Αναρτήσεις
Για τους νεοδημοκράτες βουλευτές μιλάω, που δεν εξεγέρθηκαν όταν τους έβαζαν να ψηφίσουν τα πιο διεστραμμένα υφεσιακά μέτρα και να κάνουν γαργάρα τα όσα έλεγαν στα Ζάππεια και στα καφενεία. Που δεν εξεγέρθηκαν για το κλείσιμο νοσοκομείων, ψυχιατρείων και σχολείων. Που δεν εξεγέρθηκαν όταν ο ΟΠΑΠ εκχωρήθηκε αντί πινακίου φακής ή με τα καμώματα της Εθνικής στη διαδικασία ξεπουλήματος της Πανγαία. Μονάχα για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης ομοφύλων εξεγέρθηκαν, κάτω από τις σκοταδιστικές απειλές φανατισμένων ιεραρχών, υπό τον ιερό φόβο ότι θα τους αφορίσουν – ή ότι θα τους αποκόψουν από τη δεξαμενή με τα ψηφαλάκια και θα τα διαμοιράσουν αλλού.
Σιγά μην ενδιαφέρονται -αυτοί οι ένθερμοι ευρωπαϊσταί- για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή, και τη συμμόρφωσή της προς την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ακούς εκεί, δικαιώματα!
Τα μνημονιακά μέτρα είναι από μόνα τους μια καταστροφική πολιτική. Όταν όμως πηγαίνουν χέρι χέρι με όλη αυτή την οπισθοδρομική στροφή, δημιουργείται το πιο επικίνδυνο κοκτέιλ. Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι πραγματικά πιο εμπρηστικό: οι πολιτικές που αφυδατώνουν την οικονομία από πόρους και πετάνε εκατομμύρια κόσμο στην ανέχεια ή οι πολιτικές που επιχειρούν να σπρώξουν την κοινωνία πίσω στον αυταρχισμό, τη θρησκοληψία, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον σκοταδισμό.
Δίπλα στους κήρυκες της λιτότητας, αυτούς που χρόνια τώρα βγαίνουν και μαστιγώνουν όλη την κοινωνία για τις αμαρτίες και τα βίτσια της, για τα κρυφά της πάθη και τον ευδαιμονισμό της, δίπλα στους θιασώτες του αστυνομικού κράτους που κήρυτταν τον πόλεμο εναντίον κάθε εστίας ανομίας και διαφορετικότητας, επιστρατεύονται τώρα αλλόφρονες παπάδες και ιεροκήρυκες που παραληρούν για Σόδομα και για Γόμορρα, που εικονογραφούν τον κόσμο μας με φρικιαστικές παρομοιώσεις και θέλουν να τον τρομάξουν με μυστικιστικές προφητείες, που απειλούν με αφορισμούς και κατάρες προκειμένου να μας φέρουν όχι πια δεκαετίες, αλλά αιώνες ολόκληρους πίσω.
Αλλά έχουν κάνει μεγάλο λάθος. Τους διαφεύγει το γεγονός ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετώπισαν έως τώρα για τη συνοχή τους και την επιβίωση του κυβερνητικού σχήματός τους δεν ήταν η σκληρή οικονομική νηστεία που επέβαλαν στον ελληνικό λαό - ήταν η επιδρομή και το μαύρο στην ΕΡΤ. Δεν αντιλαμβάνονται, γιατί είναι έξω από τους ορίζοντές τους, ότι το αίτημα της Δημοκρατίας είναι ισχυρότερο κι από τα πιο επιτακτικά οικονομικά αιτήματα, ότι δεν τα αντιστρατεύεται και δεν αποπροσανατολίζει απ’ αυτά, αλλά αντιθέτως τα ενοποιεί και τα πολιτικοποιεί όσο καμία άλλη διαδικασία δεν μπορεί να το κάνει.
Η ελληνική κοινωνία οδηγήθηκε στην κρίση για τον κύριο λόγο ότι δεν υπήρχε ένα όραμα που να την ενοποιεί και να την κινητοποιεί σε κοινή κατεύθυνση. Και νομίζουν όλοι αυτοί οι λαθρέμποροι της πατρίδας και της θρησκείας, οι μαυραγορίτες της ελπίδας, ότι μπορούν την απουσία οράματος να την υποκαταστήσουν με την παλινόρθωση κάθε παρωχημένης και αποτυχημένης ιδέας. Νομίζουν ότι με την επιστροφή στην εθνική ηθική διαπαιδαγώγηση, στα ιδεώδη της Μακρονήσου και της χούντας, να διαμορφώσουν το σχέδιο συντηρητικής αναδιάρθρωσης μιας πτωχής πλην τιμίας Ελλάδος. Κι ακόμα, νομίζουν ότι το υπαρξιακό πολιτικό τους πρόβλημα θα το επιλύσουν ψαρεύοντας ψήφους και σφρίγος από τα μαύρα νερά της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Το μόνο που έχω να τους πω είναι πως -για άλλη μια φορά- κάνουν λάθος. Το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν πολύ σύντομα, και πάντως προτού προλάβουν να κατεδαφίσουν τη λογική, την ισορροπία και τις τελευταίες προοπτικές ανάκαμψης αυτής της χώρας, που τη βλέπουν ως μεσαιωνικό φέουδο αλλά δεν είναι. Παραμένει απλώς μια κοινωνία που ψάχνει τρικλίζοντας να βρει το δρόμο της. Τον ψάχνει, πάντως.
