Η κυρία Όλγα Τρέμη ως πρόφαση!

 (...παραλήρημα καραντινό-ιού!) - του ΙορδάνηΘωμαΐδη 

…Όχι, κυρία Τρέμη! Συγχωρέστε με , αλλά όχι!

Δεν είστε το…ίδιο ή περίπου το…ίδιο, με την γιατρό λοιμωξιολόγο στο νοσοκομείο “Σωτηρία”, η οποία έχει 15 ημέρες να κοιμηθεί (όπως αποκάλυψε ο σπουδαίος γιατρός, Μάριος Λαζανάς, στην χθεσινή – 25/03/20 -‘εκπομπή σας, στην δημόσια τηλεόραση)!

Και είναι μάλλον άκομψο, από την πλευρά σας, να εξομοιώνετε την αντίδραση της μικρής κόρης της γιατρού, η οποία φοβάται να μην αρρωστήσει “η μαμά της”‘, με την ανησυχία που δικαίως εκφράζει και ο γιός σας! Εκτός κι αν υποθέσω ότι κι εσείς έχετε μείνει ξάγρυπνη για 15 ημέρες, δεν σας βλέπει το σπίτι και οι δικοί σας… και καθημερινά παλεύετε με τον θάνατο και τα …σκ@τά!

Όχι, δεν είστε το … ίδιο! Λάθος κυρία Τρέμη!

Θεωρώ επίσης…ατόπημα  τον ισχυρισμό σας ότι εσείς ως δημοσιογράφος(!) έχετε καλύτερη και πιο σφαιρική εικόνα της κατάστασης στο Εθνικό Σύστημα Υγείας από τον ίδιο, τον καλεσμένο σας! Τον γιατρό, Μάριο Λαζανά που διακόψατε (!) για να πείτε την…άποψή σας, όταν αυτός μιλούσε με γνώση των τραγικών ελλείψεων στα νοσοκομεία!Με γνώση κυρία Τρέμη! Δεν εξέφραζε…άποψη!

Κυρία Τρέμη ειλικρινά  δεν με ενδιαφέρει, ούτε θέλω, ούτε μπορώ να αποδομήσω την πολύχρονη εμπειρία σας, την αξιόλογη επαγγελματική διαδρομή σας, όπως και την δημοφιλία σας! Προσωπικά, ως (κάποτε) εργάτης της… ενημέρωσης, έχω “άλλα κριτήρια” για τον ρόλο του δημοσιογράφου, ακόμη και του “στρατευμένου” ή του έντιμου ιδεολόγου!  Με ενοχλεί όμως όταν αξιόλογοι άνθρωποι δίνουν την εντύπωση ότι “ξεχνούν” ακόμη και την έννοια της ταπεινότητας, κυρίως όταν δεν έχουν πλέον  κανέναν λόγο να  αποδείξουν κάτι!… Σε μια συγκυρία μάλιστα  “πρωτόγνωρα” νοσηρή, εξαιτίας του κορωνοϊού!

Είναι σπουδαία , για όλους μας, η αίσθηση των ορίων της ύπαρξης, κυρία Τρέμη! Και τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης, σ’ αυτή την συγκυρία , εκτιμώ  πως είναι:

 Τα λόγια της νεαρής λοιμωξιολόγου που “έχει 15 ημέρες να κοιμηθεί” παλεύοντας για την ζωή!

Ο …”ψύχραιμος” λυγμός του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα και του καλεσμένου σας γιατρού Μάριου Λαζανά!

Η φωνή διαμαρτυρίας και η υψωμένη γροθιά – γραφική κίνηση ίσως για σας –  του γιατρού στον “Ευαγγελισμό”, Ηλία Σιώρα!

Οι αγωνίες των νοσηλευτών κι όλων των εργαζομένων στο χώρο της υγείας!

Οι αγωνίες των χρονίως πασχόντων…

Το κάθε… χρονικό προαναγγελθέντων θανάτων!

Ο φόβος του θανάτου και τελικώς ο… αναπόφευκτος θάνατος!

Άλλωστε από τον θάνατο – την συνειδητοποίηση του θανάτου δηλαδή  -προκύπτει το…ζύγι της ζωής, η αυταξία  της ανθρώπινης ύπαρξης, η ίδια η ζωή!

Η επιλογή είναι δική μας! Και η διαφορά είναι στα δράμια! Να βάλουμε ως…δράμια το “βάρος” των Ανθρώπων και Μόνο των Ανθρώπων; Ν’αλλάξουμε ρότα, ακριβώς γιατί Αγαπάμε πολύ τη ζωή ή είναι…επαναστατικά ουτοπικό;…

Αυτές οι μέρες κι αυτές οι πολλές που θα ακολουθήσουν είναι σα να μυρίζουν…θάνατο! Θυμίζουν την “Πανούκλα” του Αλ.Καμύ! “Πανούκλα” στην Ιταλία, “πανούκλα” στην Ισπανία, “πανούκλα” στο… σπίτι μας, “πανούκλα Πα ντού”! Κι όχι μόνο από τον κορωνοϊο!

Το “σάπιο” πού είναι; Να παίξουμε το παιχνίδι του… χαμένου θησαυρού;

…κι από ψηλά, στις κορυφές της μνήμης, η Μαρία και ο Θάνος ακούγονται  να τραγουδούν για “κάτι” που: “οι ρίζες του το Σύστημα αγκαλιάζουν / και χάνονται βαθιά στα περασμένα… / Μα πάλι θέ ν’απλώσει σαν χολέρα / πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,/ και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα / αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου! / Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον / Δε θα πεθάνει μόνος,  τσάκισέ τον!”

 Τα σέβη μου!