Είναι η δημοκρατία, ηλίθιε!

γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη

Ήταν το 1933 όταν ο Χίτλερ πέρασε την περίφημη Enabling Act ή άλλως, και κατά τον επίσημο τίτλο της, την «Νομοθετική Πράξη για την Θεραπεία της Δυσχέρειας του Λαού και του Ράιχ».  Ηταν η τροπολογία στο σύνταγμα τη Βαϊμάρης που του έδωσε την δυνατότητα διακυβέρνησης δια προσωπικών διαταγμάτων και δια της παράκαμψης της Ράιχσταγκ, της γερμανικής Βουλής. Το επόμενο βήμα ήταν το διάταγμα οριστικής διάλυσης της Ράιχσταγκ και η μεταβίβαση όλων των νομοθετικών και εκτελεστικών εξουσιών στην Καγκελαρία – το βήμα που μετέτρεψε την κυβέρνηση Χίτλερ σε «νόμιμη» δικτατορία.

Σχεδόν 90 χρόνια μετά, εάν η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα  μπορεί να επαναληφθεί ως τραγωδία. Και θα είναι η τραγωδία της Ευρώπης και της δυτικής δημοκρατίας. Διότι η σύγχρονη Enabling Act μπορεί να βρίσκεται ήδη εν ισχύ σε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να φέρει την υπογραφή του Βίκτορ Ορμπαν.

Η Ουγγαρία του Όρμπαν είναι από χθες η πρώτη χώρα στην ιστορία της ενωμένης Ευρώπης που αναστέλλει επ’ αόριστον την λειτουργία του κοινοβουλίου της. Και ο Βίκτορ Όρμπαν είναι ο πρώτος εκλεγμένος ηγέτης εντός Ε.Ε. που στο όνομα της… «θεραπείας» του ουγγρικού λαού από τον κορονοϊό - και, προφανώς και από πάσα άλλη, παράπλευρη και δημοκρατική νόσο - κυβερνά με προσωπικά διατάγματα, εκχωρεί σε εαυτόν το δικαίωμα να μην κάνει εκλογές «για όσο διάστημα διαρκέσει η κρίση», και μπορεί να στέλνει στην φυλακή με συνοπτικές διαδικασίες όποιους θεωρεί ότι παραπληροφορούν την κοινή γνώμη και διασπείρουν «ψεύτικες» και επικίνδυνες ειδήσεις, μηδέ των δημοσιογράφων εξαιρουμένων.

Ο νόμος για την «Προστασία έναντι του κορονοϊού» πέρασε χθες από το ουγγρικό κοινοβούλιο, όπου το κόμμα Fidesz του Ορμπαν έχει την απόλυτη πλειοψηφία, με 138 ψήφους υπέρ και 53 κατά. Κατά τον Guardian, μετά από χρόνια σταθερής παράκαμψης των δημοκρατικών αξιών και αποδυνάμωσης όλων των ανεξάρτητων θεσμών - από την δικαιοσύνη έως τα μέσα ενημέρωσης -  είναι ο νόμος που δίνει πλέον στον Ορμπαν «εξουσίες δικτάτορα».

Του επιτρέπει να κυβερνά με διατάγματα, με προσωπικές αποφάσεις και χωρίς κανέναν έλεγχο. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρία μπορεί να παρακάμπτει στο εξής από το πρώτο έως το τελευταίο άρθρο της υφιστάμενης νομοθεσίας. Εκλογές δεν μπορούν να γίνουν. Η μόνη υποχρέωσή του είναι να παρέχει, εάν, όταν και εφόσον το κρίνει αναγκαίο ενημέρωση για τις κυβερνητικές ενέργειες στον πρόεδρο της Βουλής και τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων.

Του δίνει επίσης την δυνατότητα να ποινικοποιήσει κάθε δημόσια κριτική στις κυβερνητικές αποφάσεις: Ο νόμος προβλέπει ότι η διασπορά «ψευδών» πληροφοριών «που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κοινωνική αναταραχή» και «να απειλήσουν την προστασία του κοινού» θα αποτελεί ποινικό αδίκημα και θα τιμωρείται με φυλάκιση έως και πέντε ετών.

Οι cheerleaders – όπως του χαρακτηρίζει ο Guardian - του Ορμπαν στα κυβερνητικά media έσπευσαν ήδη να προαναγγείλουν ότι το εν λόγω άρθρο θα οδηγήσει στην φυλακή συγκεκριμένους δημοσιογράφους που έχουν ασκήσει κριτική στην κυβερνητική πολιτική. Ο επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ουγγαρία Νταβιντ Βιγκ προειδοποίησε πως ο νόμος «εγκαθιδρύει επ’ αόριστον ένα ανεξέλγκτο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που δίνει στον Ορμπαν και στην κυβέρνησή του «λευκή κάρτα» για τον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών». Η - φοβισμένη - ουγγρική αντιπολίτευση ρωτά τι και πότε θα αναγκάσει τον Ορμπαν να άρει το καθεστώς αυτό, και ποιος εγγυάται ότι δεν θα το παρατείνει και μετά την λήξη της πανδημίας. Και οι πλέον προβληματισμένοι θυμίζουν ότι και τα «προσωρινά, έκτακτα μέτρα» που επέβαλε ο ούγγρος πρωθυπουργός το 2016 για να κλείσει τα (ευρωπαϊκά) σύνορά του στους πρόσφυγες παραμένουν ακόμη σε ισχύ.

Η μόνη που δεν μιλά επί του παρόντος είναι η επίσημη ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.  Σιωπηλή και μοιραία, παρακολουθεί μια «νόμιμη» δικτατορία να γεννιέται στην επικράτειά της. Κι αφήνει την υπεράσπιση της δημοκρατικής της τιμής στα χέρια μόνον ενός «πρώην» - του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι. Ο οποίος έγραψε στο twitter: «Επί χρόνια ονειρευόμουν τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, έχω το δικαίωμα, και την υποχρέωση, να πω ότι μετά από αυτό που έκανε σήμερα ο Ορμπαν, η Ευρωπαϊκή Ενωση ΠΡΕΠΕΙ να δράσει. Και να τον κάνει να αλλάξει στάση. Ή απλά, να διώξει την Ουγγαρία από την Ενωση».

Θα μπορούσε να το πει ακόμη πιο απλά, εδώ που έφθασε η Ευρώπη, κι εδώ που άφησε τον Όρμπαν να φθάσει: Είναι η δημοκρατία, ηλίθιοι…