Αμφότεροι δεν τίμησαν τους ρόλους τους. Τα σύνδρομα ανωτερότητας μπλέχτηκαν με την… έκρηξη τεστοστερόνης κι οι θεσμοί έγιναν μαλλιά κουβάρια.
Αντώνης Σαμαράς και Ζωή Κωνσταντοπούλου εκτόξευσαν χθες το βράδυ στη Βουλή τα πολιτικά τους «εγώ» και διέλυσαν το εθνικό «εμείς». Ακούσια, ενδεχομένως, η πρόεδρος της Βουλής, που ψάχνει ακόμη το ζύγι ανάμεσα στη γοητεία της έδρας και την πολιτική ευθύνη – εκούσια ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μετρά σταθερά την πολιτική του ύπαρξη σε δράμια παλαιοκομματικής μαγκιάς.
Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: Για μια ακόμη φορά τίναξαν στον αέρα την προσπάθεια του πρωθυπουργού να στείλει στην Ευρώπη ένα κρίσιμο μήνυμα εθνικής ενότητας και συναίνεσης. Κι έμειναν κι οι δύο στα γραφικά μετόπισθεν των καιρών και των προκλήσεων.
Η μεν κυρία Κωνσταντοπούλου να υπερασπίζεται υπερηφάνως τα ιερά και όσια του μη σεξισμού και του κανονισμού της Βουλής, ο δε κύριος Σαμαράς να αποχωρεί μαινόμενος και να αποθεώνει τους απανταχού «Παπασταύρου» της (κάθε) λίστας Λαγκάρντ. Και να βρίσκει βολικό άλλοθι για να ξεφορτωθεί τη συναίνεση που, έτσι κι αλλιώς, του φέρνει ναυτία.
Οι διάλογοι, τα κλειστά μικρόφωνα, η αποχώρηση
Για την ιστορία (;), η κόντρα τους παίχτηκε σε δύο πράξεις. Η πρώτη ξεκίνησε όταν ο Αντώνης Σαμαράς υπερασπιζόμενος τον σύμβουλό του Σταύρο Παπασταύρου (που ελέγχεται για καταθέσεις στη λίστα Λαγκάρντ) δήλωσε: «Εγώ είμαι της ευθείας, της αντρικής σχολής».
Ζ. Κωνσταντοπούλου: «Διατυπώσεις ρατσιστικές και σεξιστικές δεν θα ξανακουστούν σε αυτή τη Βουλή. Οφείλατε να είστε εγκρατής».
Α. Σαμαράς: «Εγώ λογοκρισία δεν δέχομαι»
Ζ. Κωνσταντοπούλου: «Ανοίξτε το μικρόφωνο στον κ. Σαμαρά γιατί αισθάνεται ότι λογοκρίνεται μετά από 27 λεπτά».
Α. Σαμαράς: «Εγώ δεν δέχομαι λογοκρισία, δεν δέχομαι λογοκρισία για αυτό το κόμμα. Είμαι σε αυτή την αίθουσα 27 χρόνια. Τέτοια συμπεριφορά δεν έχω ξαναδεί από κανέναν πρόεδρο της Βουλής. Δεν έχω μιλήσει τόσο καιρό. Δεν δέχομαι τέτοια συμπεριφορά για αυτό το κόμμα που έδωσε τα πάντα για τη δημοκρατία και το ύφος αυτού του Κοινοβουλίου. Τελειωμένα. Τέτοια συμπεριφορά δεν δεχόμαστε και το εννοώ».
Η δεύτερη (και… τελειωτική) πράξη, ήρθε όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου έδωσε το λόγο, επί προσωπικού στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γιώργο Κατρούγκαλο.
Ο κ. Σαμαράς αντέδρασε έντονα, ενώ και οι Άδωνις Γεωργιάδης και Ευάγγελος Μεϊμαράκης διαμαρτυρήθηκαν για παράβαση του κανονισμού.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου απάντησε λέγοντας στον Αντώνη Σαμαρά: «Μην απευθύνεστε στο προεδρείο απειλητικά», ενώ, απευθυνόμενη στον Άδωνι Γεωργιάδη του είπε «Γιατί φωνάζετε κύριε Γεωργιάδη; Ανησυχήσατε για τις αναφορές στη λίστα Λαγκάρντ;».
Σ’ αυτό το σημείο ο Αντώνης Σαμαράς άρχισε να φωνάζει μιλώντας για «γελοιοποίηση», ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης μπήκε στο χορό προειδοποιώντας ότι θα αποχωρήσει και, κάπου εκεί, έκλεισαν τα μικρόφωνα της Βουλής για να ακολουθήσει γενικό χάος και η αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας.
Η δήλωση Σαμαρά
Αφού αποχώρησε, δε, από την αίθουσα, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε την εξής δήλωση:
«Ήρθαμε στη Βουλή για να στηρίξουμε την Ελλάδα, σε μια κρίσιμη διαπραγμάτευση, κάτι το οποίο όπως γνωρίζετε, δεν έχει κάνει ποτέ στο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ήρθαμε για υποστήριξη των ελληνικών θέσεων, για προσπάθεια συναίνεσης.
Αντ’ αυτού εισπράξαμε ύβρεις.
Και δεν φτάνει αυτό, η Πρόεδρος της Βουλής, δυναμίτισε, κυριολεκτικά δυναμίτισε τη συζήτηση, παρουσία ενός αμήχανου και αμίλητου Πρωθυπουργού.
Ελπίζω να γίνει σαφές και πιστεύω να έγινε σαφές, ότι η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται ποτέ στο μέλλον, να ανεχθεί μια τέτοια παράσταση, συντονισμένη από εκείνους οι οποίοι, δεν θέλουν βοήθεια, αλλά θέλουν διχασμό.
Εμείς αυτό δεν το επιθυμούμε και θα κάνουμε το παν για να μην γίνει ποτέ. Διότι το μεγάλο πλεονέκτημα των Ελλήνων, είναι ότι στα δύσκολα μπορεί να είναι ενωμένοι και μπορεί ο καθένας να κάνει τις υποχωρήσεις που πρέπει».
Υ.Γ: Το πιο εύγλωττο, ίσως, σχόλιο για τα όσα έγιναν χθες βράδυ στην ελληνική Βουλή ήρθε από την… γερμανίδα «πράσινη» ευρωβουλευτή Σκα Κέλλερ. Η οποία, μετά τη θυελλώδη αποχώρηση της ΝΔ ανέβασε στο twitter, στο hashtag #vouli, το ερώτημα: «Είναι αυτό φυσιολογικό;» (“Is that normal?”). Οι απαντήσεις, προφανώς, δεν ήταν εύκολες…