Υποκρισία 12 μιλίων και γραφικά συλλαλητήρια: Ο Μητσοτάκης… τρολάρει υπουργούς του!

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Στα εθνικά θέματα χρειάζεται αυτοσυγκράτηση και όχι μεγαλοστομίες. Η αντιπολίτευση δεν είναι ανάγκη να συμφωνεί και να ψηφίζει το ίδιο με την κυβέρνηση. Αρκεί να μην υπονομεύει μια καταφανώς σωστή απόφαση και να μη λαϊκίζει ασύστολα για ψηφοθηρικούς λόγους.

 

Παρακολουθώντας τη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, μού έκαναν εντύπωση τρία πράγματα. Πρώτον, ο κυνικός τρόπος με τον οποίο ο πρωθυπουργός άδειασε μεγαλοπρεπώς, στο θέμα αυτό, τρεις υπουργούς του. Δεύτερον, το ότι ενέταξε στην κατηγορία των «γραφικών» έναν πρώην πρωθυπουργό και μερικούς ακόμα υπουργούς του. Και, τρίτον, την απόλυτη σιωπή όλων αυτών, κάτι που μου θύμισε τη γνωστή ρήση «τους φτύνουν και νομίζουν ότι ψιχαλίζει».

 

Ας τα δούμε με τη σειρά:

1. Η ελληνική Βουλή ψήφισε χτες την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια στο Ιόνιο και μάλιστα με τη θετική ψήφο της αντιπολίτευσης. Όταν, όμως, κάτι ανάλογο είχε εξαγγείλει πριν από δύο χρόνια η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επιφανή στελέχη της ΝΔ είχαν βγει στα κάγκελα, επειδή δεν έκανε το ίδιο και στο Αιγαίο. Το βασικό επιχείρημά τους είναι ότι «χωρίζει τη χώρα στα δύο» και «υιοθετεί τα επιχειρήματα της Τουρκίας». Ακούστε τι έλεγαν εδώ ο κ. Κουμουτσάκος, εδώ ο κ. Κικίλιας και εδώ ο κ. Συρίγος.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας, ευλόγως, τα θύμισε όλα αυτά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε ως εξής: «Εγώ προσωπικά για το θέμα αυτό δεν είχα τοποθετηθεί, επειδή αντιλαμβανόμουν την περιπλοκότητά του». Τόσο χοντρό «άδειασμα» πρωθυπουργού σε υπουργούς του ελάχιστες φορές έχει συμβεί τα τελευταία 40 χρόνια.

 

2. Αναφερόμενος στις διαδηλώσεις που είχαν γίνει εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο κ. Μητσοτάκης είπε επί λέξει: «…οι διαδηλώσεις εκείνες πράγματι είχαν αρκετά γραφικά στοιχεία και ενδεχομένως να είχαν εμφιλοχωρήσει και κάποιοι θύλακες της ακροδεξιάς». Πράγματι, ο κ. Μητσοτάκης έχει δίκιο. Θύλακες της ακροδεξιάς υπήρχαν σε εκείνες τις διαδηλώσεις. Υπήρχαν, όμως και θύλακες της… κανονικής Δεξιάς, της δικής του, επικεφαλής των οποίων ήταν σημερινοί υπουργοί του και ο πρώην πρωθυπουργός του δικού του κόμματος. Και δεν ήταν καθόλου γραφικοί. Μπορεί σήμερα ο κ. Μητσοτάκης να τους…τρολάρει, αλλά αυτοί του έφεραν τις ψήφους των τότε «μακεδονομάχων» και τον οδήγησαν στην πρωθυπουργία. Σήμερα, που ο κ. Μητσοτάκης εφαρμόζει πιστά την… τρισκατάρατη Συμφωνία των Πρεσπών, όλοι αυτοί οι, ντεμέκ βεβαίως, μακεδονομάχοι σφυρίζουν αδιάφορα από τις καρέκλες της εξουσίας.

 

Αυτές οι καρέκλες είναι η αιτία που τότε έλεγαν τα ακριβώς αντίθετα από όσα κάνουν σήμερα. Γι’ αυτές τις καρέκλες σφυρίζουν αδιάφορα, όταν ο Μητσοτάκης τους αδειάζει, τους λέει γραφικούς κτλ. Διότι, όπως έχει πει ο Όργουελ, «η εξουσία δεν είναι μέσο, είναι σκοπός». Είναι και κάτι άλλο, που μας το θυμίζει(πόσο επίκαιρο!) ο Χένρι Κίσινγκερ: «Η εξουσία είναι το υπέρτατο αφροδισιακό».

 

Για να την κατακτήσουν και να τη διατηρήσουν, χτες έλεγαν «άλφα» και σήμερα «ωμέγα». Μικρή απόσταση, ούτε καν 12 μίλια…