Τα άκρα της Ν.Δ.

Της Αντας Ψαρρά

Οπως πληροφορηθήκαμε το Σαββατοκύριακο, στην καλύτερη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακραία στοιχεία (;) και στη χειρότερη είναι όλος μαζί το ένα άκρο. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και μόνος αυτός, σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά και τον κ. Δένδια, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα, έχει στις τάξεις του «ακραίους».

Για να κατανοήσουμε όμως το βάρος αυτής της «φοβερής» κατηγορίας που βλάπτει το κοινωνικό σύνολο πρέπει να ρίξουμε μια ματιά και στο κόμμα που συντηρεί αυτήν την εμφυλιοπολεμική φιλολογία και να δούμε το δικό του περιεχόμενο σε ακραία στοιχεία.

Η Ν.Δ. λοιπόν, που πασχίζει να πείσει για την απόστασή της από τα «άκρα» ισχυριζόμενη προφανώς ότι στο κόμμα της έχει μόνο δημοκράτες που λειτουργούν με το γράμμα του νόμου και του Συντάγματος, ξεχνά ότι στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων και των τηλεοπτικών μέσων παρέλασαν και παρελαύνουν στελέχη και «στοιχεία» της με σφραγίδα και ονοματεπώνυμα: κομμουνιστοφάγοι «οπλαρχηγοί», ενεργοί βασιλόφρονες, δραστήριοι νοσταλγοί τού «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», εθνικιστές τουρκοφάγοι, ένστολοι που κακοποιούν πολίτες, ακραίες συντεχνιακές φωνές και «δράσεις», φοροφυγάδες, καταχραστές του Δημοσίου, πρωταγωνιστές σε σκάνδαλα οικονομικά, καρτέλ κουμπάρων, επιστήμονες με πλαστά πτυχία, χούλιγκαν, επίορκοι, εκπρόσωποι μεγάλων εξωχώριων εταιρειών, καταχραστές δημόσιας γης, ακροδεξιοί με πλούσια δράση και, τέλος, ένας ικανός αριθμός μελών και στελεχών της λίγο πριν ή και λίγο μετά τις πύλες των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας.

Κι όμως, η Ν.Δ. κατά κοινή ομολογία ανήκει στο συνταγματικό τόξο και εν σώματι «καταδικάζει τη βία» από όπου κι αν προέρχεται -τουλάχιστον τις τελευταίες μέρες-, αν και μέχρι πρότινος τη φόρτωνε αποκλειστικά στο βολικό άκρο της Αριστεράς. Μήπως λοιπόν είναι καιρός να απομονώσει η Ν.Δ. τα άκρα της αντί να αφήνει την ατζέντα της Χρυσής Αυγής να τα κατευθύνει και επίσης να αφήσει το κάθε κόμμα να χειρίζεται τα δικά του άκρα και τη Δικαιοσύνη τις υποθέσεις της;

Είναι όμως και κάτι άλλο που ξεχνάει ή απλά δεν αντέχει η ηγεσία αυτού του κόμματος. Στις Σκουριές ξεσηκώθηκε ένας ολόκληρος πληθυσμός ενάντια στην επιβολή ενός ιδιότυπου στρατιωτικού νόμου για χάρη των συμφερόντων μιας βλαβερής και επικερδούς, μόνο για τους ιδιοκτήτες της, εξόρυξης με τρομακτικές βλάβες για το περιβάλλον. Ηδη μόνο από τα ατυχήματα με τοξικά απόβλητα άρχισε να επηρεάζεται ακόμα και η Θεσσαλονίκη. Τα τοπικά κινήματα προστασίας του φυσικού πλούτου είναι από τις λίγες αποδείξεις ότι και αυτός ο λαός μπορεί να διεκδικεί ακόμα το μέλλον των παιδιών του. Οσο για τις όποιες αξιόποινες πράξεις, όπως προκύπτει, θα τιμωρηθούν συλλήβδην με όρους εξολόθρευσης… της Αλ Κάιντα.

Οπως και να έχει, η σπουδή για τη στοχοποίηση με το έτσι θέλω μελών του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται εν τέλει πολύ «φτωχή», μια και οι αναφορές είναι συνεχώς είτε στις Σκουριές, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ απλά αγκάλιασε -και καλά έκανε- το κίνημα των κατοίκων, είτε στην εντελώς ασύνδετη με τον ΣΥΡΙΖΑ ιστορία του τραγικού θανάτου τριών υπαλλήλων της Μarfin. Κι ενώ πληροφορηθήκαμε από τη «Real News» ότι τελικά το βούλευμα για τη Μarfin συντάχθηκε και είναι καταδικαστικό, εντούτοις τα βουλεύματα για τους δολοφονημένους από πρόθεση και με ρατσιστικά κίνητρα μετανάστες μόλις τώρα αρχίζουν να συντάσσονται, χρόνια μετά τις πράξεις.

 http://www.efsyn.gr/