Σιγά μην ενδιαφέρονται -αυτοί οι ένθερμοι ευρωπαϊσταί- για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή, και τη συμμόρφωσή της προς την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ακούς εκεί, δικαιώματα!
Τα μνημονιακά μέτρα είναι από μόνα τους μια καταστροφική πολιτική. Όταν όμως πηγαίνουν χέρι χέρι με όλη αυτή την οπισθοδρομική στροφή, δημιουργείται το πιο επικίνδυνο κοκτέιλ. Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι πραγματικά πιο εμπρηστικό: οι πολιτικές που αφυδατώνουν την οικονομία από πόρους και πετάνε εκατομμύρια κόσμο στην ανέχεια ή οι πολιτικές που επιχειρούν να σπρώξουν την κοινωνία πίσω στον αυταρχισμό, τη θρησκοληψία, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον σκοταδισμό.
Δίπλα στους κήρυκες της λιτότητας, αυτούς που χρόνια τώρα βγαίνουν και μαστιγώνουν όλη την κοινωνία για τις αμαρτίες και τα βίτσια της, για τα κρυφά της πάθη και τον ευδαιμονισμό της, δίπλα στους θιασώτες του αστυνομικού κράτους που κήρυτταν τον πόλεμο εναντίον κάθε εστίας ανομίας και διαφορετικότητας, επιστρατεύονται τώρα αλλόφρονες παπάδες και ιεροκήρυκες που παραληρούν για Σόδομα και για Γόμορρα, που εικονογραφούν τον κόσμο μας με φρικιαστικές παρομοιώσεις και θέλουν να τον τρομάξουν με μυστικιστικές προφητείες, που απειλούν με αφορισμούς και κατάρες προκειμένου να μας φέρουν όχι πια δεκαετίες, αλλά αιώνες ολόκληρους πίσω.
Αλλά έχουν κάνει μεγάλο λάθος. Τους διαφεύγει το γεγονός ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετώπισαν έως τώρα για τη συνοχή τους και την επιβίωση του κυβερνητικού σχήματός τους δεν ήταν η σκληρή οικονομική νηστεία που επέβαλαν στον ελληνικό λαό - ήταν η επιδρομή και το μαύρο στην ΕΡΤ. Δεν αντιλαμβάνονται, γιατί είναι έξω από τους ορίζοντές τους, ότι το αίτημα της Δημοκρατίας είναι ισχυρότερο κι από τα πιο επιτακτικά οικονομικά αιτήματα, ότι δεν τα αντιστρατεύεται και δεν αποπροσανατολίζει απ’ αυτά, αλλά αντιθέτως τα ενοποιεί και τα πολιτικοποιεί όσο καμία άλλη διαδικασία δεν μπορεί να το κάνει.
Η ελληνική κοινωνία οδηγήθηκε στην κρίση για τον κύριο λόγο ότι δεν υπήρχε ένα όραμα που να την ενοποιεί και να την κινητοποιεί σε κοινή κατεύθυνση. Και νομίζουν όλοι αυτοί οι λαθρέμποροι της πατρίδας και της θρησκείας, οι μαυραγορίτες της ελπίδας, ότι μπορούν την απουσία οράματος να την υποκαταστήσουν με την παλινόρθωση κάθε παρωχημένης και αποτυχημένης ιδέας. Νομίζουν ότι με την επιστροφή στην εθνική ηθική διαπαιδαγώγηση, στα ιδεώδη της Μακρονήσου και της χούντας, να διαμορφώσουν το σχέδιο συντηρητικής αναδιάρθρωσης μιας πτωχής πλην τιμίας Ελλάδος. Κι ακόμα, νομίζουν ότι το υπαρξιακό πολιτικό τους πρόβλημα θα το επιλύσουν ψαρεύοντας ψήφους και σφρίγος από τα μαύρα νερά της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Το μόνο που έχω να τους πω είναι πως -για άλλη μια φορά- κάνουν λάθος. Το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν πολύ σύντομα, και πάντως προτού προλάβουν να κατεδαφίσουν τη λογική, την ισορροπία και τις τελευταίες προοπτικές ανάκαμψης αυτής της χώρας, που τη βλέπουν ως μεσαιωνικό φέουδο αλλά δεν είναι. Παραμένει απλώς μια κοινωνία που ψάχνει τρικλίζοντας να βρει το δρόμο της. Τον ψάχνει, πάντως.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου