Κι εγένετο Σώρρας

γράφει ο Αλέξανδρος Ζέρβας

Με την αυγή λοιπόν του 2017 η δράση του Αρτέμη Σώρρα και της οργάνωσής του βρέθηκε, ως δια μαγείας, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του πολιτικού κόσμου, αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των ΜΜΕ.

Κάτι που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να αποτελεί «ανέκδοτο» για την ελληνική κοινωνία, τείνει να αναδειχτεί σε κύριο πολιτικό ζήτημα, προκαλώντας μέχρι και την παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Μόνο που οι συνθήκες στη χώρα μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη (κι όχι μόνο), απέχουν τόσο πολύ από το να χαρακτηριστούν ως κανονικές, ώστε τίποτα πλέον δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη.

Έχω δε την αίσθηση ότι ο τρόπος, με τον οποίο αντιμετωπίζεται στη δημόσια σφαίρα το θέμα, περισσότερο πριμοδοτεί το εν λόγω «φαινόμενο» παρά συμβάλλει στην αντιμετώπισή του. Κι αυτό γιατί είναι εμφανές πως, για μια ακόμη φορά, όλοι σχεδόν (πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λοιποί αναλυτές) δείχνουν διάθεση να καταγγείλουν το σύμπτωμα, χωρίς καν να ασχοληθούν με τα αίτια που το προκαλούν.

Ποιος πιστεύει πραγματικά πως η ρητορεία κάθε ακροδεξιού σαλτιμπάγκου θα έβρισκε σοβαρή απήχηση, εφόσον δεν έφταναν όλο και μεγαλύτερα τμήματα του ελληνικού λαού στα όρια της κατάθλιψης εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών των τελευταίων επτά ετών; Ποιος θα έπαιρνε σοβαρά θεωρίες περί «ύπαρξης ομολόγων αξίας 600 εκατομμυρίων δολαρίων για τη σωτηρία της Ελλάδας» σε τράπεζα, αγνώστων λοιπών στοιχείων, αν δε ζούσε καθημερινά με τον εφιάλτη της επιβίωσης για τον ίδιο και την οικογένειά του; Μήπως και η περίπτωση Σώρρα έρχεται ως μια ακόμη τρανή απόδειξη του νοσηρού πολιτικού κλίματος, που επικρατεί στην Ελλάδα;

Ας μην ξεχνάμε πως η έκρηξη του εν λόγω «φαινομένου» έρχεται σε μια συγκυρία που η κοινωνική απογοήτευση από τη «μνημονιακή αφοσίωση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δείχνει να έχει φτάσει στο απόγειό της, ενώ την ίδια στιγμή εκκωφαντική είναι η απουσία σοβαρών ριζοσπαστικών πολιτικών λύσεων απέναντι στην αέναη επιβολή ακραίας λιτότητας. Αναλογιστείτε το τέλμα κάθε πολίτη, που βλέπει να του παρουσιάζεται περίπου ως «μονόδρομος» η επάνοδος στην εξουσία της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να «πέφτει από τα σύννεφα» μπροστά στην ενδεχόμενη είσοδο του μορφώματος του Αρτέμη Σώρρα στη Βουλή. Ας έχουμε άλλωστε υπόψη πως ένα άλλο μόρφωμα, με δομές και λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης, έχει, σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές μάχες, αναδειχτεί τρίτη πολιτική δύναμη.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι θεμιτή τόσο η ανησυχία όσο και η επαγρύπνηση απέναντι σε φαινόμενα ακραίας πολιτικής σήψης. Προτιμότερο όμως θα ήταν να κοιταχτούν κάποιοι στον καθρέφτη, πριν να επιχειρήσουν να εμφανίσουν εαυτούς ως θεματοφύλακες της δημοκρατίας απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Γιατί Σώρρες θα εμφανίζονται συνεχώς, όσο το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό παραμένει τόσο απαξιωμένο. Κι αυτό είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, ένα από τα βασικά επιτεύγματα του Μνημονίου. Με την πορεία που έχουν πάρει άλλωστε τα πράγματα, ακόμη και σε διεθνές επίπεδο, πολύ αμφιβάλλω κατά πόσο θα μπορέσουμε να αποφύγουμε στο άμεσο μέλλον ακόμη βαθύτερα πολιτικά αδιέξοδα.