Αποχαιρετισμός στο Χρόνο που φεύγει... Καλή Χρονιά .!

Λίγες στιγμές απομένουν για να  δύσει το παλιό και  ν ανατείλει το καινούργιο.  Ευκαιρία για απολογισμό, ανάκατες  σκέψεις που μας κυνηγάνε . Με όσα βιώσαμε το 2019, αλλά και τη δεκαετία που κλείνει απόψε τον κύκλο της, σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο η χαρούμενη και αισιόδοξη γραφή μας γίνεται στεγνή, θλιμμένη, μελαγχολική… ένα απλό «γιατί» στοιχειώνει τις σκέψεις μας.

Γίναμε φτωχότεροι όχι μόνο όσον αφορά την  οικονομική δυσπραγία και τη φτώχεια που οδηγήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, αλλά θρηνήσαμε και  σημαντικές απώλειες προσωπικοτήτων  των γραμμάτων των τεχνών και  του πολιτισμού  μέσα σε αυτή τη δεκαετία..που φεύγει.! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: Τον Μανώλη Ρασούλη, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Νίκο Παπάζογλου, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Θανάση Βέγγο, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Ντίνο Κατσουρίδη, την Λουκία Ρικάκη, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα , τον Γιάννη Σπανό, τον Θάνο Μικρούτσικο μαζί με τόσες άλλες μεγάλες απώλειες που είχαμε.. Δυσαναπλήρωτο το κενό που άφησαν ....με το έργο τους όμως να παραμένει ζωντανό και να μας συντροφεύει για πολλά πολλά χρόνια ακόμη στις δύσκολες  ατραπούς στο διάβα της ζωής μας.. !

Όσο κι αν προσπαθήσαμε να  γνωρίσουμε  τους δίπλα μας καλύτερα  από τις ματιές τους κι από τους ήχους της ψυχής τους, δε καταφέραμε μάλλον να μάθουμε,  , να διαβάζουμε  τις λεπτομέρειες στα μάτια και στις ψυχές τους… Ίσως γιατί αναλωθήκαμε σε αλισβερίσια επιβίωσης και  καθωσπρεπισμού… Και έπρεπε να έρθει η φτώχεια, η δυστυχία, και η μιζέρια για να αρχίσουμε να ακούμε τους πρώτους ψιθύρους από τους ήχους της ψυχής μας. Φοβάμαι ότι υπάρχουν και άλλοι ήχοι..

 

Τα συναισθήματα της χαράς και της λύπης,  της ελπίδας και της απογοήτευσης  εναλλάσσονται. Αναζητάμε  το φως στην άκρη του τούνελ ο καθένας με το δικό του τρόπο. Θέλουμε να ζήσουμε το δικό μας παραμύθι όπου όλα εξηγούνται απλά και με νόημα και με τη νίκη του καλού που υπερισχύει πάντα στο τέλος…

Άλλος ένας χρόνος φεύγει… άλλος ένας χρόνος έρχεται… Καινούριος χρόνος και παλιός σμίγουν στο σταυροδρόμι… Άραγε θα φέρει τη χαρά, την ευτυχία, την αλήθεια,  την αγάπη  που περιμένουμε ακόμη;

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης έγγραψε:  «Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται εμπροστά μας σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα…».

Ας προσπαθήσουμε όλοι μας να γίνουμε καλύτεροι  άνθρωποι.! Για τον συνάνθρωπο, για την πατρίδα μας ..! Ας αγωνιστούμε ο κάθε ένας μας από το δικό του μετερίζι   για μια κοινωνία πιο δίκαιη και αλληλέγγυα προς τον αδύναμο, για καλύτερες μέρες για εμάς και τις επόμενες γενιές.

Ας είναι το 2020 και η νέα δεκαετία που μόλις ανατέλλει καλύτερη για όλους μας αλλά  και για τον καθένα ξεχωριστά.

Καλή Χρονιά με υγεία...!

Σταύρος Φυντικάκης