Αντέχουμε τις συνθήκες μετάβασης στη δραχμή;

Του Γιάννη Σιδέρη

Ο αχός που ξεσηκώθηκε με το αποκαλυπτικό βιβλίο Γλαλμπρέιθ , δεν αφορά μόνο στην αναταραχή κορυφής, καθώς διαμόρφωσε το πεδίο που καθιστά πλέον ευάλωτη την κυβέρνηση σε επιθέσεις της αντιπολίτευσης, και δη της αξιωματικής.

Η πολιτική ζωή θα πορευτεί και από τις αποκαλύψεις στο βιβλίο Γκαλμπρέιθ, και θα διαμορφώσει όρους μετωπικής σύγκρουσης, παρότι η κυβέρνηση δεν θα δεχθεί την εξεταστική επιτροπή. Αυτή θα συγκροτηθεί με την έλευση της ΝΔ στην εξουσία.

Ωστόσο αν ξεπεράσουμε τις μετωπικές συνθήκες κορυφής, το βιβλίο αποτελεί ένα βήμα επίγνωσης και ωρίμανσης για εκείνο το τμήμα του λαού, που ήταν και είναι ένθερμο υπέρ της δραχμής, και το οποίο θα διευρύνεται συν τω χρόνω, όσο η αποτυχημένη πολιτική Τσίπρα  θα επισωρεύει  ερείπια στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο

Το πρόβλημα που αναδύεται ανάγλυφο, δεν απορρέει από το πολιτικό, ιδεολογικό ή τεχνοκρατικό ερώτημα «ευρώ ή δραχμή;». Δημιουργείται ένα νέο ερώτημα: Αντέχουμε να πάμε στην δραχμή;

Και δεν αναφερόμαστε στην ενδεχόμενη κατάρρευση της ισοτιμίας, και την εξ αυτής καταρράκωση της αγοραστικής δύναμης και των συνθηκών διαβίωσης, (αφού ούτως ή άλλως και με το ευρώ η κατάσταση δεν θα είναι η καλύτερη) αλλά στις συνθήκες που θα βιώσουμε και θα είναι συνθήκες αδιανόητες για έναν ευρωπαϊκό λαό, καθώς θα πάρει χρόνια  ώσπου να σταθεροποιηθούμε στο νέο νόμισμα.

Άλμα στο άγνωστο  

Ο Γκαμλμπρέιθ περιγράφει τους όρους μετάβασης, μέσα σε ένα σκηνικό  που μοιάζει σκηνοθέτημα οργιαστικής φαντασίας. Όμως είναι η ακριβής και ρεαλιστική  περιγραφή  αυτών που έμελε ή μέλει να συμβούν, εάν για οποιοδήποτε λόγο αναδυθεί ένα τέτοιο ερώτημα.

Ο Γκαλμπρέιθ, επειδή η τύπωση δραχμής δεν θα ήταν εύκολο και σύντομο, προτείνει …σφραγισμένα ευρώ! Το μόνο που χρειάζεται όπως γράφει, είναι  μια σφραγιδομηχανή. Θα μπορούσε να γίνει και με το χέρι, η σφραγίδα δεν χρειάζεται να είναι περίτεχνη. Κανείς δεν θα πλαστογραφούσε μια νέα δραχμή σφραγίζοντας ένα γνήσιο χαρτονόμισμα ευρώ. Η νέα δραχμή με σφραγίδα πάνω στα χαρτονομίσματα μπορεί να τροφοδοτήσει τα ΑΤΜ και να τα ανεφοδιάζει νύχτα.

Αν και ο ίδιος χαρακτηρίζει την έξοδο από το ευρώ, «άλμα στο άγνωστο», προδιαγράφει τις επόμενες αναγκαίες, και αναγκαστικά ακραίες,  κινήσεις, σε ένα σκηνικό του οποίου η δυσανεξία θα ξεπερνούσε και αυτή των τριτοκοσμικών λαών της λατινικής Αμερικής, καθώς για μας, μια χώρα ευρωπαϊκών (περίπου) συνθηκών, θα ήταν πρωτόγνωρο και σοκαριστικό.

Μία ας πούμε από τις προϋποθέσεις επιτυχίας, «θα εξαρτηθεί από την αντίδραση του ελληνικού λαού, από την ικανότητα να κατασταλεί η εναντίωση από αντιτιθέμενες ακροδεξιές, εξωτερικές και ενδεχομένως βίαιες πηγές, συμπεριλαμβανομένων προβοκατόρων, ώστε να αποφευχθεί ή να κατασταλεί η βία, και ειδικά από την ικανότητα της κυβέρνησης  να διατηρήσει την τάξη (!) να διασφαλίσει τη λειτουργία βασικών υπηρεσιών και τη ροή προμηθειών» (σ.σ. οι οποίες θα κατέρρεαν αν η κυβέρνηση με αστυνομικά και στρατιωτικά μέτρα δεν διατηρούσε την τάξη).

Πληρωμή με …υποσχετικές

Τα IOUs προέκυψαν στον δημόσιο διάλογο των μη ειδικών,  μαζί με τον Γιάνη και τις εξωτικές θεωρίες του. Ο Γαλμπρέιθ κάπως πιο κλασικός, προτείνει απλώς να πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι με υποσχετικές. Τα βήματα είναι: κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εθνικοποίηση τη Τράπεζας της Ελλάδας, εθνικοποίηση εμπορικών τραπεζών, επαναπροσδιορισμός καταθέσεων και δανείων σε δραχμές, capital controls, ισχυρά, κατάλληλα και εμφανή μέτρα που θα εγγυώνται τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και τις στοιχειώδεις προμήθειες και υπηρεσίες (σ.σ. στοιχειώδεις) , επικοινωνία  με την ελληνική και την παγκόσμια κοινή γνώμη και τον τουριστικό τομέα για να καθησυχαστούν όλοι ότι η αναστάτωση θα είναι ελεγχόμενη και προσωρινή, άμεσα μέτρα ασφαλείας με χρήση όλων των δυνάμεων  προκειμένου να διατηρηθεί η τάξη, να προστατευτούν κυβερνητικά κτήρια και η ιδιοκτησία, να αποτραπεί η λεηλασία καταστημάτων ( ο Γκαλμπρέιθ τα λέει)

Επίσης θα πρέπει να εξασφαλιστεί πλήρως η προμήθεια καυσίμων για αεροσκάφη που προσγειώνονται στην Ελλάδα, να παρέχεται βοήθεια στους διερχόμενους άπορους πληθυσμούς.

Κατά τη διαδικασία μετάβασης (σε δραχμή)θα ήταν αναγκαίο να υπάρξει έλεγχος και εξοικονόμηση στην προμήθεια καυσίμων, και να καταβληθεί προσπάθεια να εξασφαλιστεί η ανεμπόδιστη προμήθεια βασικών φαρμάκων και τροφίμων («Βασικών» επαναλαμβάνουμε)  

Ο πληθυσμός θα πρέπει να προειδοποιηθεί ώστε να λαμβάνει μέτρα προφύλαξης από μικροεγκληματίες, καθώς τα νομίσματα σε ευρώ θα είναι δυσεύρετα και πολύτιμα. Ένα  ταμείο έκτακτης ανάγκης για τους αλλοδαπούς ταξιδιώτες και άλλα εγκλωβισμένα άτομα θα βοηθούσε. 

Φυσικά και επιστράτευση δημοσίων υπαλλήλων  

Αυτό είναι εν μεγάλη συντομία το πλαίσιο μετάβασης στη δραχμή, όπως περιγράφεται όχι από κάποιον ευρωλιγούρη αλλά από έναν από τους επιστήμονες - επιτελείς της μετάβασης στη δραχμή.

 Αντέχουμε;

Ουδείς από τους εύκολους και γενναίους αντιμνημονιακούς και δραχμολάγνους , είχε καταλάβει  ποιες συνθήκες φρίκης θα δημιουργηθούν για χρόνια με τη μετάβαση στη δραχμή.

Εξαιρείται ο Αλέκος Αλαβάνος (και δευτερευόντως ο Λαφαζάνης που ανεπαισθήτως το υπονοούσε). Ο Αλαβάνος ναι μεν ήταν κατά του μνημονίου και υπέρ της δραχμής, αλλά ήξερε τι μας περιμένει με την έξοδο από το ευρώ και γι αυτό φώναζε πως για κάτι τέτοιο θα πρέπει να προετοιμαστεί ο λαός.

Φυσικά ο λαός δεν άκουγε Αλαβάνο, άκουγε Τσίπρα που θα του καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ και θα του ανέβαζε την σύνταξη και τον μισθό, και όλα αυτά μέσα στο ευρώ! 

Το πρόβλημα, μετά και από τις αποκαλύψεις Γκλαλμπρέιθ δεν είναι ευρώ ή δραχμή. Το πρόβλημα είναι αν αντέχουμε να μεταβούμε στη δραχμή! 

Η μετάβαση στη δραχμή θέλει περισσότερες θυσίες και για αρκετά χρόνια. Δυστυχώς  είμαστε εγκλωβισμένοι.