Η Ελλάς αποχωρούσα

Να μην σε διαπερνά τίποτε, να μην σε ενδιαφέρει τίποτε, να μην σε πονάει τίποτε. Αυτό είναι το τρίπτυχο της νεοελληνικής πολιτικής φιλοσοφίας με σημαντικότερο εκπρόσωπό της τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και υπουργό Εξωτερικών, Βαγγέλη Βενιζέλο. Ένα μοναδικό φαινόμενο πολιτικού που δίνει μεγαλύτερη σημασία στο αν ο κεφτές θα είναι διπλοτηγανισμένος από το αν το σύνορο της χώρας πήρε τον κατήφορο και έφθασε στην Πελοπόννησο. Ο πολιτικός, καθρέπτης των νεοΕλλήνων, που τίποτε μεμπτό δεν βλέπει σε προκλήσεις γειτόνων αλλά και σε δολοφονίες αμάχων Ελλήνων που τούς έλαχε να έχουν υπερασπιστή των αδίκων θανάτων τους έναν πολιτικό τέτοιου μεγέθους κυριολεκτικά.

Για τον Βενιζέλο δεν έγινε τίποτε με την πρόκληση των Αλβανών, τόσο των οπαδών της εθνικής τους ομάδας, όσο και από τις δηλώσεις μετά τα επεισόδια στο Βελιγράδι, του πρωθυπουργού τους Ράμα. Δεν έγινε απολύτως τίποτε που να προσβάλλει την αξιοπρέπεια και την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Τίποτε απολύτως, παρά μόνο ένα συμβάν «θερμοκέφαλων» φίλων και συμμάχων. Αντιθέτως μέσω της ανακοίνωσής του ο υπουργός βρίσκει το συμβάν με την σημαία της «μεγάλης Αλβανίας» μία ευκαιρία να «δώσουν ισχυρή την αίσθηση της περιφερειακής σταθερότητας και της κοινής ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ προοπτικής όλων των χωρών της περιοχής». Όσο για τα σύνορα, ο υπουργός Εξωτερικών τα θεωρεί απλά «υφιστάμενα σύνορα». Υφιστάμενα σημαίνει σε μετάφραση «σήμερα είναι αυτά, αύριο θα είναι άλλα».

Καμία κουβέντα δεν βγήκε από το άλλοτε λαλίστατο στοματάκι του για τις απειλές εναντίον των Ελλήνων στο χωριό Δερβιτσάνη του Αργυρόκαστρου από τους ευρωπαϊστές Αλβανούς, «φίλους και συμμάχους». Αν σου συμπεριφέρονται έτσι οι φίλοι και σύμμαχοι, υπουργέ μου, πώς να περιμένουμε να μάς συμπεριφέρονται οι εχθροί και αντίπαλοι; Μήπως να κουβαλάνε τα κεφάλια Ελλήνων σε πασσάλους και να τα περιφέρουν βόλτα στα σοκάκια με ζουρνάδες και νταούλια ανεμίζοντας την σημαία της τιμημένης Ε.Ε ; Όπως παρέλασαν κάποτε οι λευκοφεσίτες Αλβανοί μπροστά στον Χίτλερ;

Από την άλλη βέβαια, τι μπορεί να πει ο υπουργός Εξωτερικών όταν δολοφονούνται Έλληνες από φασιστικά στρατεύματα στην Μαριούπολη, όταν εσύ ως εκπρόσωπος της Ελλάδας κατέθετες στεφάνια στην μνήμη ναζιστοπαρακρατικών Ουκρανών δύο μήνες πριν, κρατώντας ενός λεπτού σιγή να τους τιμήσεις. Δεν γίνεται από τη μια να προσκυνάς στον τάφο ναζιστών και την άλλη να ζητάς τα ρέστα για τα θύματα -Έλληνες των ναζιστών! Θα σε πουν διπρόσωπο κι εσύ ως πολιτικός είσαι απλά διπλωμάτης. Μονόφθαλμος διπλωμάτης με τάση το δεξί σου μάτι να βλέπει μόνο εκεί που ζει το αφεντικό που σε συντηρεί. Στις Βρυξέλλες.

Αλλά είπαμε, πρέπει να τα βλέπουμε όλα όπως ο δημοκρατικά εκλεγμένος εκπρόσωπος της κυβέρνησης Βενιζέλος. Έτσι λοιπόν να κλείσουμε τα μάτια μας όταν οι Έλληνες εκλεγμένοι εκπρόσωποι στο ευρωκοινοβούλιο ψήφισαν ΚΑΤΑ στην πρόκληση συζήτησης για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Τα ευρωπαϊκά κόμματα του Σοσιαλισμού και του Νεοφιλελεύθερου Συντηρητισμού που ανήκουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι έδωσαν εντολή στους υπαλλήλους τους Έλληνες (;) ευρωβουλευτές να σταματήσουν και αυτοί διά της ψήφου τους κουβέντα να μην γίνει για το τι έκανε η ναζιστογερμανία και οι σύμμαχοί της στην Ελλάδα. Τσιμουδιά γιατί τώρα είμαστε Ευρώπη ενωμένη και  προσκυνημένοι.

Σκοτώστε όσους Έλληνες θέλετε, τρομοκρατήστε όσους Έλληνες γουστάρετε, αλλάξτε τα σύνορα όσο σάς βολεύει, αφαιρέστε από τη Μνήμη ό,τι άρρωστο έκανε το απάνθρωπο κύτταρό σας, αλλά προς  παντοδύναμου Χίτλερ θεού σας, μην μάς βγάλετε έξω από την Ευρώπη.

Για να αποδείξουν ότι όλα ξεχνιούνται και ότι η μνησικακία είναι κάτι που σε κρατάει πίσω από την πρόοδο και την ανάπτυξη ακόμη και η ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας (ένα κομμάτι του σκληρού πυρήνα του κράτους όπως δήλωναν οι δικαστικοί), τίμησαν 13 ημέρες πριν την ημέρα μνήμης του ΟΧΙ, τον Χέλμουτ Σμιτ. Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών ο πρώην υπαξιωματικός του πυροβολικού του Χίτλερ. Δεν συνάδει να ψηφίζεις ΥΠΕΡ της συζήτησης για το τι έκαναν στην Ελλάδα τα ναζιστικά στρατεύματα και από την άλλη να τιμάς έναν από αυτούς που συνέβαλλαν στην θηριωδία. Προτιμάμε το δεύτερο. 

Τιμή και δόξα στους Σμιτ, στους Ελληνοφάγους, στους εκλεγμένους ευρωτσολιάδες, στους δημοκράτες Έλληνες παλαμακιστές, στους Βενιζέλους της ζωής μας. Το Χρυσούν Αριστείον Ανανδρείας πραγματικά το αξίζετε.

Γιάννης Λαζάρου