Τελείως αντικειμενικά, δεν χρειαζόμαστε άλλους βιασμούς στον αθλητισμό

 

γράφει ο Μάνος Μίχαλος

 

"Δεν ξέρουμε καταρχάς αν συνέβη, αν θέλουμε να είμαστε τελείως αντικειμενικοί" δήλωσε ο Αντώνης Δημητρακόπουλος, πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας ιστιοπλοΐας, βιολογικών ετών 72 και προεδρικών ετών 24, όσα και τα χρόνια κατά τα οποία η Σοφία Μπεκατώρου επέλεξε να μη βγάλει από μέσα της την αηδιαστική γεύση του "Χ" που αντί να ασχολείτο (ως υπεύθυνος παράγοντας αυτής) με την αγωνιστική προετοιμασία της μετέπειτα χρυσής ολυμπιονίκη (Αθήνα 2004), σκεφτόταν το κάτω κατάρτι του. Ένας ακόμα ισόβιος πρόεδρος, σε μια ακόμα απαρχαιωμένη ομοσπονδία, λίγο πριν πάει να απολαύσει την ήδη καθυστερημένη σύνταξη στην οποία θα έπρεπε να βρίσκεται. Αν μάλιστα, ο Υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, δεν είχε δώσει παράταση στις αρχαιρεσίες των ομοσπονδιών ως τις 31/3 και είχε μείνει συνεπής στον αρχικό σχεδιασμό του, σήμερα ο Δημητρακόπουλος θα ήταν ήδη στο κακοποιημένο, αθλητικό παραγοντικό, παρελθόν αυτής της χώρας.

 

Όμως, οι εκλογές των ομοσπονδιών έχουν αργήσει, έχουν ήδη κομματικοποιηθεί (και αυτές όπως όλες εδώ και 30 χρόνια ελληνικού παραγοντικού αθλητισμού) και οι μαθουσάλες παραμένουν στο θρόνο τους, παρακολουθώντας τις τελευταίες σκηνές μιας πορείας που γι’ αυτούς είναι χρυσή, αλλά για τους "τελείως αντικειμενικούς", είναι μαύρη και σκοτεινή. Σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ρατσιστικές συμπεριφορές, χρηματισμοί, καταχρηστική οικονομική διαχείριση, είναι μερικά από αυτά που θα μπορούσαν να βγουν από τα στόματα αθλητών πολλών Μπεκατώρου, Καραλήδων και σίγουρα άλλων που δεν ξέρουμε καν τα ονόματα τους, γιατί δεν κατάφεραν να φτάσουν σε μια διοργάνωση ή σε ένα μετάλλιο.

 

Ναι, αλλά "δεν είναι λίγο αργά πια;" που είπε και ο Δημητρακόπουλος, να ψάχνουμε όσα μπορεί να έχουν συμβεί πίσω από τις κλειστές πόρτες των αυτοκρατοριών-ομοσπονδιών; Τι μπορεί να διορθωθεί στο παρελθόν; Τίποτα. Η μόνη λύση είναι να εκδιωχθεί το παρελθόν και να ευχηθούμε ότι όσοι αναλάβουν το παρόν και κυρίως το μέλλον του ελληνικού αθλητισμού, να θέλουν να δουλέψουν και όχι να συνταξιοδοτηθούν ή να αυτοανακαλεστούν (αλλάζοντας το καταστατικό) ισόβιοι επίτιμοι πρόεδροι όπως ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος της ΚΟΕ, ο οποίος αν μη τι άλλο με αυτήν την κίνηση έδειξε ότι και με παίκτη λιγότερο ξέρει πάντα να κινείται πονηρά στο δεύτερο δοκάρι.

 

Η επίσημη περίοδος των εκλογών έχει αρχίσει από την 1η Ιανουαρίου και θα διαρκέσει ως τις 31 Μαρτίου με εξαίρεση τις εκλογές της ΕΠΟ οι οποίες είχαν βρει μια πιθανή ημερομηνία διεξαγωγής στις 19 Ιανουαρίου, αλλά κάτι ο covid-19 και κάτι το ότι αποτελούν καυτή πατάτα για την κυβέρνηση, δεν έχουν πάρει πράσινο φως από τον Νίκο Χαρδαλιά. Η περίοδος αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί και κυνηγετική, δεδομένης της ψηφοθηρίας που διαδραματίζεται από τις υποψήφιες πλευρές, παρατάξεις, τις κρυφές συμμαχίες, τους ιδεολογικούς διαξιφισμούς και τις όλες διεργασίες που έχουν αναδείξει τις εκλογές (και τη γενικότερη αναδιάρθρωση του ελληνικού αθλητικού λαβύρινθου) ως το μεγαλύτερο στοίχημα του Λευτέρη Αυγενάκη, ο οποίος δεν είχε κανένα άγχος τις ημέρας του ανασχηματισμού για το αν θα χτυπήσει το τηλέφωνο του.

 

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα υπάρξει άλλη παράταση και οι "τελείως αντικειμενικοί" θα πάνε σπίτι τους, οι "επίτιμοι ισόβιοι πρόεδροι" θα συνδέονται με τον αθλητισμό μόνο μέσω συνδρομητικής τηλεόρασης και όσοι θεωρούσαν τον εαυτό τους σημαντικότερο από το κάθε άθλημα, θα αφήσουν χώρο και αέρα για να ξεμυρίσει ο τόπος. Δεν χρειάζονται άλλοι, κάθε είδους βιασμοί, ρατσισμοί και ασέλγειες πάνω στο σώμα του ελληνικού αθλητισμού. Και εννοείται ότι αυτό το λέμε "τελείως αντικειμενικά".