Έρχεται επισήμως το 10ωρο εργασίας

 

Το νομοσχέδιο – έκτρωμα για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις παρουσίασε στο υπουργικό Συμβούλιο ο Γιάννης Βρούτσης. Όπως δήλωσε ο υπουργός Εργασίας θα μας βοηθήσει να …ισορροπήσουμε την προσωπική και επαγγελματική μας ζωή.

 

Τον κυβερνητικό στόχο να νομοθετήσει εν μέσω πανδημίας ένα ακραίο αντεργατικό νομοθέτημα εξυπηρετεί η σημερινή έγκριση από το υπουργικό Συμβούλιο του νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας που θα αντικαταστήσει το νόμο 1264/82. Το νομοσχέδιο προβλέπει ευθέως το 10ωρο εργασίας υπονομεύοντας ταυτόχρονα την πενθήμερη εργασία. Κι αυτό δίχως να έχουν γίνει γνωστές όλες οι διατάξεις του. Επίσης ποινικοποιεί πλήρως κάθε συνδικαλιστική δράση θεσμοθετώντας «ποινικά κολάσιμες» πράξεις σε κάθε δραστηριότητα που μπορεί να σχετίζεται με μία απεργιακή κινητοποίηση.

 

 Σπάει το 8ωρο-πενθήμερο και μετατρέπεται σε 10ωρο άνευ όρων και …ωρών

 

Όπως επισημάνθηκε στην παρουσίαση του νομοσχεδίου «κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας».

 

Επίσης προβλέπεται η «προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή». Πιθανότατα μάλιστα αυτό ανά πάσα στιγμή θα μπορεί να αλλάζει με μια απλή υπουργική απόφαση.

 

Το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την συνδικαλιστική δράση

 

Σύμφωνα με την εισήγηση που έγινε στο υπουργικό συμβούλιο τα μέτρα που θα προβλέπει είναι τα εξής:

 

«Καθίσταται προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος, η  απογραφή στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο»

Επίσης «η Γ.Σ. των συνδικαλιστικών οργανώσεων πρέπει να παρέχει πραγματική πρακτική δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας, στην προειδοποίηση για απεργία θα πρέπει να αναφέρονται και τα αιτήματα και οι λόγοι που τα θεμελιώνουν».

Παράλληλα «το προσωπικό στοιχειώδους λειτουργίας (σ.σ προσωπικό ασφαλείας) , που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%.

Σημειώνεται επίσης «απαγορεύονται οι καταλήψεις χώρων και εισόδων και η άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Αν λάβουν χώρα, η απεργία καθίσταται παράνομη. Όσοι μετέχουν σε κατάληψη ή βιαιοπραγούν, τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη».

Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνεται και η «θεσμοθέτηση δικαιώματος, μετά την προειδοποίηση για απόλυση και μέχρι αυτήν, ο εργοδότης να δικαιούται να αξιώσει να μην προσέρχεται ο εργαζόμενος στην εργασία, αλλά βεβαίως να μισθοδοτείται».

Στο νομοσχέδιο θεσμοθετούνται σειρά εμποδίων για τον έλεγχο της εργοδοτικής αυθαιρεσίας ιδίως στα ζητήματα καταβολής μισθών ή παραβίασης εργασιακών δικαιωμάτων. Προβλέπεται πως πλέον «η συμφιλίωση συλλογικών διαφορών αφαιρείται από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και ανατίθεται στον ΟΜΕΔ». Επίσης «η αμφισβήτηση της συλλογικής αντιπροσωπευτικής ικανότητας κλπ των οργανώσεων επιλύεται πριν από την προσφυγή στον ΟΜΕΔ» ώστε οι εργοδοτική πλευρά να μπορεί να σταματά και αυτή την προσφυγή, όπως και «ταχεία διαδικασία δικαστικού ελέγχου των προσβαλλόμενων διαιτητικών αποφάσεων» για την απίθανη περίπτωση που κάποια απόφαση του ΟΜΕΔ είναι θετική για τους εργαζόμενους.

 

Για το καλό μας…

 

O Γιάννης Βρούτσης στην ενημέρωση που έκανε στο υπουργικό συμβούλιο πως το νέο νόμοσχέδιο «θα διευκολύνει τους εργαζομένους στην αναζήτηση της ισορροπίας μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής».

 

Επίσης πως θα ευνοήσει «τις υγιείς επιχειρήσεις στην οργάνωση της παραγωγής κατά τρόπο που να επιτρέπει τη δημιουργία θέσεων εργασίας» και «συγχρόνως αίρει βασικά αντικίνητρα κατά της πρόσληψης γυναικών». Παράλληλα θα καταπολεμήσει την «μαύρη εργασία», θα εξαφανίσει «τις αδήλωτες υπερωρίες και τις οργανώσεις – φαντάσματα» ενώ «θα εξασφαλίσει ότι τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα της εργασίας, της απεργίας και της συλλογικής διαπραγμάτευσης θα γίνονται σεβαστά από όλους». Συνολικά θεωρεί ότι το νομοσχέδιο θα «εκσυγχρονίσει το εργατικό μας δίκαιο, επιλύοντας προβλήματα που διαπιστώθηκαν τα τελευταία 38 χρόνια».

 

Στην πραγματικότητα όμως μόνον ένα στόχο εξυπηρετεί το νομοσχέδιο τον οποίο ο Γιάννης Βρούτσης δεν παρέλειψε να αναφέρει: «Προωθεί διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που συμβάλλουν στην αλλαγή νοοτροπίας, την προσέλκυση επενδύσεων». Δηλαδή την προσαρμογή της εργατικής νομοθεσίας στις ανάγκες των «επενδυτών» και μάλιστα με ακραίο και κυνικό τρόπο. 

 

 

 

Γεράσιμος Λιβιτσάνος