Αναρτήσεις
γράφει η Ντίνα Δασκαλοπούλου
«Υποκλίνομαι στον έρπη του Τσίπρα», γράφουν μανιωδώς οι μισοί, «Δώστε τον προδότη στο λαό» οι άλλοι μισοί. «Στηρίζουμε την κυβέρνηση της Αριστεράς» οι μεν, «Παραιτηθείτε προδότες» οι δε.
Ενα Μνημόνιο με αριστερή υπογραφή έχει δύναμη μεγαλύτερη κι από πυρηνική βόμβα. Ο ορθός λόγος δραπέτευσε κονιορτοποιημένος, η ψυχραιμία έχει χαθεί κι ο κόσμος της Αριστεράς είναι βαθιά τραυματισμένος.
«Εχει έρθει ο κόσμος τα πάνω κάτω», λέει η 52χρονη Γιάννα που είναι οργανωμένη στην Αριστερά από τα 16 της:
«Λέγαμε ότι θα καταργήσουμε τα μνημόνια και φέραμε το βαρύτερο. Λέγαμε ότι θα αποκαταστήσουμε τη λειτουργία της δημοκρατίας και καταντήσαμε το κοινοβούλιο ΚΕΠ που θα ψηφίζει υπαγορευμένα μέτρα, σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Λέγαμε ότι θα αποκαταστήσουμε τη λαϊκή κυριαρχία και, ενώ ο λαός υπερψήφισε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, καταψήφισε τις προτάσεις των δανειστών, εμείς του φέραμε μνημόνιο-μαμούθ. Η Αριστερά πάντα αντιστεκόταν στα πραξικοπήματα, δεν τα προσυπέγραφε. Πρέπει να μην έχεις καθόλου συνείδηση για να μην είσαι εξοργισμένος και ντροπιασμένος αυτές τις ώρες».
Ευσυνειδησία
Στον αντίποδα ακριβώς, την ευσυνειδησία επικαλείται κι ο 40χρονος Διονύσης –επίσης οργανωμένος στον ΣΥΡΙΖΑ: «Πρέπει να είσαι εντελώς ασυνείδητος, για να λες στην κυβέρνηση να τα εγκαταλείψει όλα και να το σκάσει. Ο Τσίπρας έκανε τα πάντα, για να κερδίσει μια καλύτερη συμφωνία, αλλά είχε να κάνει με γκάνγκστερ. Επρεπε να επιλέξει τις ιδέες του ή τη σωτηρία της χώρας. Την άτακτη χρεοκοπία θα την πλήρωναν αγρίως οι φτωχοί. Κι είναι ανήθικο να είμαστε όλοι μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα να την κοπανάμε και να αφήνουμε τον πρωθυπουργό να παλεύει μόνος του».
Εν τη γενέσει του
Ηταν απολύτως αναμενόμενο αυτό που ζούμε: το έβλεπαν όλοι, το περίμεναν όλοι, το φοβούνταν όλοι, το ξόρκιζαν όλοι. Είτε ο πρωθυπουργός προχωρούσε σε συμφωνία είτε σε ρήξη, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ερχόταν αντιμέτωπος με τις υπαρξιακές και πολιτικές αντιθέσεις που τον συνόδευαν από τη γέννησή του. Αν για το σύνολο της κοινωνίας οι ώρες είναι δύσκολες, για τα στελέχη, τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ είναι δραματικές.
Η 51χρονη Μυρτώ είναι οργανωμένη στην Αριστερά 33 χρόνια. Χτες βρέθηκε στο Σύνταγμα να διαδηλώνει ενάντια στο Μνημόνιο που αυτή τη φορά φέρνουν οι σύντροφοί της στη Βουλή: «Τα αριστερά δακρυγόνα τσούζουν περισσότερο. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να περάσει αυτά τα μέτρα με κοινωνική συναίνεση. Η καταστολή ήταν αναμενόμενη. Αυτό που λέγαμε όλοι μεταξύ μας ήταν “Φτου κι από την αρχή, ξανά στο δρόμο”». Την ίδια ώρα, οι άλλοι μισοί -οργισμένοι κι αυτοί- φώναζαν: «Σοβαρευτείτε επιτέλους! Θα ρίξετε τη χώρα στον γκρεμό».
Η ματαίωση της προσδοκίας, το γκρέμισμα των ψευδαισθήσεων, η κατάρρευση της εικόνας για τον κόσμο, το κόμμα και τον εαυτό είναι βαρύ πένθος. Ολα αυτά ελάχιστες μέρες μετά την ευφορία και την έγερση από ένα ηρωικό «όχι» που η Αριστερά σήκωσε στις πλάτες της. Ηττα; Αναγκαίος ελιγμός; Συνθηκολόγηση; Προδοσία; Οπως και να το ερμηνεύουν, όλοι πονάνε, κι εκείνοι που στηρίζουν τη συμφωνία ως αναγκαίο κακό κι εκείνοι που την πολεμάνε κι εκείνοι που για την ώρα σωπαίνουν.
