Μετά το ελληνόμετρο το αριστερόμετρο

Της Άντας Ψαρρά

Το 2012, μέσα από ένα όργιο καταπάτησης σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων με κύριους στόχους τις κατηγορίες των πλέον ευάλωτων πολιτών, (επαν)ανακαλύφθηκε άλλη μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους κατοίκους της χώρας στη βάση του ποσοστού… ελληνικότητας με την επικίνδυνη συχνά ταύτιση του πατριωτισμού και του φανατικού εθνικισμού.

«Μετά το βαρόμετρο, το θερμόμετρο, το πιεσόμετρο, το βυθόμετρο και το ποτενσιόμετρο, η ελληνική κοινωνία ανακάλυψε και καθιέρωσε το ελληνόμετρο. Το ελληνόμετρο είναι εύχρηστο, φτηνό, αποτελεσματικό και διατίθεται σε διάφορες συσκευασίες. Η συσκευή αυτή πρέπει τώρα αμέσως να καταργηθεί, να αποσυρθεί από την κυκλοφορία, να σταματήσει τους αλλόκοτους διαχωρισμούς και τις ακόμα πιο αλλόκοτες συμμαχίες» (25/2/2012)

Από το πρωί της χθεσινής ημέρας στην υπηρεσία του δίκαιου αντιμνημονιακού αγώνα στρατεύτηκε και το αριστερόμετρο!

Το αριστερόμετρο στη φάση αυτή είναι μια συσκευή που επιτρέπει σε στελέχη της κυβερνητικής παράταξης να διαχωρίζουν τη θέση τους μπροστά στο πραγματικό και δραματικό δίλημμα της εδώ και τώρα ασύντακτης χρεοκοπίας ή της υπό σκληρούς όρους παραμονής της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Η ερμηνεία του υψηλού ποσοστού του «όχι» του δημοψηφίσματος ήταν αναμενόμενο να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο από την κάθε διαφορετική άποψη που διατυπώνεται στα υπαρκτά αριστερά σύνολα και κόμματα.

Αυτό, παρά τις σαφείς προεκλογικές διευκρινίσεις που έδωσε ο πρωθυπουργός. Ωστόσο η συγκλονιστική στιγμή του αποτελέσματος μέσα σε καθεστώς οικονομικής ασφυξίας και προπαγάνδας ήταν πραγματικά για τον κάθε πολίτη (αριστερό ή όχι) η αναβίωση μιας ζωντανής ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο. Για το λόγο αυτό είναι φυσικό να γεμίζει κανείς από αγανάκτηση όταν αμέσως μετά η σύναψη συμφωνίας προϋποθέτει σκληρά μέτρα ή «ξαφνικό» θάνατο.

Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε πραγματικά πολύ δύσκολη θέση και, όσο κι αν όλοι κατανοούσαν την κρισιμότητα της στιγμής, μέσα τους βάραινε η μεγάλη αντίφαση με όσα πιστεύουν και με όσα κλήθηκαν να ψηφίσουν. Ως εδώ όλα καλά και δύσκολα, ειδικά όταν το μιντιακό και οικονομικό κατεστημένο καραδοκεί να μιλήσει για κωλοτούμπα (αφού πρώτα υπογραφεί η συμφωνία)

Όταν όμως ακόμα και ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ στην ομιλία του τονίζει ότι η άτακτη υποχώρηση στη δραχμή είναι το ίδιο καταστροφική με το μνημόνιο είναι απορίας άξιον το πώς η Αριστερή Πλατφόρμα, στο όνομα της ιδεολογίας της, αποφάσισε όχι μόνο να μη στηρίξει την επιλογή της πλειοψηφίας του κόμματος αλλά να προβάλει ως λύση τη δραχμή.

Άραγε, με βάση το αριστερόμετρο ο υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι περισσότερος αριστερός από τον Θοδωρή Δρίτσα που ψήφισε σεβόμενος την επιλογή της πλειοψηφίας μπροστά στον κίνδυνο μιας καταστροφικής χρεοκοπίας και μάλιστα όταν οι δικές του σαφείς θέσεις για πολλά από τα προαπαιτούμενα αφορούν και τον πυρήνα του υπουργείου που κατέχει;

Αραγε, η υπέρβαση της Βασιλικής Κατριβάνου που, ούσα επικεφαλής του δύσκολου τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δίνει καθημερινή μάχη για κάθε κατηγορία ευάλωτων και με το βλέμμα πάντα στραμμένο στη μαύρη απειλή της Χρυσής Αυγής, είναι λιγότερο αριστερή από τη «βροντερή» άρνηση της Ζωής Κωσταντοπούλου να σεβαστεί την απόφαση της πλειοψηφίας, χωρίς παράλληλα να δείχνει (εδώ και καιρό) ιδιαίτερα ενοχλημένη με την εγκατάσταση υποδίκων στα βουλευτικά έδρανα;

Τα παραδείγματα αυτά δεν είναι τυχαία διότι πρόκειται για δύο βουλευτές που κανείς δεν μπορεί να τους αρνηθεί το ποσοστό «αριστερότητας».

Προφανώς, λοιπόν, το αριστερόμετρο ίσως είναι η μεγάλη πολιτική ευκαιρία της ομάδας Λαφαζάνη, Σρατούλη, Χουντή και Ήσυχου ή των άλλων ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ για ένα καλύτερο «πλασάρισμα» στις τάξεις της Αριστεράς. Προφανώς και το ΚΚΕ μετά την αποτυχία του να πείσει και ειδικά ως προς τη γραμμή του στο δημοψήφισμα προσβλέπει στην ενδυνάμωση της επιρροής του μετά την αποδοχή της συμφωνίας.

Οσο για τις άλλες υπαρκτές εξωκοινοβουλευτικές εκφράσεις της Αριστεράς θεωρείται δεδομένο ότι παύουν πλέον την όποια υποστηρικτική στάση τους στην κυβέρνηση διατηρώντας με συνέπεια τις προτεραιότητες και τις επιλογές τους. Εξάλλου αυτό το προαπαιτούμενο ήταν πολύ καθαρό στη στάση τους και κανείς δεν μπορεί να τους ψέξει.

Η επιστροφή του πρωθυπουργού μετά την αναμενόμενη υπογραφή της συμφωνίας είναι βέβαιο ότι θα σηματοδοτήσει εξελίξεις μέσα στο κόμμα και πολύ πιθανό να οδηγήσει ακόμα και σε εκλογές. Όπως και να έχει όμως πολλά στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος θα πρέπει να απαντήσουν με ακρίβεια, από σήμερα κιόλας, στην απόφασή τους να συντελέσουν στην επιλογή μιας αριστερής παρένθεσης αντί μιας ομολογουμένως πολύ δύσκολης, ίσως και ακατόρθωτης συστράτευσης στην προσπάθεια να διαχειριστούν οι ίδιοι τα δύσκολα μέτρα που θα προκύψουν.

Είναι βέβαιο ότι αν τα μέτρα αυτά αφεθούν στη διαχείριση άλλων θα πληγώσουν πολύ περισσότερο τους πιο αδύναμους πολίτες. Είναι ακόμα πιο βέβαιο ότι δεν θα έχουν καμιά πιθανότητα να πλαισιωθούν από την οποιαδήποτε πάταξη της διαπλοκής, της διαφθοράς και της πολύ συντηρητικής στροφής που θα επιβληθεί στη χώρα.

Τα λάθη της κυβέρνησης στο πεντάμηνο είναι μεγάλα, παρά το πιστόλι στον κρόταφο που γνώριζαν ότι θα τους σημαδέψει. Οι παραλήψεις, ειδικά στον τομέα οικοδόμησης στέρεων σχέσεων με τους πολίτες, ακόμα μεγαλύτερες. Πολλοί πολίτες όμως ακόμα ελπίζουν και περιμένουν να μη γυρίσουν όλα τόσο πίσω.

Το αριστερόμετρο δεν είναι χρήσιμο εργαλείο και η αποδοχή της «αριστερής παρένθεσης», πριν καν δοθεί η ευκαιρία να αποδειχτεί αν είναι τελικά μια απόλυτη ουτοπία, δεν μπορεί να προέρχεται από εκείνους που ανέδειξαν ως ρεαλιστική αυτήν ακριβώς την ουτοπία.  

Πηγή