Κι’ όμως ο Βενιζέλος είχε δίκιο…

Γράψαμε πρόσφατα ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευ.Βενιζέλος φέρει προσωπική ευθύνη για το ρωσικό εμπάργκο στα ελληνικά προϊόντα, καθώς υπήρξε ένας από τους αρχιτέκτονες των ευρωπαϊκών κυρώσεων προς την Ρωσία.

Και επιμένουμε.

Αυτό που είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς είναι γιατί οι θιασώτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης του ασκούν τόσο σκληρή κριτική.

Η απόφαση επιβολής κυρώσεων προς τη Ρωσία αποτελεί μια από τις σπάνιες αποφάσεις που προωθούν την πολιτική ολοκλήρωση της Ενωμένης Ευρώπης θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά συμφέροντα συγκεκριμένων κύκλων της Ε.Ε.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η πολιτική αυτή απόφαση προωθήθηκε παρά το γεγονός ότι πλήττει όχι μόνο την ευρωπαϊκή περιφέρεια, όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά ακόμη και την Γερμανία – όπως αποδεικνύειπρόσφατη ανάλυση του Spiegel.

Προς τι λοιπόν το μίσος; Ως προεδρεύων υπουργός εξωτερικών ο Βενιζέλος έθεσε το πολιτικό πάνω από το οικονομικό, σφυρηλατώντας σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών.

Το γεγονός ότι αυτή η «αλληλεγγύη» είχε ως στόχο την επιβολή μιας φασιστικής κυβέρνησης στην Ουκρανία, είναι απόλυτα συμβατό με το βαθιά αντιδημοκρατικό πνεύμα της ΕΕ και δεν πρέπει να μας ξενίζει.

Πρόκειται για την ίδια Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία όχι μόνο έχει εξαφανίσει και τα τελευταία ψήγματα δημοκρατικής νομιμοποίησης στο εσωτερικό της (αποδυνάμωση του ευρωκοινοβουλίου, επιβολή κυβερνήσεων μη εκλεγμένων τεχνοκρατών σε Ιταλία και Ελλάδα, καταπάτηση των αποφάσεων των δημοψηφισμάτων κτλ) αλλά εξάγει και δικτατορία προς το εξωτερικό (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την άρνηση του αποτελέσματος των τελευταίων Παλαιστινιακών εκλογών και την άμεση χρηματοδότηση της ισραηλινής κατοχής παλαιστινιακών εδαφών).

Η μήπως οι Έλληνες αγρότες περίμεναν τον Βενιζέλο για να καταστραφούν από την Ε.Ε; Ας ρίξουμε μια ματιά στις επιπτώσεις που είχε η Κοινή Αγροτική Πολιτική στην γεωργική παραγωγή της χώρας από ένα παλαιότερο κείμενο του Alfavita.gr:

- το αγροτικό εισόδημα στη χώρα μας, στο διάστημα 2000-2005 (με κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ), μειώθηκε κατά 17,9%,
- το 40% των αγροτικών νοικοκυριών ζεί σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας,
- οι αποφάσεις του ΠΟΕ και της Συνόδου της Λισσαβόνας που καθορίζουν τους όρους της «ανταγωνιστικότητας» πέρα από τα όρια αντοχής των αγροτικών κοστολογίων, ανοίγοντας διάπλατες τις πόρτες της Κοινότητας για αθρόες εισαγωγές από Τρίτες χώρες, με τις οποίες τα ισχυρά κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν ιδιαίτερες διμερείς σχέσεις από την εποχή της αποικιοκρατίας,
- το 90% των κονδυλίων για αγροτικές δράσεις των προγραμμάτων του Γ΄ ΚΠΣ το πήραν οι ιδιωτικές βιομηχανίες τροφίμων και μόνο το 10% πήραν οι συνεταιρισμοί και οι δημοτικές επιχειρήσεις.
- το έλλειμμα του Αγροτικού Εμπορικού Ισοζυγίου για το 2009, έφθασε τα 2,4 δις €. Το έλλειμμα αυτό είναι πραγματικά δυσθεώρητο αν κρίνει κανείς ότι το 1980 (μία χρονιά πριν την ένταξη της χώρας μας στην –τότε- ΕΟΚ), υπήρχε ένα πλεόνασμα της τάξεως των 6,8 δις δρχ. από τις εξαγωγικές δραστηριότητες σε καπνό, σταφίδα, λάδι, σύκα, πορτοκάλια, κ.α.

Πιο απλά, τα 250 εκατομμύρια ευρώ που θα χάσει η Ελλάδα από το ρωσικό εμπάργκο είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με τη δομική καταστροφή της ελληνικής αγροτικής παραγωγής από τις πολιτικές της ΕΕ και των λόμπι που την ελέγχουν.

Ο Βενιζέλος εργάστηκε προς το συμφέρον μιας πολιτικά ενωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν αυτή η Ε.Ε. δεν σας αρέσει… να φύγετε, να πάτε αλλού.

Δεν μπορείτε να έχετε και τη δημοκρατία ολόκληρη και την ΕΕ χορτάτη.

Άρης Χατζηστεφάνου

http://info-war.gr/