Επιτυχία την άνοιξη, άγχος το καλοκαίρι, το χειμώνα τι;

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Θέλω να είμαι ειλικρινής από την αρχή: η σημερινή αρνητική εξέλιξη της πανδημία είναι εν μέρει μοιραία. Η έκφραση κλειδί είναι το «εν μέρει». Και αυτό σημαίνει ότι, από τη στιγμή που η κυβέρνηση τα πήγε καλά στο πρώτο κύμα της πανδημίας την περασμένη άνοιξη, θα ενέδιδε στον πειρασμό και από το γενικό κλείσιμο, το περίφημο lockdown, να οδηγηθεί στο γενικό άνοιγμα.

 

Ηταν-πάλι εν μέρει- και υποχρεωτικό, αφού έπρεπε να πάρει μια ανάσα η οικονομία. Είναι αυτό που είπε, απολογούμενος, στη Βουλή ο πρωθυπουργός: έχουμε ανάγκη αυτά τα περίπου πέντε δισεκατομμύρια ευρώ, που απέφερε ο τουρισμός το φετινό καλοκαίρι. Λίγα μεν, αλλά αναγκαία.

 

Εδώ τελειώνουν οι δικαιολογίες. Διότι η συνέχεια δεν ήταν καλή. Και γι’ αυτό την ευθύνη έχουν όσοι ανέχτηκαν την υπερβολική χαλαρότητα και συγκεκριμένες συμπεριφορές που οδηγούσαν σε αυτήν. Σταχυολογώ πρόχειρα ορισμένα παραδείγματα:

 

Πρώτον, παρά τις συνεχείς συστάσεις για τήρηση αποστάσεων, είχαμε πολλές εικόνες απαράδεκτου συνωστισμού σε μέσα μεταφοράς, ειδικά σε πλοία των οποίων η πληρότητα επετράπη να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, παρά τις αρχικές απαγορεύσεις. Και σε λεωφορεία η εικόνα ήταν συχνά κακή.

 

Δεύτερον, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις για αποφυγή του συνωστισμού σε άλλες εκδηλώσεις, όπως οι ουρές για το προσκύνημα εικόνων σε Εκκλησίες, η κατάσταση ξέφυγε χωρίς να γίνουν παρεμβάσεις.

 

Τρίτον, τα κακά παραδείγματα που έδωσαν-και, δυστυχώς, εξακολουθούν να δίνουν- δημόσια πρόσωπα. Όπως ο δήμαρχος Αθηναίων, ο οποίος την πρώτη φορά έκανε εγκαίνια στην Ομόνοια με πολύ κόσμο και τη δεύτερη, πριν από λίγες ημέρες, απαθανατίστηκε να διασκεδάζει σε συναυλία χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Πώς να πείσεις τους πιτσιρικάδες να μη συνωστίζονται, όταν βλέπουν μεγαλύτερους να κάνουν τέτοια; Και σαν να μην έφτανε αυτό, κυβερνητικός αξιωματούχος έσπευσε στην εκκλησία επιδεικτικά για να μεταλάβει κόντρα στις εκκλήσεις των επιστημόνων.

 

Τέταρτον, δεν γνωρίζουμε ακόμα πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στα σχολεία, μια από τις σημαντικότερες εστίες συνωστισμού. Μάλιστα, αν και υπήρχε επαρκής χρόνος για προετοιμασία, το αρμόδιο υπουργείο και οι Δήμοι δεν κατάφεραν-ίσως δεν προσπάθησαν κάν- να εξασφαλίσουν περισσότερες αίθουσες, ώστε να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη, κυρίως στις μεγάλες πόλεις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, εμφανίστηκε κι ένας από τους ειδικούς για να το δικαιολογήσει, λέγοντας το καινοφανές ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν οι μαθητές είναι 15 ή 25.

 

Αυτά είναι μόνον ορισμένα από τα φάουλ που έγιναν από την αρχή του καλοκαιριού μέχρι και σήμερα. Επομένως, η συνεχής αύξηση των κρουσμάτων ήταν περίπου νομοτελειακή. Τώρα σημασία έχει να μην φρακάρει το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Οι γιατροί και οι λοιποί υγειονομικοί προειδοποιούν εδώ και καιρό. Και θα είναι εγκληματική αμέλεια αν, έστω τώρα, πριν μπει ο δύσκολος χειμώνας, δεν ενισχυθούν τα νοσοκομεία, ώστε να μην ζήσουμε αργότερα φαινόμενα Ιταλίας, κατά την πρώτη φάση της πανδημίας.

 

Η κυβέρνηση επαναπαύθηκε στην αρχική επιτυχία και η συνέχεια δεν ήταν εξίσου καλή. Το αντίθετο, κινδυνεύει να πέσει θύμα της πρώτης επιτυχίας της. Όμως, αν- ο μη γένοιτο-η κατάσταση χειροτερέψει, ουδείς θα θυμάται την καλή αρχή. Το έχει γράψει με τον καλύτερο τρόπο ο αρχαίος Δημοσθένης: «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».