Του Γ. Ανανδρανιστάκη
Απάντησε ο Τσίπρας στον Παπαχελά ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε κατοχή και ποιος είδε τον Τράγκα και δεν τον εφοβήθηκε. Πήρε την απάντηση, την έκανε ηχητικό σποτ, την έπαιξε διακόσιες φορές από την εκπομπή του και μετά κάλεσε και τους ακροατές να αποφανθούν μέσω sms, το οποίο κοστίζει πάνω από 1 ευρώ, περί του καθεστώτος υπό το οποίο διαβιούμε. Κι όλα τούτα συνοδευόμενα με απόκοσμες ιαχές «και να ποιοι είναι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ και όλοι ίδιοι είναι και τα έχουνε κάνει πλακάκια με τους Γερμανούς» και μετά έπεσε και μια διαφήμιση για πλακάκια.
Ο Τράγκας εξανίσταται δικαίως, διότι η αντιμνημονιακή του καριέρα χτίστηκε πάνω στο παραμύθι ότι στην Ελλάδα έχουμε γερμανική κατοχή, ιδού η μπότα του Σόιμπλε, ιδού το μουστάκι της Μέρκελ, ιδού οι
κουίσλιγκς, ιδού οι δωσίλογοι. Είναι όλοι τους κουίσλιγκς, εκτός από τον Σαμαρά, τον προσωπικό φίλο του Τράγκα, ο οποίος στέκεται σαν όαση πατριωτισμού μέσα σε μια έρημο δωσιλόγων. Είναι όλοι τους κρυφοφιλοναζί, εκτός από τους φανερούς ναζιστές της Χρυσής Αυγής, με τους οποίους χαριεντίζεται ο Τράγκας υπό το άγρυπνο βλέμμα του Αλαφούζου. Κι όμως, ο Τράγκας πιστεύει ότι έχουμε κατοχή, γι' αυτό έβγαλε τα λεφτά του στην Ελβετία, μην τυχόν του τα αφελληνίσει το Δ' Ράιχ.
Εντάξει με τον Τράγκα, αλλά ρε μπας κι έχουμε όντως κατοχή; Η οικονομία μας είναι εξαρτημένη από τους Γερμανούς, οι κυβερνήσεις μας κάνουν ό,τι τους λένε οι Γερμανοί, κόσμος πεινάει, άνθρωποι αυτοκτονούν. Όλα τούτα συμβαίνουν, σε καμιά περίπτωση όμως δεν συνιστούν κατοχή. Η κατοχή ήταν πόλεμος, ήταν εισβολή ξένου στρατού, ήταν κατάργηση του κοινοβουλίου, ήταν διορισμός κυβέρνησης χωρίς εκλογές, ήταν λιμός, ήταν μαζικές εκτελέσεις, ήταν Καλάβρυτα, ήταν Δίστομο, ήταν Κοκκινιά. Οι ιστορικές αναλογίες βοηθούν ενίοτε να κατανοήσουμε το παρόν, αλλά μην χάσουμε και το μυαλό μας από την απόγνωση.
Όταν λέμε ότι το μνημονιακό σκότος που βιώνουμε είναι γερμανική κατοχή, το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι η διαιώνιση του σκότους. Είναι σαν να καλούμε τον λαό είτε να υποταχθεί ή ακόμη και να συνεργαστεί με το παντοδύναμο καθεστώς είτε να πάρει τα βουνά, καταφεύγοντας σε πρακτικές μοναχικές και αλυσιτελείς, είτε να παραμείνει απαθής περιμένοντας το θαύμα που θα έρθει απέξω. Τη νίκη του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ, ενδεχομένως.
Είναι πρωτίστως σαν να καλούμε τον κόσμο να μην συμμετάσχει στις επόμενες εκλογές, αφού τι νόημα έχουν οι εκλογές εν μέσω κατοχής και μπότας. Κι αν δεν ψηφίσουν όσοι πλήττονται από το Μνημόνιο, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα επανεκλεγεί ο Σαμαράς, που δεν του φτάνουν τα άλλα του κουσούρια, είναι τρομάρα του και προσωπικός φίλος του Τράγκα.
http://beta.avgi.gr/