Ο Λοβέρδος ξέχασε τις οροθετικές, αλλά δήθεν είναι με την Μπεκατώρου

 

Εξοργιστική υποκρισία από τον “άνθρωπο” που κρέμασε στα μανταλάκια τις οροθετικές γυναίκες και τώρα επιχειρεί να εκμεταλλευθεί πολιτικά το #ΜεΤηΣοφια

 

γράφει η Βίκυ Σαμαρά

 

Από μία άποψη, το γεγονός ότι πλέον όλοι οι πολιτικοί και δημοσιολογούντες σπεύδουν να δηλώσουν #ΜεΤηΣοφία, δείχνει κάτι θετικό: Πως το θάρρος της Σοφίας Μπεκατώρου πυροδότησε ένα σημαντικό ρεύμα υποστήριξης από την ελληνική κοινωνία στα θύματα βιασμού και σεξουαλικής παρενόχλησης, ρεύμα το οποίο κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.

 

 

Άλλωστε τελικά τα πράγματα αλλάζουν και μπορούν να αλλάξουν από κάτω προς τα πάνω. Οι πολίτες μπορούμε να τα αλλάξουμε. Και τα ΜΜΕ μπορούν και πρέπει να παίξουν βέβαια σε αυτό ένα κρίσιμο ρόλο. Όχι μόνο στηρίζοντας και δίνοντας φωνή στα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά αποφεύγοντας την αναπαραγωγή σεξιστικών στερεοτύπων και προτύπων της κουλτούρας του βιασμού. Και ας φέρνουν εύκολα “κλικ”.

 

Όμως, δεν θα επιτρέψουμε, εμείς η κοινωνία των πολιτών, σε όσους στο παρελθόν τζόγαραν πολιτικά με το σεξισμό, να επιχειρήσουν τώρα να “ξεπλυθούν” στο ρεύμα του ελληνικού #MeToo.

Όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, που με περισσή υποκρισία τόλμησε να τουιτάρει πως ειναι και αυτός δήθεν δίπλα στη Σοφία Μπεκατώρου.

 

 

Νομίζει ο Λοβέρδος ότι έχουμε ξεχάσει πως βίασε ψυχολογικά τις οροθετικές γυναίκες, τις οποίες κρέμασε στα μανταλάκια θέλοντας να εκμεταλλευθεί πολιτικά τη μισανθρωπία των “νοικοκυραίων” και να ξεχαστούν οι μνημονιακές του ευθύνες. Ο Λοβέρδος που χαρακτήριζε τη Χρυσή Αυγή “αυθεντικό λαϊκό κίνημα” και ονειρεύεται να διεκδικήσει και την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, επομένως τώρα που η εγκληματική οργάνωση είναι στη φυλακή προσπαθεί να φτιάξει προοδευτικό προφίλ. Όμως όσα ψέματα και να είπε στη συνέχεια η διαπόμπευση αυτών των γυναικών ήταν δικό του έργο.

 

Μας θυμίζει βέβαια η υποκρισία Λοβέρδου ότι εάν η Σοφία Μπεκατώρου δεν είχε ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, ίσως να μην είχε βρει ποτέ το βήμα να δημοσιοποιήσει την κακοποίηση της. Γιατί οι Λοβέρδοι της πολιτικής και όχι μόνο κώφευαν τόσα χρόνια. Αλλά υπήρξαν και άνθρωποι, είτε με δημόσιο λόγο είτε ως απλοί πολίτες (ο πιο τιμητικός τίτλος) που άλλαξαν τα πράγματα. Ναι, έχουμε να κάνουμε πολλά βήματα ακόμη. Αλλά ήδη έχουμε προχωρήσει σε σχέση με το 1998 όταν κακοποιήθηκε σεξουαλικά η Σοφία Μπεκατώρου: Όσοι “απορούν” γιατί δε μίλησε νωρίτερα, μάλλον ξεχνούν πόσο πιο σεξιστική ήταν τότε η ελληνική κοινωνία.

 

Αλλά και οι πολιτικοί που καλή τη πίστει δηλώνουν #ΜεΤηΣοφία, θα πρέπει να ξέρουν ότι δεν αρκούν τα hashtags. Χρειάζονται πράξεις. Ώστε οι γυναίκες (και οι άντρες) που αποφασίζουν, όποτε και όπως εκείνοι επιλέξουν να καταγγείλουν το βιασμό τους, να μπορούν να βρουν Δικαιοσύνη. Και ένα πρώτο αναγκαίο βήμα είναι ριζικές αλλαγές στη νοοτροπία της Ελληνικής Αστυνομίας, καθώς συχνά τα θύματα που τολμούν να μιλήσουν βιάζονται για δεύτερη φορά, αλλά και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.