το 2012 άρχισε να ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη πολιτική, με καταστροφικά αποτελέσματα: η δημοτικότητα του έχει χτυπήσει παγκόσμιο αρνητικό ρεκόρ (17%), το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα καταποντίζεται, ενώ στις πρόσφατες ευρωεκλογές η δυναμωμένη από την κρίση ακροδεξιά της Λε Πεν κέρδισε την πρώτη θέση.
Αντίθετα βέβαια με το ΠΑΣΟΚ που υπουργοί του δεν πρόλαβαν ούτε καν να διαβάσουν τα μνημόνια που ψήφισαν, στους Γάλλους σοσιαλιστές και στην κυβέρνηση υπάρχουν και κάποιοι σοβαροί άνθρωποι που «διαβάζουν» τις εξελίξεις. Καταλαβαίνουν δηλαδή ότι η πολιτική που ακολουθείται οδηγεί στον οικονομικό μαρασμό της Γαλλίας αλλά και της ευρωζώνης, σε όφελος μόνο του Βερολίνου. Αυτό ήταν άλλωστε και το περιεχόμενο των δηλώσεων που έκαναν σημαίνοντα στελέχη της κυβέρνησης, δηλώσεις οι οποίες οδήγησαν στην πτώση της, μόλις 147 μέρες-άλλο αρνητικό ρεκόρ- από την ορκωμοσία της: «η Γερμανία έχει πέσει στην παγίδα της λιτότητας, την οποία επιβάλλει σε όλη την Ευρώπη», δήλωσε ο υπουργός Οικονομίας Αρνό Μοντεμπούργκ, πυροδοτώντας την ανοιχτή κρίση.
Ο Ολάντ ανέθεσε στον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς -πρόκειται για «σοσιαλιστή» λίγο πιο δεξιό στις απόψεις από τον Κυριάκο Μητσοτάκη- να σχηματίσει νέα κυβέρνηση αλλά όσο συνεχίζεται η ίδια πολιτική η συνέχεια είναι γνωστή: η Γαλλία που ήδη σημειώνει μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης την ώρα που η ανεργία αυξάνει θα πάρει τον καταστροφικό δρόμο των άλλων χωρών του νότου, το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα θα αγγίξει τα ποσοστά του σημερινού ΠΑΣΟΚ, ο Ολάντ θα φύγει κακήν κακώς όταν τελειώσει την θητεία του, ενώ δεν αποκλείεται να προκηρυχθούν και έκτακτες βουλευτικές εκλογές: το Σοσιαλιστικό Κόμμα διατηρεί μια ισχνή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο(291 βουλευτές την στιγμή που για την απόλυτη πλειοψηφία απαιτούνται 289) αλλά στην κοινοβουλευτική του ομάδα υπάρχουν καμιά 35αριά "αντάρτες" που υποστηρίζουν τις θέσεις των υπουργών Οικονομικών, Παιδείας και των άλλων στελεχών που διαφωνούν με την πολιτική του Ολάντ.
Αν, συνέπεια της ιστορικής προδοσίας της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, η τύχη του Γαλλικού Σοσιαλιστικού είναι προδιαγεγραμμένη, το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με αυτήν της ευρωζώνης. Τα τελευταία στοιχεία, σύμφωνα με τον πίνακα για την εξέλιξη του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, δείχνουν ότι η ευρωζώνη (και η Γαλλία) είναι φτωχότερη από το 2008, με την εξαίρεση της Γερμανίας. Ακόμη δε πιο ανησυχητική είναι η πορεία της Ιταλίας προς τον όλεθρο, όπου την οδηγεί ο Ρέντσι, ένας άλλος εξωνημένος «κεντροαριστερός». Όταν η κρίση στην Ιταλία ξεσπάσει ανοιχτά, η ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει υπαρξιακά αδιέξοδα.
Έξω από τον στενό κορσέ της ευρωζώνης, η μόνη χώρα που βλέπει το ΑΕΠ της να αυξάνεται σε σύγκριση με το 2008 είναι η Αμερική, απ' όπου συνεχίζονται τα δηλητηριώδη βέλη εναντίον της πολιτικής του Βερολίνου, καθώς υπάρχει πάντα ο φόβος η ευρωπαϊκή ύφεση να περάσει τον Ατλαντικό και να επιστρέψει στις ΗΠΑ. Πρόσφατα, ένα ακόμη κύριο άρθρο των New York Times ήταν ιδιαίτερα επικριτικό για την συνεχιζόμενη ευρωπαϊκή τύφλωση, ο Πολ Κρούγκμαν και τα άλλα Νόμπελ Οικονομίας συνεχίζουν επίσης απτόητοι την κριτική τους.
Ο Πίτερ Ντάιμοντ, ένας από τους νομπελίστες που μίλησε τελευταία, σημείωνε μεταξύ των άλλων ότι «οι ιστορικοί θα επιφυλάξουν στα μέλη της διοίκησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πίσσα και πούπουλα». Ο Ολάντ και οι άλλοι σοσιαλδημοκράτες που υποτάχτηκαν στην Μέρκελ, δηλαδή στην Φρανκφούρτη και το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, θα έχουν κατά πάσα πιθανότητα την ίδια τύχη.
http://tvxs.gr/
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου