Αντινομίες

 

γράφει ο Δημήτρης Τσίρκας

 

Δολοφονική επίθεση από τζιχαντιστή στη Γαλλία. Μπραβο στον Μακρόν που πρόβαλε τα σκίτσα του Σαρλί Εντό σε κυβερνητικά κτήρια (και ας μην ήταν ο Μακρόν, αλλά η περιφερειάρχης της Οξιτανίας), πρέπει να προστατεύσουμε τις ελευθερίες μας από τον ισλαμοφασισμό. Νέες δολοφονικές επιθέσεις από τζιχαντιστές σήμερα στη Γαλλία.

Λοκ ντάουν για έναν μήνα στη Γαλλία, ανακοινώνει χθες ο Μακρόν. Απαγορεύονται η κυκλοφορία, οι μισές οικονομικές δραστηριότητες και όλες σχεδόν οι κοινωνικές συναναστροφές.

 

Οι άνθρωποι που δίνουν συγχαρητηρια στον Μακρόν για την υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης απέναντι στον ισλαμοφασισμό, είναι οι ίδιοι που συνομολογούν, αν δεν επιχαίρουν, με την αναστολή πολλών περισσότερων ελευθεριών από τον Μακρόν και το γαλλικό κράτος, για την προστασία από τον κορωνοϊό.

 

Στην πρώτη περίπτωση, καλούμαστε να προασπίσουμε τις ελευθερίες μας, ακόμα και με τη ζωή μας. Στη δεύτερη, οφείλουμε να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα την αναστολή τους για να γλιτώσουμε από τον θάνατο.

 

Στην πρώτη περίπτωση δεν νοείται η ζωή μας χωρίς τις δυτικές αξίες και ελευθερίες, τις οποίες απειλεί ο ισλαμοφασισμός. Στη δεύτερη περίπτωση πρέπει να εκχωρήσουμε μόνοι μας τις ελευθερίες που καθιστούν τη ζωή μας βίο, για να διασώσουμε, μια απογυμνωμένη, πλέον ζωή, από τον βιολογικό θάνατο.

 

Η αντίφαση είναι τόσο κραυγαλέα. Παραμένει όμως αθέατη, τα υποκείμενά της δεν την αντιλαμβάνονται. Την ίδια στιγμή που αποκαλούν ισλαμοαριστερούς και απολογητές των τζιχαντιστών, όσους λένε ότι το κράτος δεν προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης όταν προσβάλλει σκόπιμα την πίστη μιας μερίδας πολιτών του, απαιτούν από το ίδιο κράτος να περιορίσει οριζόντια τις ελευθερίες όλων των πολιτών του.

 

Δεν την αντιλαμβάνονται διότι αποτελεί το τυφλό σημείο γύρω από το οποίο αρθρώνεται η ιδεολογία τους. Σε αυτή την ιδεολογία οι ελευθερίες, οι περιβόητες δυτικές αξίες, δεν είναι παρά μια ευέλικτη φαντασίωση που πίσω της κρύβεται, εκείνος στον οποίο έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα να ορίζει τη ζωή τους – ο Κυρίαρχος.

 

Στη Δύση ο Κυρίαρχος έχει πάψει προ πολλού να είναι η θρησκεία (πόσο μάλλον το Ισλάμ, που θεωρείται μια ξένη, μη δυτική υπόθεση) και έχει αντικατασταθεί από το κράτος. Το περιεχόμενο και τα όρια, ωστόσο, της κυριαρχίας που ασκεί το κράτος πάνω στα σώματα και τις ψυχές των υπηκόων του, δεν διαφέρουν και τόσο πολύ από εκείνα που ασκεί η θρησκεία στους πιστούς της. Και είναι ακριβώς σε οριακές στιγμές, όπως η πανδημία και η τζιχαντιστική απειλή που αποκαλύπτονται οι συγκλίσεις.

 

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ξιφουλκήσετε για το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα του Σαρλί Εντο να σατιρίζει τον Μωάμεθ, μην ξεχάσετε να στείλετε sms στο κράτος για να σας επιτρέψει να βγάλετε το σκυλί σας για κατούρημα. Η ελευθερία πάνω απ’ όλα.

 

ΥΓ. Όχι, δεν είμαι αρνητής του ιού, ούτε των μέτρων που λαμβάνονται για τον περιορισμό του, με επιφύλαξη πάντα, ως προς τη λογική, την αποτελεσματικότητα και τις παράπλευρες συνέπειές τους. Ούτε υποβαθμίζω την τζιχαντιστική απειλή. Οφείλουμε όμως και στη μία και στην άλλη περίπτωση, να συζητάμε έξω από τα εύκολα διλήμματα που θέτει ενώπιον μας ο κυρίαρχος λόγος, τα οποία, αντί να φωτίζουν τα προβλήματα, τα συσκοτίζουν ακόμα περισσότερο.