Σκύλος γενού και δάγκανε, άμα θέλεις να ‘σαι κάτι!

Του Αλέξανδρου Ρασκόλνικ

Αξέχαστος μας έχει μείνει ο βουλευτής και υπουργός της σημερινής κυβέρνησης που προεκλογικά ισχυριζόταν και απαντούσε σε πέντε μόλις δευτερόλεπτα (sic), «που θα βρούμε τα λεφτά» και τα δώδεκα δισεκατομμύρια που απαιτούνται για την υλοποίηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης: “τρία από το ΕΣΠΑ, τρία από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), τρία από την επανεκκίνηση της οικονομίας με ρύθμιση των χρεών και άλλα τρία δισεκατομμύρια από την φοροδιαφυγή”. 

Βέβαια, αυτή η θεώρηση, όπως αποδείχτηκε κι από τα πράγματα, δεν ήταν ικανοποιητική. Άλλωστε στις μέρες μας, τα αποθεματικά σκουπίζονται για να εξυπηρετείται η ανάγκη της δόσης, και θα έπρεπε να διαθέτει αρκετή αφέλεια κανείς, για να περιμένει από τους δανειστές, εντός του υφιστάμενου πλαισίου, να χρηματοδοτήσουν οικειοθελώς και αυτοβούλως, εις βάρους της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, την ανακούφιση της ανθρωπιστικής κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν στην Ελλάδα, με το επίμονο απάνθρωπο πείραμά τους. Δεν θα ήταν κάτι τέτοιο καθόλου οξύμωρο, αλλά θα ήταν πολύ αντιφατικό. Έτσι, όπως θα περίμενε κανείς, το επόμενο πρωί, λίγο πριν ξυπνήσουμε, μας πήραν οι δανειστές τα δισεκατομμύρια τους από το ΤΧΣ κι από κει πάν’ κι οι άλλοι να κυνηγάνε με δηλώσεις τη φοροδιαφυγή. 

Εξάλλου, επειδή αναφέρθηκαν και τα ΕΣΠΑ, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι ακόμα κι όταν οι Ευρωπαίοι φίλοι μας φέρονται “γενναιόδωρα”, εν τω μεταξύ δε συμβαίνει τίποτα σπουδαίο ούτε, ειρήσθω εν παρόδω, έχομε ακούσει ακόμα καμία εξαγγελία αναφορικά με την απορρόφηση πόρων από το πασχαλιάτικο «δώρο» του μεσιέ Γιουνκέρ. Αυτό, παρά το επείγον του πράγματος και παρά την πιεστικότητα των κοινωνικών προβλημάτων.  

Αν θέλομε να είμαστε ρεαλιστές και ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, δεν πρέπει να περιμένομε καμία σπουδαία ταμειακή χαλάρωση με την άδεια του ευρω-ιερατείου υπέρ των αναξιοπαθούντων και των θυμάτων των πολιτικών τους, της τελευταίας πενταετίας. Για όλα αυτά τα ανομήματά τους με τη σύμπραξη των αναίσχυντων ντόπιων τοποτηρητών τους, ίσως κάποτε αποφανθεί το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όμως, τέτοια ζητήματα είναι περίπλοκα και οι διαδικασίες ευόδωσης της νομιμότητας τόσο χρονοβόρες, ώστε τέτοιες ιδέες να μην αφορούν καθόλου στην παρούσα πιεστική πραγματικότητα. 

Ασφαλώς, αυτό το εχθρικό, αν και σ’ έναν μεγάλο βαθμό αναμενόμενο, κλίμα κατά παράβαση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, από μόνο του δε σημαίνει ότι παραγράφεται και η ευθύνη της κυβέρνησης απέναντι στους άνεργους, στους ανασφάλιστους ή σ’ αυτούς που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίνουν. 

Τίποτα από τα υπεσχημένα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης δεν παραγράφεται ούτε θα μπορούσε, άλλωστε, να παραγραφεί οτιδήποτε υπέρ των πλέον αδυνάτων που υποφέρουν, μόνο και μόνο επειδή οι επικυρίαρχοι δανειστές λειτουργούν με γνώμονα το συμφέρον τους, ζητώντας την τήρηση προσυμφωνημένων δημοσιονομικών αποτελεσμάτων, έστω και επί το χαλαρότερο.

