«Δεμένη» πίσω από το Oruc Reis η κυβέρνηση

 

γράφει ο Δημήτρης  Μηλάκας

 

Το τουρκικό ερευνητικό συνοδευόμενο από στολίσκο πολεμικών πλησίασε χτες το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου (Στρογγύλη) εγγύτερα των 12 ναυτικών μιλίων αποδεικνύοντας στην πράξη το προφανές: Η ελληνική κυβέρνηση (και γενικότερα το πολιτικό σύστημα της χώρας) άγεται και φέρεται από αποφάσεις και κινήσεις της Αγκυρας. Για την ακρίβεια, η ελληνική πολιτική τάξη (κατά κύριο λόγο η κυβέρνηση προφανώς) προσαρμόζει τις θέσεις της, και προπαντός τις θέσεις της εξωτερικής πολιτικής της χώρας στο «σχήμα» που επιβάλλει η Άγκυρα.

 

Το περασμένο καλοκαίρι και όσο εξελίσσονταν οι μυστικές ελληνοτουρκικές διαβουλεύσεις (για τις οποίες περιμένουμε να μάθουμε πολλά ακόμη, κυρίως όταν αρχίσει τις διαρροές (και) η Άγκυρα) υπό γερμανική διαμεσολάβηση η ελληνική εθνική κόκκινη γραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο συνέπιπτε με το εύρος της δυνάμει ΑΟΖ της χώρας στην περιοχή. Υπό αυτήν την έννοια, 200 ναυτικά μίλια νότια του συμπλέγματος του Καστελόριζου.

 

Γι αυτόν τον λόγο, όταν βγήκε τότε το Ορούτς Ρέις για τις πρώτες του βόλτες υπήρξε η κινητοποίηση των ελληνικών δυνάμεων και η στενή παρακολούθηση των τουρκικών πλοίων στο πεδίο. Με άλλα λόγια, η ελληνική αντίδραση αποτυπώθηκε με την μέγιστη δυνατή ένταση η οποία μάλιστα κάποια στιγμή έφτασε και στο περιστατικό της επακούμβησης της φρεγάτας Λήμνος με το τουρκικό πολεμικό Κεμάλ Ρέις…

 

Η ελληνική κυβέρνηση μετά την ένταση του Αυγούστου προσήλθε και πάλι συρόμενη από τους διαμεσολαβητές (στους Γερμανούς προστέθηκαν και οι Αμερικανοί) στο τραπέζι διαβουλεύσεων οι οποίες καρποφόρησαν κατά πως φαίνεται… Και φαίνεται γιατί, Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ (δηλαδή υπό αμερικανική εποπτεία και απόλυτη μυστικότητα ως προς τις λεπτομέρειες των συμφωνηθέντων) να υιοθετήσουν έναν μηχανισμό αποσυμπίεσης. Συμφώνησαν επίσης να προσέλθουν σε συνομιλίες με στόχο την οριοθέτηση (και μόνο) της υφαλοκρηπίδας όπως επιμένει η ελληνική κυβέρνηση, αποσιωπώντας ότι για να γίνει αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι η διευκρίνιση της κυριαρχίας επί βράχων νησιών και νησίδων που από το 1996 και έπειτα αμφισβητεί η Τουρκία.

 

Όσο η ελληνική κυβέρνηση επιδείκνυε την μέγιστη καλή θέληση και ευελιξία κατά τις συμβουλές, παροτρύνσεις και πιέσεις των συμμάχων και εταίρων της και δήλωνε την ετοιμότητά της να προσέλθει σε διάλογο ακόμη και για ζητήματα κυριαρχίας (πολλά από τα οποία ήδη συζητούσε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ) η Άγκυρα αύξανε το ρυθμό της πίεσης υποχρεώνοντας την ελληνική κυβέρνηση σε χορευτικές πιρουέτες.

 

Πρώτος κυβερνητικός που ενεφανίσθη στη σκηνή ήταν ο υπουργός Γεραπετρίτης ο οποίος με μια απλή δήλωση παραχώρησε το κεκτημένο από το διεθνές δίκαιο ελληνικό δικαίωμα σύμφωνα με το οποίο (και) στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου ισχύει το δικαίωμα των 12 ναυτικών μιλίων. Σύμφωνα με τον Γεραπετρίτη (ακολούθως και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας έδωσε επιπλέον βαρύτητα στην νέα ελληνική θέση) η «κόκκινη γραμμή» της χώρα στην περιοχή του Καστελόριζου είναι τα 6 ναυτικά μίλια.

 

Με αυτόν τον έμμεσο αλλά σαφή τρόπο η Αθήνα έδωσε το «σήμα» ότι συνεμορφώθειν εις τας υποδείξεις των διαμεσολαβητών να παρακολουθεί ήσυχα το Ορούτς Ρέις να «οργώνει» από τα 6 μίλια από τις ακτές του Καστελόριζου της Ρόδου της Καρπάθου και της Κρήτης μια θαλάσσια περιοχή η οποία θα μπορούσε να είναι ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη…

 

Έτσι, με την τελευταία τουρκική navtex και τις «βόλτες» του τουρκικού στολίσκου πολεμικών που συνοδεύουν το Ορούτς Ρέι και την «ψύχραιμη» ελληνική αντίδραση η Τουρκία εμφανίζεται στην ουσία να επικυρώνει στην πράξη «μυστικά συμφωνηθέντα».

 

Όσο για την ελληνική κυβέρνηση, που περιμένει το Δεκέμβρη τους Ευρωπαίους να «τιμωρήσουν» την Τουρκία τα πράγματα ολοένα και δυσκολεύουν καθώς δεν είναι δυνατό να κρύψει ότι περιστρέφεται ως δορυφόρος γύρω από τις αποφάσεις της Άγκυρας και υποχρεώνεται να χορεύει στον ρυθμό που υπαγορεύει ο Ερντογάν…