Plan B για μειώσεις μισθών και στο Δημόσιο

γράφει η Μαρίνα Αλεξανδρή

Ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, ερωτήθηκε πρώτος, μιλώντας στο Θέμα FM και με την απάντησή του μάλλον άνοιξε παρά έκλεισε το ζήτημα: «Με τα σημερινά δεδομένα, δεν έχουμε κάτι να ανακοινώσουμε» ήταν η ακριβής του απάντηση στην ερώτηση για το εάν εξετάζεται από την κυβέρνηση το ενδεχόμενο μείωσης των μισθών και στον δημόσιο τομέα.

Χθες το βράδυ η ίδια ερώτηση τέθηκε, σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, και στον υφυπουργό Οικονομικών Θεόδωρο Σκυλακάκη ο οποίος επίσης δεν έκλεισε κανένα θέμα και παρέπεμψε απλώς στην δήλωση του πολιτικού του προϊσταμένου.

Πρόκειται για μια δήλωση που, κατά απολύτως έγκυρες πληροφορίες, δείχνει τα σενάρια τα οποία ήδη βρίσκονται στο τραπέζι του οικονομικού επιτελείου και του Μαξίμου για «παρεμβάσεις» και στο μισθολογικό κόστος του δημοσίου εάν η οικονομική κρίση που προκαλεί η καραντίνα του κοροναϊού παραταθεί. Τα ίδια σενάρια δείχνει και η διευκρινιστική διαρροή που έγινε από κύκλους του υπουργείου Οικονομικών μετά την δήλωση Σταϊκούρα  - διαρροή, σύμφωνα με την οποία «για το θέμα των μισθών στο δημόσιο επαναλαμβάνουμε την πρωινή απάντηση του υπουργού Οικονομικών στη συνέντευξή του στον Θέμα FM. Δεν έχει γίνει καμία συζήτηση για αυτό το θέμα μέχρι σήμερα. Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα, λαμβάνοντας υπόψη ότι ευελπιστούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να επανέλθει η κανονικότητα».

Σύμφωνα με πηγές που έχουν γνώση των κυβερνητικών σχεδιασμών, η τελευταία φράση αποτελεί και το «ζουμί» της υπόθεσης: «Δεν τίθεται ζήτημα» μεν για μειώσεις μισθών στο δημόσιο, υπό την προϋπόθεση όμως ότι «σε σύντομο χρονικό διάστημα θα επανέλθει η κανονικότητα».

Το ερώτημα είναι τι θα γίνει εάν η… κανονικότητα αργήσει και πώς ορίζεται το «σύντομο» χρονικό διάστημα. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η κρίσιμη περίοδος είναι ο επόμενος μήνας. Εάν τότε διαφανεί ανάγκη παράτασης της καραντίνας και του – μερικού ή ολικού – lockdown, τότε υπάρχει εισήγηση για μείωση μισθών στο δημόσιο για εκείνες τις κατηγορίες εργαζομένων που βρίσκονται μεν σε (αναγκαστική) αργία αλλά αμείβονται κανονικά. Δεν πρόκειται βεβαίως να αφορά τους εργαζομένους στην δημόσια υγεία και σε άλλους κρίσιμους τομείς για την κατάσταση της πανδημίας – όπως π.χ. οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα των ΟΤΑ -, ενώ η βασική εισήγηση που βρίσκεται στο τραπέζι είναι οι περικοπές να γίνουν από ένα ύψος αποδοχών και πάνω έτσι ώστε να μην πληγούν οι χαμηλόμισθοι.

Οι προτάσεις αυτές δεν βρίσκουν όλους σύμφωνους εντός κυβέρνησης, με τους πλέον σκεπτικούς να θεωρούν ότι το σχέδιο εμπεριέχει κινδύνους σε δύο επίπεδα: Το πρώτο είναι πως μετά την «σφαγή» που ήδη γίνεται στον ιδιωτικό τομέα θα αφαιρεθεί πρόσθετο, κρίσιμο εισόδημα από την κατανάλωση και την πραγματική οικονομία σε μία περίοδο οξείας ύφεσης. Το δεύτερο είναι το υψηλό πολιτικό κόστος που θα έχει μια τέτοια κίνηση για την κυβέρνηση. Προσμετρούν, δε, και το γεγονός πως οι αναγκαστικές εξαιρέσεις (όπως εκείνες του υγειονομικού προσωπικού και των ενστόλων) θα προκαλέσουν κύμα προσφυγών στο ΣτΕ από άλλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων.

Στην άλλη πλευρά, οι υπέρμαχοι της μείωσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων βλέπουν – και εδώ – την κρίση ως ευκαιρία. Θεωρούν ότι η μείωση και του μισθολογικού κόστους του δημοσίου θα δώσει δημοσιονομικό χώρο για «αναπτυξιακού» προσανατολισμού παρεμβάσεις σε μια οικονομία υπό ύφεση, υποστηρίζουν ότι θα στείλει μήνυμα δίκαιης κατανομής των βαρών της κρίσης, και βλέπουν και πεδίο ασκήσεων κοινωνικού αυτοματισμού με δεδομένη την απόλυτη ανασφάλεια που υπάρχει πια στους δεκάδες χιλιάδες απολυμένους ή ημι-απασχολούμενους του ιδιωτικού τομέα. Επιπροσθέτως, δεν παραλείπουν να σημειώσουν ότι πρόκειται για μια κίνηση απολύτως «φιλελεύθερου» προφίλ που εντάσσεται πλήρως στο ιδεολογικό και πολιτικό manual του Κυριάκου Μητσοτάκη.