Του Θανάση Καρτερού
Εντάξει; Το χώνεψαν τώρα; "Όλοι σε αυτόν τον τόπο γνωρίζουν και καταλαβαίνουν ότι κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και Μνημόνιο είναι δυο έννοιες ασύμβατες. Άλλωστε το Μνημόνιο θα τελειώσει το ίδιο το βράδυ των εκλογών που ο λαός μας θα δώσει μια μεγάλη πλειοψηφία και μια καθαρή εντολή σε μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας". Τάδε έφη χθες Αλέξης Τσίπρας και μάλιστα ενώπιον των Ελλήνων επιχειρηματιών. Βάζοντας τέρμα στο παιγνίδι των λυγμών και των λέξεων περί το Μνημόνιο -κατάργηση, ανατροπή, ακύρωση, αναστολή και πάει λέγοντας.

Τώρα ο Σίμος, ο Γιώργος, η truth team και τ' άλλα τα παιδιά-τα παιδιά -τα φιλαράκια-τα καλά πρέπει να βρουν κάποια άλλη λέξη για να βγάλουν το πολιτικό τους μεροκάματο. Με κάποιο άλλο δόλωμα να ψαρέψουν χάνους. Προτάσεις δωρεάν: Μπορούν να καταγγείλουν ότι ο Τσίπρας δεν μιλάει για αριστερή κυβέρνηση, αλλά για κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας. Μπορούν να παίξουν γιογιό αν είναι ή δεν είναι ασύμβατες οι έννοιες Μνημόνιο και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ή μπορούν να παίξουν κολοκυθιά αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ή δεν είναι συνεπής - τη μια λέει αναστολή, την άλλη τέλος του Μνημονίου.
Υπάρχει βέβαια πάντα και η λύση της Αριστερής Πλατφόρμας. Ο Τσίπρας υποχωρεί στις πιέσεις Λαφαζάνη - Οι συνιστώσες τραβούν τον Τσίπρα από το αφτί, θα ήταν δημοσιογραφικώς ωραίοι και πολιτικώς ορθοί τίτλοι. Αν μάλιστα τραβούσε στα σχετικά θέματα και μια τηλεοπτική προσαρμογή το Mega, θα μπορούσαν να κάνουν μπαμ. Εν γένει πάντως υπάρχουν πολλές εναλλακτικές - όρεξη και φαντασία να διαθέτει κανείς. Αρκεί να στρίβει τη συζήτηση μακριά από κείνους που κλέβουν το ψωμί απ' το τραπέζι. Από το τι σημαίνει Μνημόνιο και πού οδηγεί. Και από το τι σημαίνουν οι υποκλίσεις στην τρόικα και πού οδηγούν.
Επί της ουσίας, πρόκειται για μια "επιχείρηση λέξεις", που δεν προβλέπεται να τερματιστεί σύντομα. Διότι, εδώ που τα λέμε, τι να λένε δηλαδή οι έρημοι κι απρόσωποι εκπρόσωποι, χωμένοι ώς τον λαιμό στην πολιτική της καταστροφής; Καταφεύγουν κι αυτοί στην καταστροφή της πολιτικής. Γίνονται για τις ανάγκες της προπαγάνδας μπράβοι των λέξεων. Όπως οι πειρατές κυνηγούσαν τις παρθένες, αυτοί κυνηγούν τις λέξεις. Με τον ίδιο περίπου σκοπό. Που σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι καλόν είναι και στην Αριστερά οι λέξεις να μην κυκλοφορούν αμέριμνες...
Από τη στήλη Της ώρας της έντυπης Αυγής