Παραλογισμός και διαπραγμάτευση στο ασφαλιστικό

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Στον κεντρικό πυρήνα έχει φτάσει η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές και τις επόμενες μέρες ίσως πάρουμε ένα δείγμα είτε προόδου είτε του μεγέθους της εμπλοκής.

Το ασφαλιστικό είναι το πιο ζόρικο από τα εμπόδια για την επισημοποίηση της συμφωνίας - «γέφυρα» και αυτό από το οποίο θα κριθούν πολλά τις επόμενες μέρες. Μέχρι στιγμής τα δύο από τα τρία θέματα θεωρούνται βατά και είναι η περαιτέρω ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων και το κλείσιμο των περιθωρίων για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις – σε αυτό το κεφάλαιο αναμένεται και το κόψιμο των εθελουσίων εξόδων, που φορτώνουν με μεγάλα βάρη τα ταμεία.

Το σκληρό σημείο είναι η κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς, όπως έγραψε το «Ποντίκι» ήδη από την περασμένη Πέμπτη:

● Οι δανειστές ζητούν «φρέσκο χρήμα» 2 δισ. για φέτος.

● Η κυβέρνηση προτείνει την αξιοποίηση πόρων που από την πλευρά των δανειστών θεωρούνται απλώς ανακατανομές εσόδων του προϋπολογισμού.

Πού βρίσκεται η ουσία του προβλήματος; Στο ότι οι δανειστές, ύστερα από πέντε χρόνια μνημόνιο, με τη χώρα να έχει απολέσει το 25% του παραγόμενου πλούτου της, ζητούν όλο και περισσότερο «φρέσκο χρήμα» στενεύοντας όσο μπορούν τα περιθώρια της κυβέρνησης, μεταξύ άλλων και για διαπραγματευτικούς λόγους. Όμως «φρέσκο» χρήμα παράγεται μόνο με ανάπτυξη και όχι με περαιτέρω αφαίμαξη της οικονομίας.

Εκτός όμως από τη δυσκολία στη διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει και τις τεράστιες αντιφάσεις ως προς την πληροφόρηση για το θέμα αυτό. Όπως γράφτηκε το Σαββατοκύριακο και επιβεβαίωσε ο γενικός γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γιώργος Ρωμανιάς, τα τεχνικά κλιμάκια των... θεσμών ζήτησαν δραστική περικοπή των κατώτατων συντάξεων που ανέρχονται σε 487 ευρώ, ώστε να ανταποκρίνονται στο ύψος των ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταβάλει οι συνταξιούχοι. Άρα η κατώτατη σύνταξη δεν θα ξεπερνά τα 320 ευρώ με 15 χρόνια ασφάλισης.

Νωρίτερα όμως ο Πόουλ Τόμσεν είχε δηλώσει ότι ποτέ το ΔΝΤ δεν είχε ζητήσει οριζόντια περικοπή, ομολογώντας μεν ότι έχει ζητηθεί το κόψιμο των μεγάλων συντάξεων, αλλά απεκδυόμενος την ευθύνη για τις απαιτήσεις που ο κυβερνητικός παράγων λέει ότι θέτουν τα τεχνικά κλιμάκια.

Πού βρίσκεται η αλήθεια; Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος, ωστόσο, εκτός από το «παιχνίδι του δειλού» (ποιος θα κάνει πρώτος πίσω για να μην στραπατσαριστούν και οι δύο), σε αυτή τη φάση της διαπραγμάτευσης φαίνεται να παίζεται και ένα «blame game» (παιχνίδι καταλογισμού ευθυνών για το αποτέλεσμα που θα προκύψει). Αν αυτό ισχύει, τότε ίσως βρισκόμαστε πολύ πιο κοντά σε συμφωνία από όσο νομίζουμε. Αν όχι, τότε πάμε για Ιούνιο και συμφωνία - «πακέτο», κάτι που άλλωστε σε αυτή τη φάση, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, είναι το πιθανότερο...

Πηγή