Ο Νότος μπορεί, αλλά δεν θέλει, του Πάνου Σώκου

 

Ολο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα ακούγεται η θέση-πρόταση, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να συγκροτήσουν ένα κοινό μέτωπο ενάντια την οικονομική επεκτατική πολιτική της Γερμανίας και των χωρών επιρροής της. Ενα μέτωπο - ισχυρό αντίποδα στο Βορρά της Ευρώπης. Και όταν λένε για το Νότο αναφέρονται στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και τη Γαλλία, που σημειωτέον και συμπτωματικώς είναι όλες σε οικονομική κρίση και πλην της Γαλλίας σε προγράμματα οικονομικής βοήθειας.

Ακόμη και ο Αμερικανός γλωσσολόγος, πολιτικός φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι, που δεν χαρίζεται ούτε στους ηγέτες της πατρίδας του, έθεσε προ ημερών, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Δουβλίνο, τη συγκρότηση αυτού του μετώπου ως επιτακτική ανάγκη, «προκειμένου να μπει ένα τέλος στις απάνθρωπες απαιτήσεις του Βορρά». Υποστήριξε ακόμη ότι τώρα είναι καλή ευκαιρία, δεδομένου ότι το αντιγερμανικό αίσθημα είναι έντονο.
Επίσης και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ζήτησε προ ημερών από τον πρωθυπουργό να αφήσει τη διαπραγμάτευση με την τρόικα και να ταξιδέψει σε όλο το Νότο για τη συγκρότηση του μετώπου των νοτίων χωρών, δηλώνοντας ότι σε αυτό το πλαίσιο και ο ίδιος είναι διατεθειμένος να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον πρωθυπουργό γι' αυτό το θέμα.
Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια σοβαρή πρόταση, που θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να ισορροπήσει η Ευρώπη και να μπει ένας φραγμός στη Γερμανία. Ο χώρες του Νότου έχουν παρόμοιες οικονομίες, διαφορετικές μορφές ανάπτυξης από το Βορρά και τα συμφέροντά τους είναι πιο κοντά.
Δυστυχώς, όμως, αυτή η προοπτική στην παρούσα συγκυρία μπλοκάρεται από πολλά γεγονότα. Ποια είναι αυτά:
- Ολες οι χώρες του Νότου βρίσκονται σε οικονομική κρίση μικρότερη ή μεγαλύτερη. Η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία εφαρμόζουν ήδη τα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης. Η Ιταλία δύσκολα θα αποφύγει κι αυτή ένα τέτοιο πρόγραμμα, ενώ η Γαλλία δεν είναι αυτή που ήταν οικονομικά. Οι ηγεσίες αυτών των χωρών ενδιαφέρονται περισσότερο να τα 'χουν καλά με τη Γερμανία, για να συνεχίσουν να έχουν χρηματοδότηση, παρά να πάνε κόντρα σ' αυτή.
- Οι ηγεσίες αυτών των χωρών, κυρίως της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, ανήκουν στην ίδια ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια με τη Μέρκελ και δεν έχουν τη θέληση να αντιπαρατεθούν μαζί της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αντώνης Σαμαράς λίγο πριν γίνει πρωθυπουργός είχε επισκεφθεί τους ομοϊδεάτες του πρωθυπουργούς της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι και της Πορτογαλίας Πέδρο Κοέλιο, με στόχο τη συγκρότηση ενός αναπτυξιακού μετώπου του Νότου, επειδή θεωρούσε ότι με τις χώρες αυτές υπάρχει συναντίληψη. Ομως, ποτέ κάτι τέτοιο δεν προωθήθηκε, αφού και οι τρεις είναι προσδεμένοι στο γερμανικό άρμα.
- Ο «σοσιαλιστής» Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ θα μπορούσε να παίξει έναν ηγετικό ρόλο κυρίως επειδή είναι πρόεδρος της Γαλλίας. Εγινε πρόεδρος γιατί είχε πείσει τους Γάλλους ότι μπορεί να αναδείξει τα χαρακτηριστικά της νότιας Ευρώπης και τις δυνατότητες της Γαλλίας κόντρα στη Μέρκελ. Συμβιβάστηκε γρήγορα. Δεν είναι ο ηγέτης εκείνος που θα αναλάβει τέτοιες πρωτοβουλίες συγκρότησης του μετώπου του Νότου. Είναι η μεγάλη απογοήτευση.
Ο Νότος μπορεί, οι ηγεσίες του δεν θέλουν. Υποταγμένες στο γερμανικό επεκτατισμό και αυταρχισμό, λειτουργούν με αντανακλαστικά εγχώριας και κοντόφθαλμης αυτοσυντήρησης, χωρίς μακρόπνοη στρατηγική. Δεν διαπραγματεύονται, δεν διεκδικούν, δεν αξιοποιούν τις δυνατότητές τους, αλλά συμφωνούν σε ό,τι τους προτείνεται, για να μη χάσουν η καθεμιά μόνη της και όλες μαζί την εύνοια της Μέρκελ.
Το τραγικότερο όλων είναι ότι οι ηγεσίες του Νότου ξεχνούν ότι ο απώτερος στόχος της Γερμανίας δεν είναι η διάσωση του ευρώ, αλλά η γερμανική επικυριαρχία στην Ευρώπη. Η Γερμανία, όπως έγραψε και χθες η «Ε», με το πρόσχημα των ελλειμμάτων και των χρεών μεταφέρει τεράστια κεφάλαια στον ευρωπαϊκό Βορρά, συγκεντρώνει από τις χώρες του Νότου το χρυσό μέσω των προγραμμάτων διάσωσης (125 δισ. σε χρυσό συγκέντρωσε ήδη η Μπούντεσμπανκ) και επιβάλλει μέσω της Ευρωζώνης την υφαρπαγή των καταθέσεων για την κάλυψη των τραπεζικών ελλειμμάτων, οδηγώντας όλους τους καταθέτες στις τράπεζες της δικής της επιρροής.
Απέναντι σε αυτή τη Γερμανία ο Νότος έχει υποχρέωση να αντισταθεί, αλλιώς οι ηγεσίες των χωρών του θα λογοδοτήσουν στην Ιστορία.
Άρθρο του Πάνου Σώκου για την «Ελευθεροτυπία»
http://tvxs.gr/