Οι «ΑΡΔ» και το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ

 γράφει ο Παντελής Μπουκάλας  

Το σύνθημα «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», που στα σόσιαλ μίντια κυκλοφορεί με τη συντομογραφία «ΑΡΔ», ακούγεται επί ένα τέταρτο του αιώνα. «Σίγουρα το σύνθημα ηχεί άδικο και ισοπεδωτικά απαξιωτικό», έγραφα στην «Κ» τον Νοέμβρη του 1995, λίγες μέρες μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου, όταν το ανάθεμα είχε ακουστεί οξύ και μαζικό. «Αλλά θα αδικούσαμε κι εμείς την ευθυκρισία μας», συμπλήρωνα, «αν δεν αποδεχόμασταν ότι τα ίχνη αλήθειας που περιέχει, όσα κι αν είναι, μας υποχρεώνουν σε μια αυτοκριτική που απαιτεί καθρέφτες σκληρότερους από την πρόσφορη οθόνη του κομπιούτερ μας ή της τηλεόρασης».

Για τη δημοσιογραφική μας συντεχνία μιλούσα. Τότε διατηρούσε ακέραια πολλά προνόμια, ενώ τον μόλις προηγούμενο χρόνο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε καταθέσει στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ πως είχε δει με τα μάτια του «μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν τα σκουπίδια, γεμάτη πεντοχίλιαρα, απ’ όπου έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν». Ηταν τα «κονδύλια Σαμαρά», που διανέμονταν σε δημοσιογράφους «για εθνικούς λόγους». Οι «εθνικοί λόγοι» μάλλον δεν είδαν προκοπή, τα κονδύλια πάντως συνέβαλαν καθοριστικά στη διάδοση του συνθήματος κατά των «ΑΡΔ». Αν γινόταν τότε γκάλοπ, πιθανότατα θα το προσυπέγραφε το 80%-85% των «ψηφοφόρων», που θα αδιαφορούσαν για την κατάφωρα άδικη, δημοκοπική λογική του.

Στην εικοσιπενταετία που πέρασε η δημοσιογραφία έζησε την ήττα της από το Διαδίκτυο, την τεράστια άμβλυνση της αυτοκριτικής όρεξής της και την καταβαράθρωση της αξιοπιστίας της, λόγω και του κυνισμού που διακρίνει πια μερίδα του σιναφιού, όσους δεν μπαίνουν στον κόπο να υποκρίνονται τους αντικειμενικούς. Και ιδού που τώρα, σε γκάλοπ της «Athens Voice», το 85% συμφωνεί με την κατάφωρα άδικη και δημοκοπική λογική που χαρακτηρίζει το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ, σκηνοθετημένο με αφορμή τα 20.000.000 που διανεμήθηκαν με σκανδαλωδώς αδιαφανή κριτήρια στα ΜΜΕ, για να κάνουν ό,τι όφειλαν να κάνουν δωρεάν: να διαφημίσουν το «Μένουμε Σπίτι».

Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύεται σαν να μη μεσολάβησε η κυβερνητική τετραετία του. Σαν να μην εξέθεσε ανεπανόρθωτα η πράξη του τις υποσχέσεις του: Πολέμησε τη δια-πλοκή αποπειρώμενος να συγκροτήσει τη δική του, τερμάτισε δε την κομματική μονοφωνία στα κρατικά ΜΜΕ εγκαθιστώντας επίσης τη δική του. Με το σποτάκι του πρόσφερε στον κ. Πέτσα μια διήμερη ανάσα, στην ΕΣΗΕΑ την ευκαιρία για ακαριαία αντίδραση, όταν για τη «λίστα Πέτσα» ενοχλήθηκε μετά από 84 μέρες, και στον (δημοσκοπικό) λαό τη δυνατότητα να επιβραβεύσει με 85% τον λαϊκισμό.