Με άλλα λόγια, αυτά τα δώδεκα προεκλογικά κοστολογημένα δισεκατομμύρια, πρέπει να βρεθούν από αλλού και δόξα τω Θεώ, από λίστες γεμάτες με λήσταρχους , να φάνε κι οι κότες. Παλαιόθεν!

Μετά τη λίστα του Φιντέλ, τη λίστα της Λαγκάρντ και τόσες άλλες λίστες, αίφνης θυμηθήκαμε ξανά και τη λίστα Νικολούδη. Σύμφωνα με καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, στην επίσης πολυκαιρισμένη και χιλιοταλαιπωρημένη αυτή λίστα, με συνολικό ποσό εμβασμάτων άνω των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβάνονται ονόματα πολιτικών, υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών. Πιθανότατα πολλά από αυτά τα εμβάσματα μπορούν να δικαιολογηθούν φορολογικά, άλλα όμως όχι…

Η μεταχρονολογημένη συμπεριφορά του πρώτου Αντιπροέδρου της Βουλής, να βγαίνει στις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές και να πετάει τις κροτίδες που του περίσσεψαν από την Ανάσταση, δεν εξυπηρετεί ούτε την κοινή λογική ούτε την απαιτούμενη σοβαρότητα ούτε τη διακηρυγμένη αναγκαιότητα για την αποκατάσταση της νομιμότητας, αλλά ούτε και το νέο πολιτικό ήθος και ύφος που αναζητείται διακαώς και επειγόντως. 

Θα ήταν προτιμότερο, αντί των φτηνών και πρόχειρα στημένων παραστάσεων στα πλατό της Τηλεδημοκρατίας ή τα καθημερινά ρεσιτάλ αερολογίας, να εργάζονταν οι υπηρεσίες του κράτους με την απαιτούμενη σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα, για να στοιχειοθετούν και να τεκμηριώνουν τις όποιες υποθέσεις περί των όποιων αρπαχτών, των όποιων “ταγών” μας και κυρίως να σταθεί, επιτέλους, κι αυτή η ρημάδα η δικαιοσύνη στο ύψος των περιστάσεων, προκειμένου να αρχίσουν επιτέλους να εφαρμόζονται κάποτε και οι νόμοι. 

Βεβαίως, μεγίστης σημαντικότητας είναι και η καθολική μας απαίτησή για μέγιστη σπουδή στην επιστροφή των κλεμμένων στα άδεια δημόσια ταμεία, όλου αυτού του διαφεύγοντα από τους λογαριασμούς και αδικαιολόγητα συσσωρευμένου πλούτου δεκαετιών, από τη θρασεία φοροδιαφυγή, την “έξυπνη” φοροαποφυγή και τις τόσες άλλες άνομες και καταχρηστικές πράξεις αυτής της ιδιότυπης κάστας που μας κυβερνούσε όλα αυτά τα χρόνια.

Ας το πάρουμε απόφαση ότι δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθεί από πουθενά αλλού το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, παρά μόνο από τα κλεμμένα για τα οποία, χρόνια τώρα, βοά ο τόπος, αλλά που όταν κάποτε, κάποιες από αυτές τις υποθέσεις διαφθοράς, καταρράκωσης της νομιμότητας και καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου, φθάνουν επιτέλους στις αίθουσες των δικαστηρίων, κατά κανόνα βλέπομε τους ενόχους να ξεγλιστρούν σαν τα χέλια, μέσα από τα τρύπια δίχτυα της δικαιοσύνης. 

Ας γρηγορούν, λοιπόν, και ας πράξουν, αλλά και να παράξουν επιτέλους έργο, αντί να συναγελάζονται και να αερολογούν με πρωινή παρέα τους πιο πλουμιστούς από τους ψιττακούς της Τηλεδημοκρατίας μας… Ας γρηγορούν γιατί εν τω μεταξύ χάνονται άνθρωποι και εξαντλείται όλο και περισσότερο ο κόσμος. 

Μαζί, εξαντλείται και η υπομονή μας… 

“Σκύλος γενού και δάγκανε, άμα θέλεις να ‘σαι κάτι”, που έγραψε κι ο Βάρναλης.

Το κολάζ είναι από την ΟΚΤΑΝΑ

Πηγή