Ανοησία ή προβοκάτσια;

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Κάποτε έλεγαν ότι στις 6 το πρωί την πόρτα χτυπούσε ο γαλατάς. Αυτό ήταν το φυσιολογικό. Όταν δεν ήταν ο γαλατάς, ήταν ο χωροφύλακας. Αυτά σε ανώμαλους καιρούς, που έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Γαλατάδες δεν υπάρχουν πια και οι χωροφύλακες έπαψαν να χτυπούν την πόρτα σε «εθνικώς ή κοινωνικώς υπόπτους». Απλώς σήμερα κάποιοι(μόνο στην Αστυνομία;) παίζουν με τις μνήμες των παλαιοτέρων, ανακοινώνοντας στις…6 το πρωί ότι απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των εκατό ατόμων!

 

Πώς τους ήρθε πάλι αυτό; Η Αστυνομία ανακοίνωσε ότι το εισηγήθηκε η επιτροπή των ειδικών. Όμως, ένα μέλος της επιτροπής είπε σε πρωϊνή τηλεοπτική εκπομπή ότι πρώτη φορά το άκουσε εκεί, τέτοια εισήγηση δεν είχε κάνει. Ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης Λευτέρης Οικονόμου πήγε ένα βήμα παραπέρα. Για να δικαιολογήσει την ανόητη αυτή απόφαση, είπε ότι δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά… χαλάρωση των μέτρων, αφού μέχρι τώρα επιτρέπονταν συγκεντρώσει μέχρι εννέα ατόμων και τώρα ο αριθμός γίνεται εκατό. Επομένως, κουβαρντάδες είναι, χάρη μας κάνουν, όπως λένε και οι κολαούζοι τους στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης.

 

Ολοι κατανοούν ότι επιχειρούν να προλάβουν τις αντιδράσεις εκπαιδευτικών, μαθητών και φοιτητών για τα μέτρα της κυρίας Κεραμέως. Αλλιώς, τέτοια απαγόρευση δεν έχει κανένα νόημα, την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται στους εμπορικούς δρόμους όλης της χώρας. Γιατί, δηλαδή, είναι πιο επικίνδυνη μια συγκέντρωση 500 ατόμων, ας πούμε στα Προπύλαια, με αποστάσεις και μάσκες, από τον καθημερινό συνωστισμό στην Ερμού ή σε οποιαδήποτε άλλη εμπορική οδό ή από τη μόνιμη σαρδελοποίηση στα λεωφορεία;

Η απαγόρευση(που δεν είναι απαγόρευση, αλλά …χαλάρωση!) εξ αντικειμένου λειτουργεί ως φιτίλι σε εκρηκτικά εν όψει του εκπαιδευτικού συλλαλητηρίου την Πέμπτη. Χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο-την ώρα που τα πάντα είναι ανοικτά και χιλιάδες άνθρωποι κυκλοφορούν και εκ των πραγμάτων συνωστίζονται παντού- ο κ. Χρυσοχοίδης και οι συν αυτώ επιλέγουν να συγκρουστούν με όσους θα συγκεντρωθούν μεθαύριο στα Προπύλαια. Πρόκειται για ανόητη απόφαση. Η επίκληση της πανδημίας είναι διάτρητο πρόσχημα. Η αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων, που ήδη παρατηρείται, δεν οφείλεται σε καμιά διαδήλωση, αλλά στους μικρούς ή μεγάλους συνωστισμούς, που η κυβέρνηση έχει επιτρέψει.

 

 

Ο κ. Χρυσοχοίδης επιχειρεί τώρα να επαναλάβει τον τσαμπουκά που είχε κάνει στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Λίγες μέρες μετά την πρόσφατη απόπειρα να αποκλείσει δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ από την κάλυψη των συγκεντρώσεων, έρχεται τώρα να ρίξει λάδι σε μια φωτιά που σιγόκαιγε και δεν είχε κανένα λόγο να την κάνει να φουντώσει.

 

Η απόφαση είναι ανόητη. Οφθαλμοφανές. Αλλά λειτουργεί εξ αντικειμένου και ως προβοκατόρικη. Και καμιά «έγκριση» ειδικών δεν μπορεί να την δικαιολογήσει. Αν ο κ. Χρυσοχοίδης και οι συν αυτώ νομίζουν ότι θα προλάβουν τις αντιδράσεις και θα λύσουν τα προβλήματα με επαναλαμβανόμενα αστυνομικά «απαγορεύεται» είναι μακριά νυχτωμένοι. Το έχει πει παλιότερα και ο ίδιος, από άλλη πολιτική θέση.

 

Η καταχρηστική άσκηση της εξουσίας, με συνεχείς αυταρχικές αποφάσεις, προσφέρει σε μια κυβέρνηση την ψευδαίσθηση της «πυγμής». Όπως το έχει πει ο παλιός πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Ανταμς: « Ο φόβος είναι το θεμέλιο κάθε κυβερνητικής εξουσίας». Μόνο που δεν υπολογίζουν ότι αυτή η αίσθηση είναι προσωρινή. Ας ακούσουν την προειδοποίηση του Αγγλου ποιητή Τζον Ντράιντεν: «Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου» .