Παπάκι και Wi-Fi...

Του Γιάννη Παντελάκη

Πρέπει να ήταν το 1985, προεκλογική περίοδος, αρχές καλοκαιριού. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσπαθεί να προσελκύσει ψηφοφόρους μ’ έναν απόλυτα... φαύλο τρόπο (υπενθύμιση αναγκαία για όσους σήμερα ομνύουν στη σοφία του και την απέχθειά του στον λαϊκισμό). Υπόσχεται φθηνότερα αυτοκίνητα! Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, βασικός αντίπαλος που μάλιστα ήδη βρίσκεται μια τετραετία στην εξουσία, υπόσχεται «ακόμα καλύτερες ημέρες», μ’ ένα όμορφο κοριτσάκι σε γιγαντοαφίσες. Μια ομάδα ψηφοφόρων του δεύτερου, ανακαλύπτει ένα σύνθημα για ν’ απαντήσει στα φθηνά αυτοκίνητα του Μητσοτάκη. «Καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη»! Εμπνευσμένο, σίγουρα. Δεν ξέρω αν συνέβαλλε καθοριστικά στην εκλογική ήττα του Μητσοτάκη, ξέρω ότι ως σύνθημα κυριάρχησε για πολλά χρόνια από τότε.

Όταν άκουσα προχθές το βράδυ τον Α. Σαμαρά να υπόσχεται δωρεάν Wi-Fi από την επόμενη χρονιά, αυτόματα μου ήρθε στον νου το σύνθημα με το παπάκι. Οι χρήστες του διαδικτύου άρχισαν να ειρωνεύονται την υπόσχεση («Άσε τα Wi-Fi και δώσε στον λαό να φάει» ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά σχόλια), αλλά κανένα από αυτά τα σχόλια δεν άγγιξε τους εμπνευσμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το 1985. Άλλη εποχή, άλλα συνθήματα.

Όπως άλλωστε και άλλη εποχή, άλλες υποσχέσεις. Ωστόσο, η ίδια δημαγωγία, ο ίδιος λαϊκισμός, ο ίδιος παλαιοκομματισμός, ο ίδιος επικοινωνιακός εντυπωσιασμός. Όλα τα στοιχεία εκείνα δηλαδή, που βύθισαν τη χώρα, τη χρεοκόπησαν, την οδήγησαν στην απόλυτη καταστροφή. Όπως φαίνεται, αυτά τα στοιχεία μας διακρίνουν διαχρονικά. Όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικού προσωπικού, αλλά και ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας, το οποίο επιβραβεύει αυτά τα στοιχεία. Ας το παραδεχτούμε, δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Η χώρα, με τη συναίνεση πολλών, πορεύεται με αυτό τον τρόπο.

Δεν ξέρω αν οι εποχές είναι συγκρίσιμες. Τότε, η χώρα γνώριζε ενός είδους ευημερία με δανεικά. Δανεικά που πήγαιναν σε μίζες, σε προμήθειες, σε καταναλωτικά είδη, σε πλαστή ανάπτυξη. Είναι τα δανεικά που καλούμαστε σήμερα να ξεπληρώσουμε και με τα οποία μας χρέωναν οι κυβερνήσεις. Με τη συναίνεσή μας πάντοτε - τη συναίνεση πολλών, για την ακρίβεια. Σήμερα, η χώρα γνωρίζει την απόλυτη χρεοκοπία. Σχεδόν σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στο οικονομικό. Ολοένα και μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες οδηγούνται στην ανέχεια, η φτώχεια θεριεύει, οι πιο παραγωγικές ηλικίες οδηγούνται στο περιθώριο ή το εξωτερικό, η ανάγνωση των αιτιών της κρίσης αποδίδεται ακόμα και σε ψεκασμούς! Η παρακμή μοιάζει ανυπέρβλητη. Και απέναντι σε όλο αυτό το σκηνικό, ο πρωθυπουργός της χώρας υπόσχεται «μετά βεβαιότητας μάλιστα, αφού το μελέτησα», όπως μας είπε, πως σ’ έναν χρόνο θα έχουμε όλοι δωρεάν ασύρματη πρόσβαση στο ίντερνετ.

Την εξαγγελία του ο πρωθυπουργός τη φύλαγε για το τέλος, λίγο πριν ολοκληρωθεί η συνέντευξη. Προφανώς θεωρώντας πως πρόκειται για μια υπόσχεση θεμελιώδους σημασίας, την επένδυσε με τα σχετικά επιχειρήματα. «Οι νέες τεχνολογίες είναι ο τομέας όπου μπορούν να αναληφθούν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες από νέους. Η χώρα μας διαθέτει "μυαλά" και έμψυχο δυναμικό που μπορούν να πετύχουν θαύματα σε αυτόν τον τομέα. Υπάρχουν ήδη πολλά εντυπωσιακά παραδείγματα». Πράγματι, υπάρχουν εντυπωσιακά παραδείγματα και εντυπωσιακά μυαλά σ' αυτή τη χώρα. Αλλά το πρόβλημά τους δεν είναι τα 10 ή 15 ευρώ που καταβάλλουν για πρόσβαση στο ίντερνετ. Το πρόβλημά τους είναι η ανυπαρξία ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Το πρόβλημά τους είναι ο λαϊκισμός με τον οποίο διαχειρίζονται τις τύχες τους, τις τύχες μας, οι πολιτικοί...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών