Στο έλεος του Ιανού λοιπόν από χθες

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Ετσι τουλάχιστον προέβλεψαν οι μετεωρολόγοι: σφοδρή κακοκαιρία, μετά βροχών και καταιγίδων, από χθες το απόγευμα μέχρι και αύριο μετά το μεσημέρι, με πιθανότητα να φτάσει και μέχρι (τον σπάνιο, τροπικό) μεσογειακό κυκλώνα· ο μη γένοιτο! Η Πολιτική Προστασία (ενθυμούμενη την Εύβοια) αντέδρασε μάλλον εγκαίρως και φρονίμως (οψόμεθα). Δεν αποφύγαμε κάποιες τηλεπερσόνες που ψοφάνε για καταστροφές· ούτε επίθεση εξωγήινων να επέκειτο! Το δε όνομα που εδόθη στα τρέχοντα και… βρέχοντα είναι το (διπρόσωπο) του Ιανού.

 

Αχθοφόρος του Ουρανού (μία από τις ιδιότητές του) – Παλιά, ετρουσκική θεότητα – Δεν ανήκει στο ρωμαϊκό πάνθεο – Δεν έχει αντίστοιχο στην ελληνική μυθολογία – Θεός των πυλών και των ενάρξεων· μεταβατικός· εικονιζόταν π.χ. στις πόρτες/πύλες και στις γέφυρες (από όπου κάπου μετέβαινες), όμως συμβόλιζε και τις ενάρξεις: μέρας ξεκίνημα, μήνα, χρόνου, αλλά και σποράς, θερισμού και άλλων βασικών για την επιβίωση δραστηριοτήτων.

 

Οι πύλες των ναών του έμεναν κλειστές στην ειρήνη και ανοιχτές στον πόλεμο. Αν το δούμε… πρακτικά, την εποχή της μεγάλης ρωμαϊκής κατακτητικής εξάπλωσης, του imperium (περίπου 1ος π.Χ. – 2ος μ.Χ. αιώνες), οι πύλες στους ναούς του Ιανού δεν έκλεισαν ποτέ! Για να ξέρουμε και πώς χτίζονται οι αυτοκρατορίες!

 

Οι πύλες έκλειναν, υποτίθεται, για να κρατήσουν φυλακισμένο τον πόλεμο, κατά παράδοση και κατά Βιργίλιο. Ομως, οι σύγχρονοί του ομότεχνοι, Οβίδιος και Οράτιος, υποστήριζαν ακριβώς το αντίθετο: πως η ειρήνη είναι εκείνη που φυλακίζεται στο ναό για να μη διαφύγει. Φοβάμαι πως είχαν δίκιο, αν σκεφτεί κανείς πόσο συχνά η (ευκίνητη) ειρήνη διέφευγε (και διαφεύγει) και τη γύρευε κάποια… Nicoluli. Ενώ ο πόλεμος (βαρύς όπως είναι από το πάχος και τα όπλα) αράζει, όπου είναι να συνεχίσει την πολιτική με τα δικά του μέσα, και δεν το κουνάει ρούπι. Καλού-κακού πάντως… οπλοφορούμε ομπρέλα, αντιανεμική…