«Σκότωσα την αξιοπρέπειά μου», είπε η 70χρονη, το νόμο επικαλείται ο Άδωνις

 

γράφει ο Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου

«Σκότωσα την αξιοπρέπειά μου» δήλωσε η 70χρονη γυναίκα. 

Η «δίωξή της είναι αυτεπάγγελτη», και «Οι υπάλληλοι της εταιρίας ακολούθησαν κατά γράμμα όσα προβλέπει ο νόμος» δήλωσε στο τουίτερ ο υπουργός Άδωνις, ως αυτόκλητος υπερασπιστής της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Lidl! Οι νόμοι, όμως, που επικαλείται ο υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν είναι αυτοί που έστειλε ο Θεός δια του Μωυσή, αλλά νόμοι που συμπυκνώνουν τον υφιστάμενο συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων στη Βουλή. Είναι οι νόμοι της δεξιάς, νόμοι με συγκεκριμένο πολιτικό πρόσημο και υπέρ του συμφέροντος των «από πάνω». Αλλά και πέραν της θέσπισής τους, οι νόμοι ισχύουν μεροληπτικά και κατά την εφαρμογή τους. Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο για όλους. Η μεροληπτική λειτουργία τους έχει σχέση με τη δύναμη του χρήματος.

Ο νόμος για αυτόν που έχει τη δυνατότητα να πληρώνει «ακριβούς» δικηγόρους(τους λεγόμενους «παραθυράκηδες») παύει να είναι «σκληρός», ακόμα κι αν πρόκειται για τους βιαστές της Γεωργίας ή τους δολοφόνους του Άλκη! Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η δημοκρατία χάνει το πολιτικό της περιεχόμενο και γίνεται «νομοκρατία», καθώς η κοινωνία ελέγχεται απόλυτα από τους νόμους που θεσπίζονται και εφαρμόζονται στα μέτρα των «από πάνω». Αλλά κι όταν υπάρχει το ενδεχόμενο οι «πάνω» να χάσουν το παιγνίδι στο πεδίο της νομικής αντιπαράθεσης, τότε καταφεύγουν στην «κατάσταση της εξαίρεσης»(όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα με πρόσχημα άλλοτε την οικονομική και άλλοτε την υγειονομική κρίση). Σύμφωνα με αυτή, το κράτος μπορεί να σταθεί τόσο μέσα όσο και έξω από τη νομική τάξη ταυτόχρονα. Αυτή η κατάσταση παρέχει τη δυνατότητα της ατιμωρησίας, καθώς η «νομιμότητα» λειτουργεί σε μια ζώνη ακαθοριστίας στην οποία οι κανονικοί νομικοί περιορισμοί παύουν να ισχύουν. Έτσι, μπορεί να είναι νόμιμη ακόμα και η μεγαλύτερη ανηθικότητα. 

Γι’ αυτό λέμε ότι το ανώτατο κριτήριο της νομιμότητας δεν είναι ο νόμος αλλά η ουσιαστική δικαιοσύνη, αυτή που είναι συνυφασμένη με την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανθρωπιά. Κι αν δεν μπορούμε να ορίσουμε τι είναι δικαιοσύνη, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι δεν είναι δίκαιοι οι νόμοι που περικόπτουν και ξαναπερικόπτουν τις συντάξεις των φτωχών, είναι άδικο το νέο εργασιακό δίκαιο, είναι εντελώς άδικο το νέο πτωχευτικό δίκαιο, είναι ζωντανός θάνατος οι απολύσεις και η ανεργία, η πείνα και η έλλειψη στέγης, είναι απόλυτη αδικία η υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας των «κάτω». 

«Σκότωσα την αξιοπρέπειά μου». Τα λόγια της 70χρονης στο Ίλιον με συγκλονίζουν. 

«Είναι αυτεπάγγελτη η δίωξη» επιμένει ο υστερικός νάρκισσος και η συγκίνησή μου γίνεται οργή …