γράφει ο Σταύρος Φυντικάκης
Προ ημερών σε Πρωτοσέλιδο
δημοσίευμα, εβδομαδιαίας διαδημοτικής Εφημερίδας, υπήρχε η φωτογραφία τριών
Δημάρχων της περιοχής μας, με το κατάλληλο ενσταντανέ, όπου δήλωναν την
αποφασιστικότητά τους και την αντίθεσή τους στην εφαρμογή του Καποδίστρια 2,
της πιο βασικής μεταρρύθμισης , που είχε εξαγγείλει η Κυβέρνηση.
Και όσον αφορά τις αντιρρήσεις
και τις αιτιάσεις που προβάλουν, οι εκπρόσωποι των Ο.Τ.Α για την θέση τους
αυτή, είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους . Μπορεί ο καθένας να αναπτύξει τις δικές
του απόψεις και να συμφωνήσει η να διαφωνήσει κανείς μαζί τους.
Στο θέαμα αυτού του Πρωτοσέλιδου,
μου γεννήθηκαν κάποια ερωτηματικά, αλλά φαντάζομαι και σε πολλούς συνδημότες -
συντοπίτες μου : Πως για ένα θέμα σαν και αυτό, που αφορά την Περιφερειακή
ανασυγκρότηση της χώρας, βρέθηκε κοινό σημείο επαφής και συναίνεσης, από τους
Τοπικούς Άρχοντες ? Τι είναι αυτό που τους ένωσε και αποφάσισαν κοινή γραμμή
δράσης δείχνοντας αποφασισμένοι?
Θα μπορούσαν άραγε και σε άλλα σημαντικά
και μεγάλα προβλήματα που απασχολούν και ταλανίζουν τους Δημότες της Ανατολικής
Αττικής να δείξουν την ίδια αποφασιστικότητα και να έχουν κοινό τόπο δράσης ?
Θα μπορούσαμε λόγου χάρη να
αντικρύσουμε αντίστοιχα πρωτοσέλιδα όχι από τρεις αλλά απ’ όλους τους
εκπροσώπους των Ο.Τ.Α της Ανατολικής Αττικής που να δηλώνουν την
αποφασιστικότητά τους, με το αντίστοιχο σθένος για την διεκδίκηση από την
Κεντρική Εξουσία, τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του αποχετευτικού δικτύου της
περιοχής ? Όσο για την λεζάντα, αντί για το ηχηρό ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2, η
λεζάντα να γράφει ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ ΣΤΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑ ΤΩΡΑ !!!.
Η συγκυρία των καιρών αυτό
προτάσσει, αγαπητοί εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτές θα έπρεπε να
είναι οι προτεραιότητες της κοινής σας δράσης.
Το Πρόβλημα της περιοχής μας
είναι μείζον και δεν πάει άλλο. Πίσω από τον Υμηττό κτίζεται μια νέα Αθήνα,
χωρίς τις στοιχειώδης υποδομές με ευθύνη της Κεντρικής Εξουσίας. Όσο θα
κωφεύομε και θα κλείνουμε τα μάτια σε αυτά τα τόσα σημαντικά προβλήματα, τόσο η
καθημερινότητά μας θα επιδεινώνεται και η περιοχή μας, θα θυμίζει όλο και
περισσότερο στην κυριολεξία Βαλτοπέδιο.
Γι αυτό και οι ευθύνες των
Πολιτών αλλά και των κομμάτων είναι τεράστιες.
Όσο οι Πολίτες θα επιλέγουμε
ανθρώπους με μειωμένη ευαισθησία σε θέματα περιβάλλοντος και αμφιβόλων
ικανοτήτων, καθιστάμεθα συνένοχοι και ταυτόχρονα συνυπεύθυνοι.
Όσο τα ψηφοδέλτια των κομμάτων θα
πλαισιώνονται με κριτήρια την αναγνωρισιμότητα και τις διασυνδέσεις, χωρίς να
εξετάζονται τα ποιοτικά στοιχεία ενός υποψηφίου και το κατά πόσον μπορεί να
προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, με την τεχνογνωσία του και την αποφασιστικότητά
του, τόσο οι Πολίτες ολοένα και περισσότεροι, θα αποστασιοποιούνται από τους
Πολιτικούς και την Πολιτική γενικότερα.
Όσο θα υπάρχουν Πολιτικοί –
Πολιτευτές, που θα αρκούνται απλά και μόνον στην περιγραφή των προβλημάτων,
χωρίς συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις ,φοβούμενοι το πολιτικό κόστος , για
λόγους καθαρά ψηφοθηρικούς , τόσο η χώρα μας θα παραμένει στάσιμη και θα
βυθίζεται στην περιδίνηση των αδιέξοδων Πολιτικών επιλογών.
Όσο θα υπάρχουν Πολιτικοί που
νομίζουν, ότι εξάντλησαν το καθήκον τους ,απέναντι στους Πολίτες, καταθέτοντας
μια Τυπική ερώτηση προς τον αρμόδιο Υπουργό, για την λακκούβα της Λ. Λαυρίου, η
για την λάμπα της κολώνας της ΔΕΗ που δεν ανάβει, στην γειτονιά του Αι Γιάννη,
τόσο η πραγματική Πολιτική θα χάνει το νόημά της . Η εποχή μας και η σύγχρονη
Πολιτική, απαιτεί ανθρώπους αγωνιστές, άμεμπτου ήθους, αποφασισμένους , με
τεχνογνωσία , μα πάνω απ’ όλα πρόθυμους να υπηρετήσουν το Δημόσιο συμφέρον και
το κοινό καλό και όχι το ίδιον όφελος . Χρειαζόμαστε Πολιτικούς και Τοπικούς
Άρχοντες μαχητές δίπλα στον Πολίτη για τον Πολίτη.
Όσο αυτό δεν θα γίνεται, πολύ
φοβάμαι, ότι καθημερινά όλο και περισσότερο, θα επιβεβαιώνονται άνθρωποι ,σαν
τον ανεκδιήγητο Άγγλο τηλεοπτικό παρουσιαστή Jeremy Clarkson, ο οποίος πρόσφατα
παρομοίασε την χώρα μας «σαν μια απέραντη τουαλέτα» και ας μας ενόχλησε αυτό.
Εύχομαι και ελπίζω η νέα αυτή εξέλιξη να έχει θετική έκβαση και να μην βρει μπροστά της άλλα εμπόδια στα
γρανάζια της Ελληνικής γραφειοκρατίας για να ολοκληρωθεί μέσα στα πλαίσια των
συμβατικών δεσμεύσεων, γιατί δεν έχουμε άλλα περιθώρια για χάσιμο χρόνου.... Η
υπόθεση παρατράβηξε... (η απορρόφηση του κονδυλίου που έχει εγκριθεί από το ΕΣΠΑ εκπνέει το τέλος του 2023 Οι 48 μήνες ήτοι 4 χρόνια δέσμευσης υλοποίησης του έργου ξεπερνούν αυτό το όριο...)
Email: stfintikakis@gmail.com
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου