Καταδικάζω αλλά ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Του Θανάση Χειμωνά

Δυστυχώς, είχαμε συνέχεια στο σίριαλ «Κόμματα του Δημοκρατικού Τόξου love ναζήδες». Χθες λοιπόν (ή μάλλον προχθές αφού είναι περασμένες δώδεκα) έσκασε μύτη, αρχικά στα σόσιαλ μίντια και εν συνεχεία στο ευρύτερο διαδίκτυο, μια φωτογραφία της γνωστής βουλεύτριας (που θα’ λεγε και η Ζωίτσα) της Νέας Δημοκρατίας Έλενας Ράπτη να ποζάρει κατενθουσιασμένη πλάι στους κ.κ. Νίκο Μιχαλολιάκο και Ηλία Παναγιώταρο. Όπως δε μας πληροφορούσε η ίδια το τρυφερό αυτό ενσταντανέ προερχόταν από πρόσκληση που τους είχε απευθύνει η ίδια για μια εκδήλωση για την παιδική κακοποίηση. Αν έχετε τον Θεό σας δηλαδή…

Υπό Κ.Σ. σε τούτο εδώ το άρθρο θα διαβάζατε ένα δριμύτατο Κατηγορώ κατά της Ράπτη. Για το ξέπλυμα δύο πρωτοκλασάτων –και υπόδικων μην το ξεχνάμε- στελεχών της Χ.Α. Για μια κίνηση η οποία στην καλύτερη περίπτωση κρύβει εξοργιστική αφέλεια, στη χειρότερη δε, αποτελεί αισχρή απόπειρα ψηφοθηρίας. Και όλα αυτά μάλιστα από προβεβλημένο στέλεχος κόμματος το οποίο διαθέτει εξαιρετικά βεβαρυμένο παρελθόν σε νταραβέρια με νεοναζί (Μπαλτάκος κ.ο.κ.)

ΟΜΩΣ

Καλό θα είναι να εξετάσουμε λίγο και το παρασκήνιο. Η φωτογραφία της Ράπτη με τους χρυσαυγίτες κυκλοφόρησε με καθυστέρηση δύο εβδομάδων από γνωστό όψιμο φιλοσυριζαίο ο οποίος, φυσικά, είχε κάνει τουμπεκί για τα όργια στο Καστελόριζο. Γιατί τόσο αργά;

Θα σας απαντήσω εγώ. Είναι ξεκάθαρο πως από τη στιγμή που διέρρευσε η είδηση για την ανίερη συμμαχία του Καστελόριζου τα συριζοτρόλ άρχισαν να «χτενίζουν» τα προφίλ των «αντιφρονούντων» για να βρουν κάτι που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στο φλερτ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την Χρυσή Αυγή και τις φωτογραφίες με τον Κασιδιάρη, την Αυλωνίτου, τον Καμμένο και τ’ άλλα παιδιά. Για να χρειαστεί να φτάσουν δεκαπέντε μέρες πίσω και μάλιστα να καταλήξουν στην –όχι ιδιαιτέρως «σεσημασμένη»- Ράπτη φαίνεται πως τα συντρόφια δούλεψαν σκληρά και υπερωρίες μέχρι να ανακαλύψουν κάτι. Ας τους το αναγνωρίσουμε.

Όσο λοιπόν και να καταδικάζουμε την απαράδεκτη πράξη της Ράπτη δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μπει στην ίδια μοίρα με την ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της ναζιστικής Χρυσής Αυγής από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα στο Καστελόριζο. Άλλο είναι μια ενέργεια ενός μεμονωμένου βουλευτή και άλλο η συνολική στάση ενός κόμματος, το οποίο μάλιστα δηλώνει αριστερό και «αντίφα».

Η τακτική του συμψηφισμού υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά της συριζαίικης χυδαιότητας τα τελευταία έξι χρόνια. «Κλαίτε για τους νεκρούς της Μαρφίν αλλά δεν λέτε τίποτα για εκείνους της ΕΡΤ» (!), Μας λέτε για το τρίτο μνημόνιο αλλά ξεχνάτε πόσες φορές κόψατε τις συντάξεις». «Σας ενοχλεί το Καστελόριζο αλλά όταν κυβερνούσατε με τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη ήταν καλά». Όχι φίλοι μου. Κανένας συμψηφισμός με δαύτους. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μακράν η χειρότερη στην ιστορία της Μεταπολίτευσης. Και, για να έρθουμε στο θέμα μας, το συγκεκριμένο κόμμα είναι το μοναδικό που ξέπλυνε με κάθε επισημότητα τους δολοφόνους του Παύλου Φύσσα.