Ο Μητσοτάκης πήρε τα βουνά…

Η εικόνα ενός πρωθυπουργού που ατενίζει τις βουνοκορυφές από το Μέτσοβο, σκεπτόμενος τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας καλλιεργείται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. ‘Όμως άλλα πράγματα απασχολούν πρωτίστως της ηγεσία της Ν.Δ. Και δεν είναι καθόλου ευχάριστα…

Γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος  

  

Η εικόνα ενός πρωθυπουργού που ατενίζει τις βουνοκορυφές από το Μέτσοβο, σκεπτόμενος τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας καλλιεργείται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. ‘Όμως άλλα πράγματα απασχολούν πρωτίστως της ηγεσία της Ν.Δ. Και δεν είναι καθόλου ευχάριστα…

Μια αναφορά της Φώφης Γεννηματά, η οποία όταν συναντήθηκε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο πρωθυπουργός της εκμυστηρεύθηκε πως κατά την διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών θα αποφασίσει για το πρόσωπο που θα προτείνει για την προεδρία της Δημοκρατίας έχει πυροδοτήσει τον σχετικό θόρυβο.

Άρθρα επί άρθρων γράφονται στις εφημερίδες και στις ιστοσελίδες με τα σενάρια να «δίνουν και να παίρνουν». Στην σχετική φημολογία εμπλέκονται μια ντουζίνα πρόσωπα: Από τον Προκόπη Παυλόπουλο και το ενδεχόμενο να ανανεωθεί η θητεία του, έως στελέχη του (ακρο)κεντρώου χώρου όπως η Άννα Διαμαντοπούλου η ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ακαδημαϊκοί ή ανώτατοι δικαστικοί (Μαρία Ευθυμίου , Βασίλης Σκουρής) έως την πιθανότητα μιας «σκληρής» παραταξιακής υποψηφιότητας που μπορεί να είναι ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το θέμα της εκλογής προέδρου δεν είναι αδιάφορο για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

Όμως ας μην ξεχνάμε ότι με την αλλαγή των επίμαχων άρθρων του Συντάγματος στην αναθεώρηση που ολοκληρώθηκε πριν λίγες εβδομάδες δεν τίθεται θεσμικό θέμα ούτε διακυβεύεται η κυβερνητική θητεία. Η εκλογή προέδρου έχει αποσυνδεθεί πλήρως από την διάλυση της Βουλής. Έτσι η Νέα Δημοκρατία έχει την θεσμική άνεση να εκλέξει πρόεδρο είτε με 200 και πλέον βουλευτές, εφόσον επιλέξει ανάλογη υποψηφιότητα είτε με 151έναν η και με ακόμη λιγότερους στην περίπτωση δύο υποψηφιοτήτων. Επίσης με δεδομένο ότι η θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου λήγει τον Μάρτιο διαθέτει και την χρονική άνεση δύο σχεδόν μηνών προκειμένου να αποφασίσει και να ανακοινώσει τον εκλεκτό της.

Ουσιαστικά το μόνο που θα κριθεί στην προεδρική εκλογή είναι το «προφίλ» που θέλει να οικοδομήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αν θα είναι δηλαδή ένα «ενωτικό» προφίλ που θα σηματοδοτηθεί με την επιλογή προσώπου κοινής αποδοχής, κάτι που ζητούν αρκετοί γαλάζιοι βουλευτές ή αν θα είναι μια επιλογή που θα υποδειχθεί με κριτήριο τις εσωκομματικές ισορροπίες ή ακόμη και τις σχέσεις με το Κίνημα Αλλαγής που έχει ζητήσει προοδευτικό υποψήφιο. Έτσι λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάλλον δεν έχει την …ψυχολογική ανάγκη να «πάρει τα βουνά» προκειμένου να καταλήξει στην απόφαση του, ούτε έχει ένδεια επιλογών. Αντιθέτως η ηγεσία της Ν.Δ διαθέτει κάθε ευχέρεια να «κάνει το παιχνίδι της».

Υπάρχουν όμως άλλα ζητήματα που όπως φαίνεται είναι αρκετά πιο πιεστικά:

Στο θεσμικό επίπεδο τη ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας απασχολεί πολύ περισσότερο το ζήτημα του εκλογικού νόμου. Έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει να «βγάλει από την μέση» την απλή αναλογική με την οποία θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές. Έτσι κομβικό ζήτημα για την κυβέρνηση είναι να αναζητήσει τους τρόπους που θα πείσει το Κίνημα Αλλαγής να συμπράξει μαζί της για έναν νέο εκλογικό νόμο μια και ΝΔ-ΚΙΝ.ΑΛ διαθέτουν μαζί 200 βουλευτές. Επίσης θρυλείται πως υπάρχουν εισηγήσεις στην κυβέρνηση για την αναζήτηση μιας νομικής φόρμουλας για έναν εκλογικό νόμο στον οποίο θα μπορούσε να συμφωνήσει ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα ο αρμόδιος υπουργός Τάκης Θεοδωρικάκος όπως και ο «νομικός νούς» της κυβέρνησης, ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, που θα αναλάβουν αυτή την δύσκολη υπόθεση έχουν ήδη καλλιεργήσει το προφίλ των συναινετικών προσωπικοτήτων. Ο πρώτος με τον νόμο για την ψήφο των απόδημων αφού πέτυχε ο νόμος αυτός να ψηφιστεί με 292 θετικές ψήφους και ο δεύτερος με τους χαμηλούς τόνους που υιοθετεί και τις αποστάσεις που τηρεί από κυβερνητικές ακρότητες (ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο μόνος που έχει μιλήσει δημόσια για υπερβολές της αστυνομίας).

Το δεύτερο ζήτημα που απασχολεί την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας το έχει ομολογήσει η ίδια στο τελευταίο υπουργικό Συμβούλιο. Εκεί που ξεκαθαρίστηκε πως από την αρχή του 2020 η κυβέρνηση στοχεύει σε ένα νομοθετικό «τσουνάμι» με στόχο βασικά εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα. «Πρό των πυλών» του κοινοβουλίου βρίσκονται ήδη τα νομοσχέδια για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και την έλευση των ιδιωτικών επιχειρήσεων στους αγροτικού συνεταιρισμούς. Επίσης στην τελική ευθεία βρίσκεται και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο για το οποίο έχει μιλήσει ξεκάθαρα ο υφυπουργός Εργασίας Νότης Μηταράκης λέγοντας ότι στοχεύει στην δημιουργία μιας αγοράς της τάξης των 50 δις ευρώ, περιγράφοντας την σταδιακή μεταφορά της επικουρικής ασφάλισης στον ιδιωτικό τομέα, είτε απευθείας είτε μέσω κινήτρων.

Το τρίτο θέμα που – εμφανώς – βρίσκεται ψηλά στις κυβερνητικές προτεραιότητες είναι φυσικά η μεγαλύτερη εμπλοκή της στα γεωπολιτικά παιχνίδια που εξυφαίνονται στην νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η ταχύτατη υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό East Med με την σύμπραξη του Ισραήλ, της Ιταλίας και της Κύπρου που θα ολοκληρωθεί μέσα στον Ιανουάριο το πιστοποιεί, ενώ ενισχύεται και εμπλοκή με τους σχεδιασμούς της Γαλλίας για την ευρύτερη περιοχή.