Παιχνίδι για δύο

Του Γιώργου Λιακόπουλου

Για μια ακόμη φορά ο Βαγγέλης Βενιζέλος ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να βρίσκεται σε κάποιου είδους συντονισμό με τον προκάτοχό του και να συνεχίζουν ένα παιχνίδι για δυο. Όπως βρέθηκε το 2008 που πάγωσε τις εσωκομματικές διεργασίες, το 2010, όταν δεν είπε λέξη για την υπαγωγή της χώρας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, το 2011 όταν έγινε αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών, το 2012 όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ χωρίς αντίπαλο και με την ευλογία του Παπανδρέου. Όπως κάνει διαρκώς έκτοτε, αποφεύγοντας να εκστομίσει προσωπικά ο ίδιος την παραμικρή λέξη εναντίον του προκατόχου του - αντίθετα υιοθετεί πλήρως την πολιτική του, αλλά και τον τρόπο που την ασκούσε.

Φαίνεται περίεργο, αλλά όποιος μελετήσει με προσοχή τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ θα συμπεράνει ότι, επί της ουσίας, ο βασικότερος υποστηρικτής και ο καλύτερος σύμμαχος του Γιώργου είναι ο Βενιζέλος. Είναι, άλλωστε, ο πολιτικός αρχηγός που όχι μόνο δεν πήρε αποστάσεις από τον προκάτοχό του, αλλά και τον διευκόλυνε όπου χρειάσθηκε - και χρειάσθηκε αρκετά.
Ένα πράγμα περίεργο: ενώ ο Παπανδρέου λειτουργεί αυτόνομα και δεν σκοτίζεται να δώσει λογαριασμό στον Βενιζέλο, αυτός δεν παύει να μη θέλει να χρεωθεί προσωπικά το παραμικρό που θα μπορούσε να θεωρηθεί εχθρική ενέργεια. Κάτι σπόντες που πετάει αόριστα καμιά φορά, δεν ενοχλούν.

Αυτή τη φορά το παιχνίδι για δυο στο ΠΑΣΟΚ παίζεται στα οικονομικά του κόμματος. Στην πραγματικότητα στήνεται ένα σκηνικό στο οποίο θα χαθούν οι ευθύνες. Έτσι, δεν θα μάθουμε ποτέ πού ξοδεύτηκαν τα λεφτά της περιόδου Παπανδρέου -ή οποιασδήποτε άλλης περιόδου- για ποιο λόγο, σε ποιες δραστηριότητες, ποιος αποφάσιζε, ποιοι μισθοδοτούνταν από το κομματικό ταμείο και για ποιο λόγο, ποιος υπέγραφε, ποιος ήλεγχε και όλα αυτά που θα ήταν χρήσιμα για να εξηγηθεί το τεράστιο έλλειμμα στον επίσημο προϋπολογισμό του κόμματος. Για τον ανεπίσημο ας μην μιλάμε καλύτερα. Ισχύει, άλλωστε, για όλα τα κόμματα: οι χρηματοδοτήσεις έξωθεν δεν εγγράφονται ποτέ στα έσοδα και η διαχείρισή τους γίνεται στο σκοτάδι.

Αλλά ας μείνουμε στα επίσημα. Μαθαίνουμε τώρα ότι στο ΠΑΣΟΚ η οικονομική διαχείριση ήταν χειρότερη από σαράφικο της παλιάς εποχής. Αλλά πώς το μαθαίνουμε. Απ' το φιλότιμο των συντακτών μιας εφημερίδας που έκαναν ρεπορτάζ και αποκάλυψαν αυτά που ήδη συζητούνται με έκπληξη. Και αντί το επίσημο ΠΑΣΟΚ να τα επιβεβαιώσει -ή να τα διαψεύσει, αν δεν είναι αλήθεια- άρχισε  το "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε". Για μια φορά ακόμη ο Βενιζέλος δεν τοποθετείται προσωπικά απέναντι σε αυτό το μέγιστο θέμα. Κρύφτηκε πίσω από μια ανώνυμη κομματική ανακοίνωση που δεν λέει τίποτε. Σαν να μην τον αφορά το θέμα. Σαν να μην είναι αυτός που παρέλαβε το κομματικό ταμείο και πρέπει να πει τι παρέλαβε. Η υπόθεση πλανάται σαν φάντασμα. Και η συνέχεια είναι μάλλον αναμενόμενη. Κάποια στιγμή θα παρέμβει ο εισαγγελέας, θα αρχίσουν ανακρίσεις που θα τραβήξουν σε χρόνο και από το ΠΑΣΟΚ γι' αυτό τον λόγο δεν θα λένε τίποτε για να μην επηρεάσουν τη Δικαιοσύνη. Η υπόθεση θα ξεχαστεί, όπως τόσες άλλες. Εν τω μεταξύ, αν ο Παπανδρέου δεν ευθύνεται, θα κουβαλάει τις σκιές και τις υπόνοιες. Αν ευθύνεται θα σφυρίζει κλεφτικά, χωρίς να δίνει καμία εξήγηση γιατί το θέμα είναι υπό έρευνα!

Ένας πολιτικός αρχηγός που σέβεται το κόμμα του -τους απλούς ανθρώπους που το ψηφίζουν δηλαδή- που σέβεται το δημόσιο χρήμα με το οποίο ενισχύθηκε, που δεν φοβάται την αλήθεια, δεν σχολιάζει απλώς τα ρεπορτάζ των εφημερίδων για ένα τόσο συνταρακτικό θέμα. Παίρνει ο ίδιος τον λόγο, παρουσιάζει ο ίδιος με  θάρρος τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του.
Αν αυτά τα στοιχεία είναι εντάξει, καλύπτει τον προκάτοχό του και δεν επιτρέπει να σέρνονται διάφορα. Αν δεν είναι, στέλνει τον φάκελο ο ίδιος στον εισαγγελέα, γιατί αυτό συνιστά υποχρέωσή του. Τόσο απλό. Δεν παίζει με τα λόγια, τα μισόλογα και τις σκιές.
Αυτό το θέμα δεν αφορά τον Βενιζέλο και τον Παπανδρέου, για να διευθετηθεί μεταξύ τους, όπως διαφαίνεται, παρά τον θόρυβο των ημερών. Δεν είναι εσωκομματική υπόθεση. Αφορά τον ελληνικό λαό που πληρώνει τα κόμματα ακριβώς για να δίνουν το παράδειγμα της διαφάνειας. Και η πρώτη ένδειξη διαφάνειας στην προκειμένη περίπτωση είναι η δημόσια παρουσίαση του θέματος από τον επικεφαλής του κόμματος, με ευθύ τρόπο. Αλλά, μάλλον, ζητάμε πολλά.

 http://www.protagon.gr/ 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών