Κύριε υπουργέ παιδείας παραιτηθείτε

Γράφει ο   Ιωακείμ Γρυσπολάκης*

Το πρόβλημα της διαμάχης, μεταξύ του υπουργού παιδείας και του σκληρού πυρήνα των πρυτάνεων και λοιπών συντεχνιών, καθίσταται ιδιαιτέρως δυσεπίλυτο μετά τη χθεσινή «τροπολογία της ντροπής», που εισηγήθηκε ο υπουργός και ψήφισε η Βουλή. Μέχρι χθες θεωρούσα ότι η παραίτηση του υπουργού παιδείας και η αντικατάστασή του, από κάποιον που θα τολμούσε να εφαρμόσει τους νόμους της Πολιτείας, θα έφερνε την κάθαρση.

Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει τραγικά. Χθες ο κ. Αρβανιτόπουλος σάρωσε στην κυριολεξία και εξευτέλισε την ακαδημαϊκή δεοντολογία και τις παγκόσμιες πανεπιστημιακές σταθερές, σύμφωνα με τις οποίες ο φοιτητής παρακολουθεί τουλάχιστον 13 εβδομάδες μαθημάτων και μετά εξετάζεται επί της διδαχθείσας ύλης, αφού πρώτα ασκηθεί στα εργαστήρια,  εκπονήσει εργασίες ή δώσει ενδιάμεσες εξετάσεις. Εν μία νυχτί ο κ. Αρβανιτόπουλος, με τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων που συγκυβερνούν, μετέτρεψε τα πανεπιστήμια σε εξεταστικά κέντρα και διέγραψε τη διδασκαλία, τη μελέτη σε συνεργασία με τους καθηγητές και την εργαστηριακή άσκηση ως τα μόνα μέσα μάθησης.

Στήριξα την παρούσα Κυβέρνηση και συνεχίζω να την ανέχομαι, ως την μόνη δυνατή λύση που έχει να προσφέρει η παρούσα Βουλή. Όμως, το θέμα έφθασε στα άκρα. Ο πρωθυπουργός, αν πιστεύει πραγματικά αυτά που διακηρύσσει περί εκσυγχρονισμού των θεσμών και των υποδομών, περί αξιοκρατίας και περί αποβολής του λαϊκισμού από την νοοτροπία και άσκηση της εξουσίας, οφείλει να αντικαταστήσει πάραυτα τον υπουργό παιδείας και να ανατρέψει άμεσα αυτόν τον κατήφορο.

Οι αβελτηρίες, οι παλινωδίες και οι προχειρότητες, με τις οποίες πορεύεται ο κ. Αρβανιτόπουλος, έχουν διαλύσει ό,τι θετικό προσπάθησε να φέρει ο νόμος 4009/2011. Αναφέρω ορισμένες εξ αυτών.

