«Κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!»

 

«Δεν θέλω να πεθάνω» γράφει με δάκρυα στο χώμα το παιδί της Ουκρανίας. Το ίδιο λέει με τα μάτια, γιατί φωνή δεν έχει πια, το παιδί της Υεμένης που δεν γροικάς μήτε θωρείς. Γιατί όπως υπάρχουν αόρατοι άνθρωποι, υπάρχουν και «αόρατοι πόλεμοι», αυτοί που δεν τελειώνουν ποτέ, κατά πως το λέει ο ποιητής. (Δεκατρία εκατομμύρια Υεμενίτες κινδυνεύουν να πεθάνουν από πείνα προειδοποιεί ο ΟΗΕ).

 

«Οι δείχτες κοκαλιάσανε κι αυτοί στην ίδια ώρα.

Όλα αργούν πολύ να τελειώσουνε το βράδυ, όσο κι αν τρέχουν γρήγορα οι μέρες και τα χρόνια

Έχει όμως κανείς τις διασκεδάσεις του, δεν μπορείς να πεις· απόψε λ.χ. σε τρία θέατρα πρεμιέρα…

Εγώ, συλλογίζομαι το γέρο συμβολαιογράφο του τελευταίου πατώματος, με το σκοτωμένο γιο που δεν τον είδα ούτε και σήμερα. Έχει μήνας να φανεί.

Στο λιμάνι τα μπορντέλα παραγεμίσανε από το πλήρωμα των καινούριων αντιτορπιλικών κι οι μάρκες πέφτουνε γραμμή.

Η θερμάστρα κουρασμένη τόσα χρόνια έμεινε πάλι φέτος σε μια τιμητική διαθεσιμότητα. «Το πολυαγαπημένο μας αγγελούδι (εδώ θα μπει το όνομα, που για τώρα δεν έχει σημασία), ετών 8 κτλ. κτλ.» (σ.σ. Τόσο ήταν το κοριτσάκι που κάηκε απ’ τη θερμάστρα, μαζί με τον αδερφό και τη μάνα του στη Σαλονίκη.) […]

Αύριο είναι Κυριακή.

Σιγά σιγά αδειάσανε οι δρόμοι και τα σπίτια, όμως ακόμη κάποιος έμεινε και τρέχει να προφτάσει

Και ρυθμικά χτυπήσανε μια μια οι ώρες κι ανοίξανε πόρτες και παράθυρα μ’ εξαίσιες αποκεφαλισμένες μορφές

Ύστερα ήρθανε τα λάβαρα, οι σημαίες κι οι φανφάρες κι οι τοίχοι γκρεμιστήκανε απ’ τις άναρθρες κραυγές

Πτώματα ακέφαλα χορεύανε τρελά και τρέχανε σα μεθυσμένα όταν βαρούσανε οι καμπάνες

Τότε, θυμάσαι, που μου λες: Ετέλειωσεν ο πόλεμος!

Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα.

Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!»

(Μ. Αναγνωστάκης, Ποιήματα, Νεφέλη)  

πηγή