Ποιοι "ιδεολόγοι"; Φοβισμένα ανθρωπάρια είναι, που εκλιπαρούν για ελαφρυντικά…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο κατηγορούμενος (πρέπει να) είναι ιερό πρόσωπο. Αυτή είναι μια αρχή που διέπει τη θέση του κατηγορουμένου στο νομικό μας πολιτισμό. Ακόμα κι αν κατηγορείται για ειδεχθές έγκλημα, πρέπει να του δίδονται όλα τα ευεργετήματα που προβλέπονται.

 

Αυτή η γενική αρχή δεν μπορεί παρά να ισχύει και για τους χρυσαυγίτες. Έχουν δικαίωμα να ελαφρύνουν τη θέση τους, να ζητήσουν την επιεικέστερη τιμωρία. Και αν εξαιρέσουμε τους εφτά διευθυντές της εγκληματικής οργάνωσης και τους αυτουργούς των δύο δολοφονιών, οι άλλοι μπορεί να τύχουν κάποια ελάφρυνσης. Ακόμα και να πάρουν αναστολή μέχρι να γίνει το Εφετείο. Επαναλαμβάνω, πρέπει να εξαιρεθούν από κάθε ελαφρυντικό ο Μιχαλολιάκος και τα έξι πρωτοπαλίκαρά του, που καθοδηγούσαν το κόμμα-συμμορία, αποδεδειγμένα πια.

 

Αλλωστε, σιγά τη μεγάλη τιμωρία που θα υποστούν. Ναι μεν καταδικάστηκαν με την σχεδόν ανώτατη ποινή που προβλέπεται(13 χρόνια στα 15), αλλά στη φυλακή θα μείνουν το πολύ τα μισά (πλην του Ρουπακιά, που μπορεί να μείνει μέχρι και 20 χρόνια). Ετσι προβλέπουν οι νόμοι μας και έτσι θα γίνει.

Όμως, αλλού θέλω να εστιάσω με το σημερινό σημείωμα. Οι τύποι αυτοί, ατρόμητοι τραμπούκοι όπου τους έπαιρνε την εποχή της παντοδύναμης ασυδοσία τους και όταν τα έβαζαν με αδύναμους, σήμερα έχουν φτάσει σε σημείο εξευτελισμού. Επινοούν κάθε γελοίο επιχείρημα για να γλιτώσουν τη Φυλακή. Τι είδους «αγωνιστές» και «ιδεολόγοι» μας τσαμπουνούσαν ότι είναι και τώρα μιξοκλαίνε;

 

 

Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Λαγός και σία ζήτησαν(σαν σε copy paste) τα ελαφρυντικά «του σύννομου βίου, τη μετέπειτα καλής συμπεριφοράς και της μη εύλογης διάρκειας της δίκης».

 

Ο δεν αρχηγός- φυρερίσκος επιπρόσθετα ζήτησε να του αναγνωρισθεί ότι … «έχει παράξει έργο κι ας μην είναι αρεστός»!

 

Όλα αυτά δείχνουν τι ανθρωπάρια είναι. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να τους συγκρίνω με άλλα εμβληματικά πρόσωπα του παρελθόντος με ιδεολογία και λεβεντιά, (Μπελογιάνης, Παναγούλης), που αντιμετώπισαν την ποινή του θανάτου κατάματα χωρίς παρακάλια και γελοίες προφάσεις. Θα ήταν ιεροσυλία να κάνουμε τέτοια σύγκριση. Αλλά ακόμα και οι ομοϊδεάτες των χρυσαυγιτών, οι πρωταίτιοι της χούντας του 1967, που καταδικάστηκαν σε ισόβια το 1975, κράτησαν ένα επίπεδο αξιοπρέπειας. Έμειναν πιστοί σ’ αυτό που έκαναν και πέθαναν στη φυλακή(ορισμένοι βγήκαν στα γεράματα με ανήκεστο).Δεν εξευτελίστηκαν σαν τους σημερινούς απογόνους τους, που τρέμουν την ιδέα ότι μπορεί να περάσουν λίγα χρόνια πίσω από τα κάγκελα.

 

Παλικάρια της φακής, που παρίσταναν τους λεβέντες όταν η Πολιτεία τους είχε επιτρέψει να αλωνίζουν ανενόχλητοι, σήμερα κλαψουρίζουν ζητώντας επιείκεια. Δεν είναι σε θέση ούτε καν να καταλάβουν αυτό που είχε πει το πρότυπό τους, ο Αδόλφος Χίτλερ: «Αν νικηθείς, καλύτερα να μην είσαι εκεί για να δώσεις εξηγήσεις». Ευτυχώς, οι επίδοξοι φυρερίσκοι ηττήθηκαν συντριπτικά.