1. Ως αναπληρωτής υπουργός παιδείας (με υπουργό την Α. Διαμαντοπούλου) αρνήθηκε να υπογράψει την καθιέρωση της ηλεκτρονικής ή επιστολικής ψηφοφορίας για την εκλογή των μελών των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων και των πρυτάνεων, παρά τις προσπάθειες της υπουργού, αλλά και εμού. Αυτό έγινε πράξη πολύ αργότερα, με αποτέλεσμα να χαθεί ένας χρόνος εφαρμογής του νόμου 4009/2011 και να ανασυγκροτηθούν οι συντεχνίες των μετρίων.
2. Τον Αύγουστο 2012 αλλοίωσε σε ουσιώδη σημεία το νόμο 4009/2011, που είχε ψηφίσει ομόφωνα και η ΝΔ, και, μεταξύ πολλών άλλων, παρέτεινε τις θητείες των  πρυτάνεων κατά δύο χρόνια. Αναφέρομαι κυρίως στους πρυτάνεις, οι οποίοι έδωσαν τη μάχη των μαχών για την μη ψήφιση και στη συνέχεια υπονόμευσαν την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου και είναι εκείνοι που τώρα κρατούν καθηγητές και φοιτητές ομήρους στις κομματικές σκοπιμότητες της αντιπολίτευσης.
3. Όταν οι συγκεκριμένοι πρυτάνεις αρνήθηκαν, με διάφορες αστείες δικαιολογίες, να παραδώσουν τους καταλόγους των υπαλλήλων που θα μπορούσαν να τεθούν σε διαθεσιμότητα (μόνιμοι υπάλληλοι αλλά μονίμως απόντες από την υπηρεσία, συμβασιούχοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με πλασματικές συμβάσεις), τότε ο υπουργός δεν τους παρέπεμψε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο για παράβαση καθήκοντος, ώστε να ανοίξει ο δρόμος εκλογής πρυτάνεων χωρίς πλέον τις ψήφους υπαλλήλων και φοιτητών. Αντιθέτως, ζήτησε από τους υπαλλήλους να καταθέσουν οι ίδιοι τα στοιχεία τους, παρέχοντάς τους την ευχέρεια  αλλοίωσης.
4. Επειδή η γυναίκα του Καίσαρα θα πρέπει να φαίνεται ότι είναι έντιμη και όχι μόνον να είναι, θα έπρεπε να είχε δώσει δείγματα γραφής. Γιατί δεν συμπεριέλαβε στην ΚΥΑ για διαθεσιμότητα υπαλλήλους από το Πάντειο ή από το Πανεπιστήμιο Πειραιώς;
5. Όταν ανέλαβε το υπουργείο παιδείας, είχε στη διάθεσή του εισηγήσεις για την εφαρμογή του άρθρου 8 του νόμου 4009/2011 για συρρίκνωση, συγχώνευση και κατάργηση σχολών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, ώστε η χώρα να αποκτήσει ένα σύστημα Ανωτάτης Εκπαίδευσης στιβαρό και ικανό να την οδηγήσει μεσοπρόθεσμα στην ανάκαμψη. Ο κ. Αρβανιτόπουλος έκαψε το χαρτί της χωροτακικής αναδιάρθρωσης της Ανωτάτης Εκπαίδευσης, μειώνοντας τα ΑΕΙ από 40 σε 36, συγχωνεύοντας δηλαδή δύο μάλλον ανύπαρκτα πανεπιστήμια και άλλα δύο ΤΕΙ στα εγγύτερα ευρισκόμενα, χωρίς φυσικά να μετακινήσει τμήματα από τις πόλεις στις οποίες αυτά (υπο)λειτουργούσαν. Υποχώρησε έτσι ακόμη και από θέσεις, που ο ίδιος είχε εξαγγείλει, για το σχέδιο ΑΘΗΝΑ. Μπορεί να μας εξηγήσει γιατί, όχι μόνο διατήρησε ένα θνησιγενές τμήμα στη Λαμία, αλλά ίδρυσε ακόμη ένα με το ίδιο γνωστικό αντικείμενο στην ίδια πόλη; Μπορεί να εξηγήσει στην κοινωνία γιατί διατήρησε τμήματα χωρίς σπουδαστές σε ορισμένες επαρχιακές πόλεις και γιατί δεν δημιούργησε το Αττικό Πανεπιστήμιο με την σύμπτυξη των μονοθεματικών πανεπιστημίων της Αττικής, πλην ΕΜΠ και ΟΠΑ; Προσωπικά, δεν γενικολογώ. Το 2010 δημοσιοποίησα τις απόψεις μου για το σχέδιο ΑΘΗΝΑ (ή σχέδιο Καλλικράτης), οι οποίες είναι αναρτημένες εδώ και στο protagon.

Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ο κ. Αρβανιτόπουλος συνεχίζει να συμπεριφέρεται με βάση τις πρακτικές που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία (οικονομική, πνευματική και κοινωνική). Δηλαδή την πρόταξη του ατομικού και κομματικού συμφέροντος έναντι αυτού της χώρας, εξυγιαίνοντας και μεταρρυθμίζοντας το πολιτικό σύστημα, επιβάλλοντας την αξιοκρατία και επιβραβεύοντας την αριστεία.

Το δυστύχημα μάλιστα δεν είναι ότι η παρούσα Κυβέρνηση αρνείται να αλλάξει νοοτροπία, διορίζοντας (τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ) τα δικά της παιδιά σε θέσεις κλειδιά. Το μεγάλο δυστύχημα για τη χώρα είναι ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι πλέον αφερέγγυα από τη σημερινή Κυβέρνηση, επικίνδυνη και έτοιμη – εφ’ όσον παρ’ ελπίδα αποκτήσει την πλειοψηφία - να διαλύσει τα πανεπιστήμια, αν θεωρήσουμε ότι οι θέσεις της εκφράζονται στο νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή τον Σεπτέμβριο 2012. Έτσι, ο κ. Αρβανιτόπουλος αισθάνεται ασφαλής στο θώκο του, αφού η ρήση «το μη χείρον βέλτιστο» αποτελεί τον οδηγό των προτιμήσεών μας. Εκτός αν αφυπνιστεί το 30% των πολιτών, οι οποίοι στις δημοσκοπήσεις δηλώνουν «αναποφάσιστοι, άλλο κόμμα, δεν απαντώ» και δημιουργήσουν ένα νέο πόλο. Τότε το κύμα αυτό θα σαρώσει όλους εκείνους που παίζουν ακόμη το γνωστό και απαξιωμένο στη συνείδηση του λαού παιχνίδι εξουσίας.
 

*Ο Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι Καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης

http://www.protagon.gr/