«Μας εγκατέλειψε»
«Δεν εγκαταλείψαμε εμείς τον Τσίπρα, αυτός μας εγκατέλειψε», λέει θυμωμένος ο 40χρονος Γιώργος. «Είστε ποντίκια που πηδάτε από το καράβι στα δύσκολα, να μείνετε να παλέψουμε όλοι μαζί», ωρύεται ο 39χρονος Παύλος. «Ηττηθήκαμε. Ομως επειδή η έξοδος από το ευρώ τώρα είναι απαγορευτική, πρέπει να επιδείξουμε όλοι ωριμότητα, ψυχραιμία και ενότητα, όπως ο Αλέξης Τσίπρας», υποστηρίζει η 64χρονη Σοφία.
«Αυτός δεν είναι ο Αλέξης που ξέραμε, έχει μεταλλαχτεί. Τι διαφορετικό από τους προηγούμενους μας είπε; Οτι δεν υπήρχε άλλος δρόμος, ότι ούτε στον ίδιο αρέσει η συμφωνία, ότι θα επιχειρήσει να ανακουφίσει τους αδύναμους, ότι θα πατάξει τη φοροδιαφυγή κι ότι θα εκσυγχρονίσει το κράτος», αντιλέγει η 39χρονη Χρύσα.
Είδωλα γκρεμίζονται, η λατρεία μετατρέπεται σε μίσος, η συντροφικότητα είναι παρελθόν και αρκετοί ψάχνουν τον εσωτερικό εχθρό που φταίει. Γιατί κάποιος πρέπει να φταίει. Για άλλους είναι ο Τσίπρας, για άλλους ο Λαφαζάνης, για άλλους ο Βαρουφάκης, για άλλους η Κωνσταντοπούλου. Ο εσωτερικός εχθρός που θα επιλέξει ο καθένας ορίζει και το ποιους θεωρεί συμμάχους αυτές τις ώρες: οι τάσεις, οι συνιστώσες, οι ομαδοποιήσεις που ίσχυαν μέχρι χτες δεν υπάρχουν. Το δίπολο μνημόνιο/αντιμνημόνιο τώρα διατρέχει το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και υπαγορεύει νέες διαιρέσεις: ρεαλιστές/επαναστάτες, ώριμοι/ανώριμοι, υπεύθυνοι/ανεύθυνοι, ασυνεπείς/συνεπείς.
«Βρίζονται μεταξύ τους»
«Φεύγει ο ένας προς τα αριστερά, φεύγει ο άλλος προς τα δεξιά και βρίζονται μεταξύ τους, τόσο χυδαία όσο δεν έβριζαν τους αντιπάλους μας τόσα χρόνια», διαπιστώνει η 24χρονη Νάγια. «Ισως το πιο επικίνδυνο είναι πως όλοι είναι τόσο σίγουροι γι’ αυτό που επιλέγουν να πιστέψουν. Φέρονται σαν οπαδοί ομάδας. Πού πήγε η διαλεκτική; Πού πήγε η κοινή λογική έστω; Εχω μείνει άφωνη».
Για τρομακτική ένδεια κάνει λόγο ο Δημήτρης: «Διάβασα την... εναλλακτική πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας και δεν ήξερα αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Ο κίνδυνος του Grexit απλώς μετατέθηκε, δεν αποσοβήθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ αξίζει να μείνει ενωμένος, για να βρούμε έναν τρόπο απεγκλωβισμού της χώρας». «Ποιο απόκομμα από το κόμμα να κρατήσουμε ακριβώς;», αναρωτιέται ο Γιάννης. «Είμαστε σαν εργοστάσιο που έκλεισε κι εμείς παλεύουμε να κρατήσουμε τις αντιπροσωπείες ανοιχτές».
Σε δημόσια θέα
Ο αλληλοσπαραγμός συντελείται σε δημόσια θέα: στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις προσωπικές σελίδες υπουργών και βουλευτών, στα ραδιόφωνα, σε ιστοσελίδες. Κι όλα αυτά σε χρόνο dt: η πληροφορία τρέχει, τα γεγονότα τρέχουν, όλα τρέχουν και οι περισσότεροι νιώθουν την ανάγκη να επανατοποθετηθούν. Αλλοι με κείμενα, άλλοι με τραγούδια, άλλοι με ποιήματα, άλλοι φωνάζοντας «Ωσαννά!», άλλοι «Σταύρωσον!» –σίγουρα όλοι θα ήθελαν να πουν «Παρελθέτω απ’ εμού...». Μοιάζει με μετατραυματικό σοκ: άλλοι βρίσκονται σε άρνηση, άλλοι εκρήγνυνται, άλλοι έχουν συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων, άλλοι νιώθουν ενοχές, άλλοι αποσύρονται, άλλοι προσπαθούν να κρατηθούν όρθιοι.
Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη και είναι όπως ακριβώς την περιγράφει η Παναγιώτα: «Τώρα δεν γίνεται να είμαστε και με το ευρώ και με τη δραχμή, και με τη συμφωνία και με τη ρήξη, και με τη σοσιαλδημοκρατία και με την επανάσταση. Τώρα ο καθένας μας θα αποκαλυφθεί στον εαυτό του πρώτα και θα πάρουμε όλοι το δρόμο μας».
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου