Όπως τον Δεκέμβριο, έτσι και τώρα η εκταμίευση της δόσης μετατράπηκε σε παιχνίδι δήθεν διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους τροϊκανούς και η προαποφασισμένη συμφωνία της στις μνημονιακές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει εμφανίστηκε περίπου σαν εθνική επιτυχία. Ουφ! Ανακούφιση!
Γύρω από τον εκβιασμό και την υποταγή για τη δόση παίζεται ένα έργο εσωτερικής κατανάλωσης, με το οποίο η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας. Η ψεύτικη αισιοδοξία όμως τον Δεκέμβριο κράτησε μόνον ένα μήνα, καθώς η πραγματικότητα της κρίσης αποδείχτηκε ισχυρότερη από την εικονική πραγματικότητα της τρικομματικής κυβέρνησης.
Στο ίδιο έργο θεατές και χθες! Ο πρωθυπουργός προσπάθησε με τον μονόλογο του διαγγέλματος να
αναστηλώσει επικοινωνιακά το χαμένο κύρος της παραπαίουσας εξουσίας, δημιουργώντας, για κάθε περίπτωση, την εντύπωση ότι μπορεί να υπάρξουν ακόμη και πρόωρες εκλογές. Διαφορετικά τι νόημα έχουν ψυχολογισμοί του τύπου "η ψυχολογία έχει αρχίσει να αλλάζει" ή "τώρα πια δεν παλεύουμε μέσα στα ερείπια"; Τι νόημα έχει η επιστροφή στο αλήστου μνήμης σύνθημα για την "ισχυρή Ελλάδα" παρ' ότι όλοι ξέρουμε την κατάληξη; Ποιους ξεγελάει ο πρωθυπουργός με εκτιμήσεις του τύπου "η ανταγωνιστικότητα της χώρας αποκαθίσταται" ή "αρχίζει η αποκλιμάκωση της φορολογίας" ή "δίνουμε έμφαση στην αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων";
Νομίζει ο Σαμαράς ότι είναι πρωθυπουργός στη χώρα των λωτοφάγων; Μόλις προχθές ανακοινώθηκαν τα νέα στοιχεία, με άνεργους έξι στους δέκα νέους. Βογκάνε τα νοικοκυριά από την υπερφορολόγηση των ακινήτων, λέγεται ακόμη και των χέρσων εκτάσεων, από την υπερφορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης και της βενζίνης, από την υπερφορολόγηση ακόμη και στο καλάθι της νοικοκυράς. Για ποια ανταγωνιστικότητα μιλάει, με τη φτώχεια να εξαπλώνεται στη χώρα;
Είναι εύλογο να διερωτώνται οι πολίτες αν ο Σαμαράς ζει μέσα σε πολιτικές παραισθήσεις ή συνειδητά εξορκίζει τη συντελούμενη καταστροφή με την υστεροβουλία να παραπλανήσει την κοινωνία. Ό,τι κι αν συμβαίνει, δείχνει έναν πρωθυπουργό τελειωμένο πολιτικά. Έναν ταχυδακτυλουργό ο οποίος εναποθέτει τις ελπίδες του στη δημιουργία περιβάλλοντος τεχνητού παραδείσου για να αποτολμήσει εκλογικό σάλτο.
Ο Σαμαράς συμπεριφέρεται ως αρχηγός οιονεί τρικομματικού κόμματος. Γι' αυτό ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης σπεύδουν να πλειοδοτήσουν στον εξωραϊσμό της καταστροφικής πραγματικότητας, διεκδικώντας ρόλους, έστω ως δευτεραγωνιστές, στο ρεπερτόριο της μνημονιακής εξουσίας. Με την αναδιανομή κυβερνητικών αξιωμάτων θα πορευθούν, μαζί και χώρια, συρόμενοι στις εκλογές.
Πολλά θα κριθούν από το ανοιχτό θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Πότε και πώς θα κλείσει. Θα χαθεί η Εθνική από τον δημόσιο έλεγχο; Είναι χαρακτηριστική η χθεσινή φράση του Τόμσεν: "Δεν θέλουμε η Πολιτεία να διοικεί τράπεζες και η κυβέρνηση να κατανέμει τις πιστώσεις". Αν η Εθνική περάσει στο ΤΧΣ, δηλαδή πάρει τον δρόμο της ανοιχτής ιδιωτικοποίησης, τότε η κυβέρνηση θα βρεθεί κυριολεκτικά "μέσα στα ερείπια".
Σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός ας γνωρίζει ότι κάθε θαύμα διαρκεί μόνο τρεις μέρες. Άλλωστε στο δικό της διάγγελμα η τρόικα προειδοποιεί ότι αν δεν χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, δεν "θα ελαχιστοποιηθεί η ανάγκη για περαιτέρω μέτρα προσαρμογής".
http://beta.avgi.gr/