Η ελπίδα δεν πέρασε από τη Βουλή

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Αισθανόμαστε άραγε περισσότερο σίγουροι μετά τη συζήτηση στη Βουλή που προκάλεσε η πρόταση δυσπιστίας; Μας καθησύχασε η εκ νέου εξαγγελλόμενη δημιουργία «war room», αφού κρίθηκε σκιώδες και απόλεμο το Ενιαίο Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων και Διαχείρισης Κρίσεων, στα γραφεία της Πολιτικής Προστασίας, κι ας το επισκέφτηκε τιμητικά ο πρωθυπουργός ήδη τον Ιούλιο του 2020; Αμβλύνθηκαν οι φόβοι μας για το πώς θα αντιμετωπίσει η πολιτεία τα επόμενα «ακραία καιρικά φαινόμενα», που είναι βέβαιο ότι θα εκδηλώνονται όλο και πιο συχνά, χειμώνα – καλοκαίρι;

 

Για να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο παρηγορητικό, θα έπρεπε πρώτα να αποδείξουμε ότι το τριήμερο της κοινοβουλευτικής συζήτησης υπήρξε ποιοτικό, γόνιμο και μη τοξικό. Οτι κατά τη διάρκειά του η ελεγχόμενη κυβέρνηση και η ελέγχουσα αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, συγκρούστηκαν μεν, και μάλιστα σφοδρά, όπως επιτρέπει η δημοκρατία, αν δεν το επιβάλλει, αντάλλαξαν ωστόσο προτάσεις και όχι προκάτ αναθέματα, και κατάφεραν να συνεννοηθούν έστω για τα μικρά. Να αποδείξουμε, επιπλέον, ότι και τα τρία κόμματα που έχουν ασκήσει εξουσία, για λίγο ή για πολύ, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, μελέτησαν με τίμια αυστηρότητα την κυβερνητική τους ιστορία, γνωρίζουν πλέον πού έσφαλαν και, κυρίως, το αναγνωρίζουν δημόσια, δίχως φαρισαϊσμό, υπεκφυγές και στρεψόδικες διατυπώσεις.

 

Δυστυχώς, η όλη συζήτηση μάλλον ενίσχυσε τους φόβους παρά τους μετρίασε. Και γι’ αυτό δεν φταίει μόνο το γεγονός ότι επισκιάστηκε από την αψιμαχία για την απογοητευτικά σοβαρή επιρροή της trash ΤV, και γενικότερα της κατακίτρινης και μολαταύτα επιδοτούμενης παραδημοσιογραφίας, στην πολιτική ζωή του τόπου. Ακόμα κι αν πιέζαμε την καλή μας πίστη να αναβαθμιστεί σε εμπιστοσύνη προς το κράτος, τους μηχανισμούς, τα αντανακλαστικά του, τη δυνατότητά του να επιβληθεί στην έμφυτη βουλιμία του ιδιωτικού τομέα, δεν θα τα καταφέρναμε.

 

Το κυρίαρχο δόγμα «δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε, γιατί εσείς τα κάνατε χειρότερα» δεν οδηγεί παρά στην αυτοαπαλλαγή και στον αυτοθαυμασμό. Αυτό πιστοποιήθηκε και την Κυριακή: Η «αυτοκριτική προθυμία» για τη δραματική αποτυχία στην αντιμετώπιση της «Ελπίδας» ήταν τόσο μεγάλη που συνοδεύτηκε από τον ισχυρισμό ότι «το χιόνι πέφτει συνήθως βράδυ, τώρα όμως έπεσε μέρα». Χαμογέλασαν πικρά οι μετεωρολόγοι ακούγοντάς το. Οπως και οι γιατροί, όταν έμαθαν ότι «είτε εντός ΜΕΘ είτε εκτός, το ίδιο είναι».